زنانی که فرمان زندگی را می‌چرخانند

با خانم حیدری که در یکی از تاکسی‌‌های تلفنی ویژه بانوان مشغول به کار است، سرصحبت‌مان باز شد: شغل تاکسیرانی بانوان در یک فضای بسته و محدود جواب نمی‌دهد.

وی گفت: اگر بخواهم در سطح شهر به مسافرکشی بپردازم مطمئنا این اجازه را نخواهم داشت، زیرا جبر محیط این اجازه را به من نمی‌دهد که در سطح شهر با مسافران گوناگون مراوده داشته باشم.

حیدری اظهار کرد: بنابراین ترجیح می‌دهم در یکی از آژانس‌های تلفنی که با مدیریت بانوان اداره می‌شود مشغول به کار باشم.

برای این‌که به اطلاعات خود اضافه کنم که چند بانوی تاکسیران در شهر تبریز مشغول فعالیت هستند سراغ روابط عمومی سازمان تاکسیرانی را گرفته و متوجه می‌شوم حدود 50 زن تاکسیران دارای پروانه معتبر از سازمان تاکسیرانی در سطح شهر تبریز مشغول فعالیت هستند که آنان نیز از 23 تا 50 سال سن دارند.

با یکی از همکاران تماس گرفته، خود را معرفی می‌کنم. خانمی که پشت خط است صدایش گرفته و ظاهرا نامهربانی زمانه او را آزرده‌خاطر کرده است.

او بانویی است که سرپرستی یک خانواده چهار نفری را بر عهده دارد و از این‌که مجبور است برای تأمین هزینه‌های زندگی خود و فرزندانش با خودرو تاکسی که اجاره کرده است کار کند، زیاد دل‌خوشی ندارد.

وی می‌گوید: وقتی متأسفانه در شهر دیدگاه و نگرش خوبی در مورد زنان تاکسیران وجود ندارد چگونه می‌شود به این کار علاقه‌مند بود. وقتی در سطح شهر رانندگی می‌کنیم با یک‌سری حرف‌های نامربوط از سوی آقایان مواجه می‌شویم. گویی مرتکب کار خلافی شده‌ایم.

این بانوی تاکسیران ادامه می‌دهد: هیچ موضوعی به اندازه متلک‌پرانی مردان برای ما عذاب‌آور نیست. متلک‌ها و حرف‌های نامربوط برخی از مردان به زنان راننده از جمله این‌که «غذایت می‌سوزد، جای تو در آشپزخانه است نه پشت ماشین و ...» ما را نارحت کرده و علاوه بر آن فضای روانی و امنیتی جامعه را تهدید می‌کند.

در یکی دیگر از آژانس‌های مربوط به بانوان، با بانویی تاکسیران با صدایی شاداب و سرزنده هم‌صحبت می‌شوم، این بانوی تاکسیران، برخلاف همکارش شغل خود را دوست دارد و خیلی علاقه‌مند به این نوع خدمت‌رسانی به دانش‌آموزان و مخصوصا جامعه زنان است.

خانم فهیمی به‌عنوان سرویس مدارس کار می‌کند، او از کارش و نوع خدمتی که در جامعه ارائه می‌دهد رضایت داشته و به‌خوبی از آن یاد می‌کند.

می‌پرسم آیا اصلا فکر می‌کرد که در آینده شغل رانندگی را برای خود انتخاب کند ؟ در مقابل سؤالم مکث می‌کند و می‌گوید: آن زمان که تقریبا 25 سال پیش بود اصلا راننده زنی در سطح شهر نبود که من حتی به شغل رانندگی فکر کنم و بخواهم دنبال چنین کارها و مشاغلی بروم.

وی می‌گوید: هرچند کار در مدارس بسیار پرمسئولیت و استرس‌زا است ولی از این‌که در طول روز یک زن تاکسیران بخواهد با مسافرانی که هیچ‌کدامشان را نمی‌شناسد هم‌صحبت شود خیلی
بهتر است.

او معتقد است مدیران مدارس در مورد دانش‌آموزان دختر حساسیت بیشتری دارند، بنابراین آنها ترجیح می‌دهند برای مدارس دخترانه از بانوان تاکسیران استفاده کنند.

در مسیر دیگری تابلوی یک آژانس تلفنی بانوان توجه مرا به خود جلب می‌کند. وارد می‌شوم و سراغ مدیریت را می‌گیرم، از خانم نجفی مدیر آژانس مهربانو که وِیژه بانوان است درخصوص کار و فعالیت‌های خود و همکارانش می‌پرسم، وی می‌گوید: به لحاظ رعایت امنیت بسیاری از خانواده‌ها آژانس بانوان را به آژانس‌های مردانه ترجیح می‌دهند و حتی فرزندان خود را در کمال اعتماد و باور قلبی به همکاران ما می‌سپارند تا در اسرع وقت در مکان موردنظر حاضر شده و از برنامه‌های خود عقب نمانند.

وی با اشاره به این‌که حساسیت و وقت‌شناسی بانوان تاکسیران و بانوانی که در آژانس‌های بانوان کار می‌کنند خیلی بیشتر است این موضوع باعث می‌شود خانم‌ها در بسیاری از موارد از آقایان برتر باشند.