گزینه‌های جدی و گزینه‌های شانسی در والیبال

نقطه سر خط‌های والیبال ایران برای انتخاب سرمربی تیم ملی والیبال زیاد شده است. نشست‌های کارشناسان، مربیان، پیشکسوتان و گزینه‌هایی که هر روز توسط رسانه‌ها مطرح می‌شوند تا اندازه زیادی بحث انتخاب سرمربی آینده تیم ملی را به بیراهه کشیده‌اند.

با این نام‌هایی که هر روز تکرار می‌شوند و بلافاصله خبر آمدن فلان و بهمان مربی تکذیب می‌شود به نظر می‌رسد فدراسیون والیبال قدرت انتخاب مربی تیم ملی را در میان گزینه‌ها از دست داده است و شرایط به سمتی می‌رود که گزینه‌های احتمالی آینده باید خودشان تیم ملی والیبال ایران را انتخاب کنند. گزینه‌هایی که ممکن است بدون تیم مانده و تیم ملی والیبال را به عنوان آخرین گزینه خود در نظر داشته باشند.

تاکنون فدراسیون والیبال به جای جهت دهی به مباحث انتخاب مربی تیم ملی، ازجمله توجه کردن به سبک والیبال ایران و این که چه نوع مربیانی به کار والیبال ما می‌آیند، به بحث‌هایی با محوریت نام‌ها دامن زده است به گونه‌ای که انگار فقط نام یک مربی و توافق آن با فدراسیون می‌تواند معجزه کند. دور یا نزدیک شدن گزینه‌های فدراسیون در شرایطی شنیده می‌شود که این فدراسیون با اهداف لیگ جهانی، جام بین قاره‌ای، بازی‌های آسیایی 2018 و در نهایت بازی‌های المپیک 2020 روبه‌روست. اهدافی که در هر کدام از این رویدادها برنامه‌ریزی ویژه‌ای می‌خواهد و مربی آینده والیبال ایران باید بتواند در پروسه طولانی‌مدت با همراهی بخش‌های مختلف از جمله مربیان ایرانی در تمامی سطوح به سوی این اهداف حرکت کند.

فدراسیون ابتدا آناستازی را به عنوان گزینه جدی خود اعلام کرده بود که وی گفت مذاکرات با ایران در حد پیشرفته نبود و خیلی زود هم به اتمام رسید. از سوی دیگر استویچف هم اعلام کرد مذاکرات خوبی با مدیران فدراسیون لهستان برای هدایت این تیم انجام داده است! با دور شدن گزینه‌های جدی فدراسیون والیبال از نیمکت مربیگری تیم ملی به نظر می‌رسد ممکن است در آینده گزینه‌های شانسی با بخت و اقبال بلند به تیم ملی برسند و با این نام‌هایی که هر روز اعلام می‌شود باید دید بالاخره شانس در خانه کدام یک از این مربیان را برای نشستن روی نیمکت والیبال ایران می‌زند.

محمد رضاپور

ورزش