شهر ارواح وبلاگ‌ها

اما چندوقتی است که وبلاگ‌ها به شهر ارواح تبدیل شده است و دیگر صاحبان وبلاگ‌ها کمتر به این رسانه‌ها سر می‌زنند. با جست‌وجوی اندکی در بیشتر وبلاگ‌های مشهور، با رسانه‌هایی مواجه می‌شوید که محتوای تازه‌ای ندارند و در حدود یک سال از آخرین پست و پیام صاحبانشان گذشته است.

گرچه وبلاگ‌نویسی در دنیا قبل از سال 2000 میلادی به وجود آمد، اما انفجار وبلاگ‌نویسی با ورود به قرن بیست و یکم اتفاق افتاد. وبلاگ‌نویسی در ایران تقریبا از سال 1380 شروع شد و در مهرماه 1384 تعداد وبلاگ‌های فارسی به 700 هزار رسید و این رشد استفاده از وبلاگ ادامه داشت. بعضی آمارها از بیش از یک میلیون وبلاگ در کشور خبر می‌دادند تا این‌که از سال 1393 سر و کله استفاده از شبکه‌های اجتماعی همراه (موبایلی) از جمله وایبر، واتس‌آپ و بعد تلگرام پیدا شد. با توجه به قابلیت‌هایی که این شبکه‌ها در اختیار مخاطب قرار می‌دادند کم‌کم مهاجرت از وبلاگ‌ها آغاز شد و شبکه‌های اجتماعی تبدیل به ابزارهای اصلی برای ارتباط‌گیری شدند. استقبال از شبکه‌های اجتماعی همراه و عبور از وبلاگ‌نویسی نشان می‌دهد که در فضای مهاجرت‌های کاربران سریع‌تر و به صورت آنی صورت می‌گیرد.

به نظر می‌رسد یکی از دلایل تغییر از فضایی به فضای دیگر در فضای مجازی به ویژگی کاربرپسندی (userfriendly ) بودن این ابزارها برمی‌گردد. دادن حق انتخاب به کاربر، سهولت و انعطاف، جامعیت و امکانات بیشتر از جمله موضوعاتی است که کاربران را قانع می‌کند که از ابزار جدیدتر استفاده کنند، اما باید این نکته را مورد توجه قرار داد که کاربرپسندی یک ابزار در فضای مجازی همیشه نمی‌تواند دوام دائمی داشته باشد. با امکانات بیشتر و سهل‌تری که ممکن است بقیه ابزارهای جدید در اختیار فرد قرار دهند، به احتمال زیاد کاربر تصمیم می‌گیرد از ابزارهایی استفاده کند که امکانات بیشتری و سهل‌الوصول‌تری را در اختیارش بگذارد.

در پایان مطلب دو سوال به ذهن می‌رسد؛ اولین این‌که خداحافظی کاربران شبکه‌های اجتماعی همراه با ابزارهای فعلی چه زمانی فرامی‌رسد؟ دوم، آیا عمر 13 ساله وبلاگ‌ها برای شبکه‌های اجتماعی موبایلی تکرار خواهد شد؟

دکتر هادی البرزی

مدرس ارتباطات