مردم کارهای تلویزیونی‌ام را دوست دارند

انتخاب‌های شما در تلویزیون خیلی گزیده است و بعد از سریال فراموشی که سال 91 پخش شد دیگر در مجموعه‌های تلویزیونی بازی نکردید. پیشنهادهای خوبی نداشتید یا خودتان علاقه‌مند به بازی نبودید؟

به دو دلیل برای مدت زمانی در تلویزیون بازی نکردم؛ دلیل اول به خاطر بیماری‌ام بود و علت دوم این بود که دلم می‌خواست با یک کار خوب فعالیتم را دوباره در این رسانه شروع کنم. علاقه‌مند بودم در کاری حضور داشته باشم که به هیجانم بیاورد. وقتی فیلمنامه سریال پنچری را خواندم، احساس کردم همانی است که من با آن باید به تلویزیون برگردم.

وقتی فیلمنامه این مجموعه را خواندم، واقعا غافلگیر شدم. از قبل آقای نیک‌نژاد را می‌شناختم و با او کار کرده بودم. همان شب اول که فیلمنامه به دستم رسید، ده قسمت از آن را مطالعه کردم و حسابی خندیدم و قصه را دوست داشتم.

چه چیزی در فیلمنامه سریال پنچری بود که شما را به وجد آورد؟

به نظرم فیلمنامه خیلی جذاب نوشته شده و همه نسبت به کارشان در این سریال حساس هستند. این برای من ارزشمند است با گروهی همکاری می‌کنم که از صفر تا صد کار برایشان اهمیت دارد. از سوی دیگر با خواندن متن متوجه شدم حرف‌هایی برای گفتن دارد که برایم جالب است.

معتقدم فیلمنامه اهمیت زیادی در سریال دارد و اولین سنگ بنای آن است، اما گاهی نسبت به این مساله بی‌توجه هستیم و باعث می‌شود مخاطبان خود را از دست بدهیم. به نظرم نوشتن یک فیلمنامه خوب نیاز به ذوق هنری و خلاقیت دارد و صرفا با پول نمی‌شود یک اثر خوب ساخت.

مسلما اگر متن خوب نباشد، بازیگر هم نمی‌تواند کار خوب انجام دهد. متن خوب به بازیگر انگیزه می‌دهد که درباره نقشش بیشتر فکر کند. به همین دلیل، زمانی که گروه و متن خوب نداریم، فیلمنامه را مثل روزنامه می‌خوانیم و از آن عبور می‌کنیم.

از سوی دیگر سریال پنچری نخستین همکاری من با آقای مهام تهیه‌کننده است و حالا بعد از آشنایی متوجه شدم که چرا کارهای این تهیه‌کننده پرمخاطب است، چون برای کاری که انجام می‌دهد، وقت می‌گذارد و برایش اهمیت دارد. این مجموعه قصه‌ای اجتماعی دارد و داستان آدم‌های واقعی است. کار، جذاب و شیرین است و لودگی ندارد. همه این موارد برای من هیجان‌انگیز بود.

یعنی مدل خاصی به آدم‌های جامعه نگاه شده است؟

این مجموعه تصویرگر آدم‌های واقعی است که ممکن است مثل آنها را هر روز در جامعه ببینیم، اما مدلی که این کار به آدم‌ها نگاه کرده، شیرین است؛ ضمن این‌که در کنار موقعیت‌های شیرین، موقعیت‌های تلخی را هم شاهدیم.

درباره نقشی که در این مجموعه بازی می‌کنید، توضیح بدهید؟

در این مجموعه نقش قادر را بازی می‌کنم که قادر به انجام دادن کاری نیست! فکر می‌کنم مخاطب با تماشای این کار شیرین، خنده به لب‌هایش خواهد آمد.

شما هم تجربه بازی در مدیوم سینمــا را دارید و هم تلویزیـون. ارزیابی‌تان از مخاطبان این دو مدیوم چیست؟ آیا تفاوتی قائل هستید؟

من هر دو مدیوم را بازی کردم و هر دوی آنها برایم جذابیت دارد و دوستشان دارم. مخاطب تلویزیون بیشتر از سینماست و ما با سلایق مختلف رو‌به‌رو هستیم. در مجموع من به مخاطب احترام می‌گذارم و فرقی نمی‌گذارم.

