خوراکی‌هایی که مبتلایان به رفلاکس نباید لب بزنند/ درمان خانگی شایع‌ترین بیماری گوارشی

به گزارش جام جم آنلاین به نقل از باشگاه خبرتگاران، پدرام عطایی متخصص و فوق تخصص گوارش کودکان و استادیار دانشگاه علوم پزشکی درباره رفلاکس (برگشت محتویات معده به مری) اظهار کرد: این عارضه یکی از شایع‌ترین اختلالات گوارشی در کودکان و بزرگسالان است؛ از علائم بالینی رفلاکس در کودکان می‌توان به استفراغ و برگشت آرام محتویات معده به دهان اشاره کرد.

علائم رفلاکس را بشناسید

وی درباره نشانه‌های رفلاکس در بزرگسالان بیان کرد: رفلاکس در بزرگسالان به شکل سوزش سرِدل، حالت تهوع، استفراغ، ترش کردن و درد پشت جناغ سینه بروز پیدا می‌کند؛ وقتی رفلاکس طول می‌کشد التهاب مری ایجاد می‌شود که این التهاب می‌تواند دردِ حین بلع و خونریزی گوارشی (استفراغ خونی) را به همراه داشته باشد.

مهم‌ترین عواملی که سبب تشدید رفلاکس می‌شوند

این فوق تخصص گوارش کودکان افزود: از عواملی که سبب تشدید رفلاکس می‌شوند می‌توان به استعمال سیگار، یبوست، چاقی، سرفه مزمن، افزایش فشار داخل شکم (زنان باردار و اشخاصی که کبد و طحال آن‌ها به علل گوناگون بزرگ شده است)، مصرف برخی از مواد غذایی مانند قهوه، کاکائو، گوجه فرنگی، چای پررنگ و ترکیبات حاوی نعناع اشاره کرد.

عطایی تاکید کرد: پزشک بر اساس شرح حال و علائم بالینی بیمار، رفلاکس را تشخیص می‌دهد؛ در مواردی که فرد دچار استفراغ خونی شده، احساس گیر کردن غذا در مری داشته یا رفلاکس طول کشیده باشد باید آندوسکوپی انجام شود؛ در بقیه موارد نیاز به آندوسکوپی وجود ندارد و تنها بیمار باید تحت نظر پزشک دارو مصرف کند و مورد بررسی قرار بگیرد؛ اگر بیمار به درمان پاسخ مناسبی ندهد در این صورت انجام آندوسکوپی ضروری است.

موثرترین اقدامات درمانی رفلاکس

وی درباره موثرترین اقدامات درمانی رفلاکس تصریح کرد: مبتلایان به رفلاکس باید از نوشیدن آب و مایعات بین غذا خودداری کنند و تا یک ساعت و نیم پس از مصرف غذا دراز نکشند؛ این افراد باید از مصرف غذا‌هایی که باعث شل شدن دریچه بین مری و معده می‌شوند تا حد امکان پرهیز کنند؛ افراد بالای یکسال هم بهتر است به پهلوی سمت چپ به گونه‌ای که سر و سینه ۳۰ درجه از افق بالاتر باشد، بخوابند؛ این نحوه خوابیدن می‌تواند به درمان رفلاکس کمک شایانی کند.

این فوق تخصص گوارش کودکان گفت: از جمله دارو‌های مناسب برای مبتلایان به ر‌فلاکس می‌توان به بلوک‌کننده‌های گیرنده‌های هیستا‌مینی (H۲ بلو‌کرها) و مهار کننده‌های پمپ پروتون (PPI) اشاره کرد؛ بیمار باید طبق نظر پزشک به مدت سه تا چهار ماه و در صورت لزوم مدت زمان بیشتری از این دارو‌ها استفاده کند.

عطایی یادآور شد: اگر رفلاکس به موقع درمان نشود می‌تواند عوارضی مانند التهاب، تنگی و سرطان مری را به همراه داشته باشد؛ رفلاکس صفراوی می‌تواند منجر به تلخی دهان هم شود.