خواننده تیپیکال و خوش صدا

چون نوازندگان تحمل و وقت این را ندارند که مثلا یک ماه روی صحنه بروند، من به‌عنوان نوازنده پیانو قبول کردم که برای این نمایش پیانو بنوازم تا دیگر لازم نباشد کل ارکستر و نوازنده‌‌ها روی صحنه بیایند. در این نمایش بیان برخی از دیالوگ‌ها را هم به‌عهده گرفتم و به نوعی بازی هم کردم. من و آقای زندوکیلی در سال 1392 به‌واسطه همین نمایش دیده‌ شدیم. آهنگ‌هایی مانند «رفتی» و دیگر ترانه‌هایی‌ که در این نمایش اجرا شد به دلیل استقبال مردم بیشتر دیده و شنیده شد. از آن سال تاکنون دوستی من و علی ادامه دارد. برخی می‌گویند من باعث شهرت زندوکیلی شده‌ام اما خودم این را نمی‌پذیرم. هر چند در این موضوع شکی نیست که زندوکیلی بهترین آهنگ‌هایش را با من خوانده است. دلیل معروفیت این خواننده توانایی‌های خودش است. او صدای قشنگی دارد، با اخلاق است و یکی از دلایلی که خوب می‌خواند این است که ساز را می‌شناسد، موزیسین و نوازنده خوب سنتور است. انسان محجوب، دوست‌داشتنی، خوش قلب با خانواده و خانواده دوست است.

واقعیت این است من به عنوان نوازنده از هیچ خواننده‌‌ای خوشم نمی‌آید به این دلیل که خواننده‌ها دیده می‌شوند و نوازنده نه! این احساس حسادت به خواننده‌ها همیشه در نوازنده‌ها هست.ما همه تلاشمان را می‌کنیم و موسیقی می‌سازیم اما خواننده‌ها به شهرت می‌رسند! هر چند جزو معدود موزیسین‌‌هایی هستم که به‌واسطه کارهایم دیده هم می‌شوم. صدای علی زند وکیل خاص است، در گام‌ها و نت‌های بالا می‌تواند مانور بدهد و بخواند. تحلیل‌های قشنگی دارد هر چند به سلیقه من زیاد نزدیک نیست. خواننده تیپیکال و خوش عکسی است و صدای کوکی دارد. تونالیته موسیقی ایرانی را می‌داند و بدرستی انجام می‌دهد و ادای کسی را در نمی‌آورد و این خیلی مهم است.

علی زندوکیلی تلاش می‌کند آهنگ‌های جدیدی را تولید و نظر مردم را جلب کند اما آهنگ‌های قدیمی مانند «رفتی» و «به سوی تو» را مردم دوست دارند به همین دلیل زندوکیلی هنوز هم آنها را اجرا می‌کند. صدای او و ترانه‌هایی که اجرا می‌کند به‌گونه‌ای است که همه مردم از هر قشر و سنی با آن ارتباط برقرار می‌کنند.

سامان احتشامی

موزیسین و نوازنده پیانو