با توجه به سلایق مختلف مخاطبان، فکر می‌کنید چقدر در تلویزیون در جذب مخاطب موفق بوده‌اید؟

کارهایی که در تلویزیون انجام داده‌ام، موفق بوده و نتیجه اش را هم دیده‌ام، زیرا در دورانی که بیمار بودم، مردم از من حمایت کردند و با دعای خیر همه مردم ایران سلامتم را به دست آوردم. از سوی دیگر مردم سریال‌های تلویزیونی همچون پشت کنکوری‌ها، فراموشی، نون و ریحون، زندگی به شرط خنده و... را دوست داشتند و خودم را هرگز برای کارهایی که در تلویزیون انجام داده‌ام، سرزنش نمی‌کنم، چون خودم هم همه کارهایم را دوست دارم.

نقش‌های شما در تلویزیون همیشه طناز و شیرین بوده و کمتر نقش جدی بازی کرده‌اید، درحالی که در سینما تجربه کار جدی را دارید. پیشنهاد نقش‌های جدی در تلویزیون نداشتید یا تصمیم خودتان است؟

بله در سینما فیلم‌های مرهم و هشت‌پا را بازی کردم که ایفاگر نقش‌های جدی در آنها بودم. در تلویزیون هم نقش‌هایم جدی بوده، اما بیشتر در موقعیت طنز و شیرین قصه قرار گرفته‌ام. در مجموع سعی دارم نقش‌هایم را طوری بازی کنم که وقتی مردم در حال تماشای کار هستند، احساس غریبگی نکنند و با کاراکترم مانوس باشند.

چرا هیچ وقت تیپ بازی نکرده‌اید؟

من هرگز تیپ بازی نکردم و فکر می‌کنم هیچ وقت هم بازی نکنم، چون دوست دارم مردم زمانی که من را می‌بینند، باور کنند و همانی باشم که در خیابان می‌بینند. دلم می‌خواهد نقشی را بازی کنم که جدا از زندگی واقعی‌ام نباشد.

شما در برخی کارهای تلویزیونی‌تان تکیه کلام داشتید. آیا این اتفاق هم در مجموعه پنچری می‌افتد، از آنجا که فضای این سریال هم طنز و شیرین است؟

براساس نقش‌هایی که بازی می‌کنم، تکیه‌کلام‌هایی مثل نادر سه‌سوت، یستردی و... استفاده کرده‌ام، اما اصراری ندارم تکیه‌کلامی را جا بیندازم. در سریال پنچری من و کارگردان به این موضوع فکر کردیم. با توجه به لحن و شخصیت قادر از تکیه‌کلام‌هایی استفاده می‌کنم.

چقدر در کارهای طنز اهل بداهه‌گویی هستید؟

با توجه به این‌که به واسطه پدرم به سینما آمدم، به همین دلیل همیشه به بداهه‌گویی توجه کردم و در کارهای پدرم بداهه گفتم و تلاش داشتم بداهه‌گویی‌ام را تقویت کنم.

بازیگرانی بوده‌اند که به واسطه پدرشان وارد سینما شدند، اما زیر سایه نام او ماندند، اما این اتفاق برای شما نیفتاد و تلاش کردید مخاطب به عنوان بازیگر مستقل بشناسدتان. از این اتفاق خوشحال هستید؟

بله، خیلی تلاش کردم این اتفاق نیفتد. البته من به واسطه پدرم راهی سینما شدم، اما دلم می‌خواست همیشه مردم مرا به عنوان یک بازیگر جدا از شخصیت پدرم بشناسند. البته من همیشه از تجربیات پدرم استفاده می‌کنم، اما دوست داشتم شخصیتم مستقل باشد.

الان کجای مسیر بازیگری قرار دارید؟

در ابتدای مسیر هستم.

چطور؟

(با خنده) اول راه باشیم، بهتر است چون حس جوانی را بیشتر احساس می‌کنیم. اما اگر بگویم وسط راه هستم، فکر می‌کنم پیر شده‌ام!

فاطمه عودباشی

رادیو و تلویزیون