زندگی بدون پلاستیک با فناوری نانو

در همه خانه‌ها یک مورد مشترک را به وفور می‌توان مشاهده کرد، یک نایلکس پر از نایلکس! بعد از هر تعطیلات، کوه، دریا، دشت، جنگل و دیگر اماکن تفریحی پر می‌شود از نایلکس‌ها، پلاستیک‌ها و بطری‌هایی که در طبیعت رها شده‌اند.

تقریبا در هر خریدی نایلکس دریافت می‌کنیم، اما تا به حال چقدر جدی فکر کرده‌ایم که بعد از استفاده ما برای این نایلکس‌ها چه اتفاقی می‌افتد؟

وقتی پلاستیک‌ها به عنوان زباله دور ریخته می‌شوند، به علت تجزیه ناپذیری محیط‌زیست را آلوده می‌کنند. این مواد و کیسه‌ها براحتی با باد جابه‌جا می‌شوند و موجب بسته شدن نهرها و آبراهه‌ها شده، محل مناسبی برای تکثیر حشرات و موجودات موذی فراهم می‌آورند. همچنین در صورت ورود این مواد در دریا، توسط موجودات دریایی بلعیده و موجب مسمومیت و خفگی این موجودات ارزشمند می‌شوند.

پلاستیک‌ها درصورتی که به عنوان زباله دفن شوند، به علت تجزیه طولانی در محل‌ دفن، شیرابه تشکیل می‌دهند و سفره‌های آب زیر زمینی را آلوده می‌کنند. این شیرابه شامل ترکیبات سمی نظیر فلزات سنگین و سایر ترکیبات خطرناک است که جزو ترکیبات زیان آور برای محیط‌زیست هستند. بعلاوه مواد پلاستیکی به علت ساخته‌شدن از منابع نفتی، دارا بودن مواد با پایه نفتی و خاصیت تجزیه ناپذیری در خاک باقی‌می‌مانند و به این ترتیب مواد شیمیایی آنها به تدریج از طریق خاک وارد زنجیره غذایی انسان می‌شود؛ بنابراین علاوه بر اثرات مواد پلاستیکی بر محیط زیست، آنچه حائز اهمیت است، سلامت انسان‌هاست، بخصوص این که امروزه مصرف بیش از حد و نابجا از این مواد، خطرات جبران‌ناپذیری برای سلامت انسان به همراه دارد.

فناوری نانو چیست وچگونه به حل این معضل کمک کرده است؟

مواد اطراف ما در اندازه‌های بسیار ریز و اندازه‌های نانو، از خود یک سری خواص منحصر به‌فرد نشان می‌دهند که این خواص ویژه را در حالت‌های عادی ندارند. استفاده از این خواص منحصر به فرد در کارها و پروژه‌ها به منظور ساخت محصولات با کارآیی بیشتر و بهتر را فناوری نانو می‌نامیم. امروزه با بهره‌مندی از این فناوری می‌توان محصولاتی تولید کرد که مشکلات مواد پلاستیکی را ندارند و در طبیعت در زمان بسیار کوتاه‌تری تجزیه می‌شوند. به این نوع محصولات، زیست‌تخریب‌پذیر گفته می‌شود که در طبیعت تجزیه می‌شوند. اینها می‌توانند در قالب انواع سلفون‌ها، کیسه‌های خرید و بطری‌های نوشیدنی تولید شوند.

تولید این نوع از محصولات آب کمتر، انرژی کمتر و تولید گازهای گلخانه‌ای کمتر به همراه خواهد داشت. همچنین بخشی از مواد اولیه زیست‌تخریب‌پذیر می‌تواند باقیمانده گیاهی کارخانه‌هایی مثل نیشکر و نشاسته باشد که در بسیاری موارد دور ریخته می‌شود.

همان‌طور که بیان شد، می‌توان با فناوری نانو بسیاری از مشکلات را حل کرد و زندگی سالم‌تر و محیط‌زیست سالم‌تری به همراه داشت.