بانویی که ساز می‌تراشد و می‌نوازد

به گزارش جام جم آنلاین، هنرمندان را می‌توان تافته جدابافته دانست زیرا آنان به نکاتی توجه دارند که بقیه مردم ندارند، کارهایی را انجام می دهند که دیگران از انجام آن عاجزند، زیبایی می آفرینند و ... .

بعضی ها هنرمندی را از همان دوران کودکی بروز می‌دهند و چه مهربان والدینی دارند که آنان را در این مسیر قرار داده تا بدرخشند.

سحر یوسفی فرد از جمله بانوان جوان گیلانی است که از همان ابتدا می شد تشخیص داد که یک هنرمند است. این روزها بسیاری از نوازندگان سنتور استان و البته نقاط دیگر از مضراب های او استفاده می کنند و او نیز سخت مشغول کار و تلاش و البته تجربه اندوزی است.

این بانوی هنرمند می گوید: از دوران کودکی و به خصوص نوجوانی علاقه زیادی به انجام کارهایی هنری داشتم که نیاز به دقت و ظرافت زیاد داشته باشد، همین موضوع باعث شد درکنار موسیقی، خوشنویسی و تذهیب را نیز آموزش ببینم،همچنین علاقه به هنرهای چوبی و صنایع دستی که با چوب ساخته می شد، باعث گرایش من به هنر سازتراشی شد که هنری بسیار ارزشمند،ظریف و زیباست، در کنار ساخت سازهای مختلف ساختن مضراب سنتور از ظرافت و دقت فوق العاده ای برخوردار است که با توجه به علاقه ای که در این زمینه داشتم وارد این کار شدم .

سحر یوسفی فرد ادامه می‌دهد: مدت سه سال از شروع کار من می‌گذرد که تقریبا دوسال به صورت حرفه ای بوده و برای فراگیری ساخت مضراب از تجربیات دوستانی که در زمینه ساخت سنتور و مضراب سنتور فعالیت می‌کنند، بهره برده و با تلاش و پیگیری و آزمون و خطا تجربه لازم برای ساخت مضراب را کسب کردم که البته کارهای هنری همچون دریای بیکرانی هستند که هر روز می‌توان کاری جدید را ارائه و تجربه کرد.

اصلی ترین مشکل برای ساخت مضراب تهیه چوب است،چون چوبی که برای ساخت مضراب استفاده می‌شود باید فوق العاده مرغوب و خشک باشد، به علت ظرافت بیش از حد مضراب، چوب باید کیفیت لازم از نظر استحکام را داشته باشد چون انعطاف زیاد و خشکی بیش از حد یکی از مشکلات اصلی مضراب بوده که در هنگام تهیه چوب باید به آن دقت کرد.

علاوه مشکلات موجود در تهیه مواد اولیه، مشکلات والبته سختی‌هایی هم در مراحل ساخت مضراب وجود دارد، کارکردن با اره و استفاده از سمبادهای مختلف برای کم کردن حجم چوب و در نهایت رسیدن به ظرافت دو میلیمتری در قسمت ساقه مضراب که همه مستلزم تحمل مراحل سخت کار بدنی و استشمام خاک چوب می‌باشد، در دراز مدت باعث بروز مشکلات جسمی خواهد شد.

یوسفی فرد معتقد است؛ مشکل مالی در همه مشاغل وجود دارد. اوضاع اقتصادی خانواده ها اگر دچار مشکل باشد تاثیر مستقیم در کار ما خواهد داشت چرا که برای خانواده مخارجی که اولویت بالاتری دارد ،دارای اهمیت بیشتری است که البته حق با آنهاست ولی این موضوع باعث کم شدن علاقه مردم نسبت به هنر والای موسیقی نشده، اما برای من علاقه ای که به انجام این کار دارم ارزش بیشتری دارد و در کارسعی می‌کنم کیفیت ساخت مضراب را بیشتر کنم که مراجعه کنندگان بیشتری از سراسر ایران و البته سفارشات خارج از کشور را پوشش بدهم تا جنبه مالی کار کمتر مرا تحت تاثیر قرار دهد.

این بانوی هنرمند که نوازنده ویلون و کمانچه نیز می باشد، می‌گوید: علاقه زیاد به موسیقی از سالها قبل باعث شد از سال 81 با ساز ویلن شروع به آموزش کنم اولین استاد من آقای امیر ادراکی بودند که هنوز ارادت ویژه ای نسبت به ایشان دارم، در ادامه فراگیری ویلن به علت گرایش به موسیقی فاخر ایرانی شروع به یادگیری کمانچه نزد ایشان کردم و به کلاسهای آقای شروین مهاجر در تهران نیز مراجعه نموده و در حال حاظر که تحصیلات دانشگاهی رشته موسیقی را پیگیری می‌کنم نزد آقای محمد انشائی ردیف موسیقی ایرانی را مشق می‌کنم.

یوسفی فرد در خصوص مهمترین مشکلات در مسیر کار توضیح می‌دهد: در درجه اول حمایت مسئولان اداره میراث فرهنگی را نیاز داریم که حداقل همکاری لازم بیمه افرادی است که کارهای هنری در زمینه صنایع دستی انجام می دهند وچون کاربا ابزار خشن و خطرناک احتمال به وجود آمدن آسیب را بالا می برد لذا وجود بیمه ضروری می باشد.

به اعتقاد این بانوی هنرمند، مضراب سنتور جهت انتقال صداها از ساز سنتور به گوش شنونده می باشد و به نوعی مهمترین ابزار نوازنده سنتور است. نوازنده های ساز سنتور حساسیت خاصی نسبت به مضراب دارند چون فرم دست هر نوازنده منحصر به فرد بوده و هر مکتب سنتور نوازی فرم مضراب مشخص خود را دارا می‌باشد به این دلیل ساخت مضراب کار بسیارحساس و با دقتی است چون برای برای ساخت تک تک مضراب ها جدای ظرافت و تقارن و یک شکل بودن یک جفت مضراب ،فرم دست و ویژگی خاص آن مکتب باید کاملا لحاظ شود.

مجتبی عابدینی بی‌بالانی