بی‌خبری مردم خرمشهر و آبادان از یک جشنواره

به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، جشنواره تئاتر مقاومت ـ فتح خرمشهر، به‌واسطه نامی ‌که به یدک می‌کشد از خرمشهر جدا نمی‌شود و این اتفاق بزرگی است. هنوز خاطرات تلاش اصفهانی‌ها برای به چنگ آوردن جشنواره از یاد نرفته است، اما آنچه باعث شد همدان جشنواره را در شهر نگاه دارد، تلاش‌های ستاد اجرایی و عمرانی بود؛ ساخت سالن‌های متعدد و آماده‌سازی شهر برای چنین رویدادی از آستانه آن تا منتهایش. شهر در این مدت به شکل کامل در اختیار جشنواره است.

وضعیت در خرمشهر و آبادان شکل دیگری دارد. اندک سالن‌های دو شهر اوضاع مناسبی ندارند. اگر هم اتفاقاتی رخ داده، محصول همین چند روز پیش است.

سالن فانوس بوی رنگ می‌دهد. ورودی سالن خلیج فارس نامناسب است، اما همه اینها به کنار، وضعیت برای جلب مخاطب و آگاه سازی مردم فاجعه‌بار است.

اگر در شهر گشت و گذاری داشته باشید، خبری از فضای اطلاع‌رسانی دیده نمی‌شود. همه چیز در همان اطراف سالن‌ها خلاصه می‌شود. به بازار مرکزی خرمشهر در میدان «الله» می‌رویم. از مردم درباره جشنواره تئاتر مقاومت می‌پرسیم، پسرک فلافل‌فروش با خنده می‌گوید از این برنامه خبری ندارد. این در حالی است که فاصله کاسبی پسر تا سالن خلیج فارس مسافت اندکی است. به سمت موزه دفاع مقدس خرمشهر می‌رویم. ساختمان سابق شرکت نفت، شکیل و چشم‌نواز و جایی است که حس فرهنگی بودن به مخاطب دست می‌دهد. از مهمانان موزه درباره جشنواره می‌پرسیم. همه سری تکان می‌دهند به نشانه ندانستن.

در این میان دو پسر جوان، مشغول صحبت با سرباز موزه از آگاهی خود نسبت به جشنواره می‌گویند و پس از گپ و گفتی دوستانه در می‌یابیم آنان خود در جشنواره صاحب اثر هستند و برای تامین آکسسوار اجرا به موزه مراجعه کرده‌اند.

نومید از این وضعیت از موزه بیرون می‌آییم و بر ساحل اروند آلوده می‌نشینیم. نومید به سمت اقامتگاه خود می‌رویم و در این میان فضای خبری را جست‌وجو می‌کنیم. روز نخست جشنواره است و دبیر اجرایی جشنواره در گفت‌وگو با ایسنا از استعفایش سخن گفته است. با حسین مسافرآستانه، دبیر جشنواره تماس می‌گیریم و او از عدم تحویل استعفانامه آن مستعفی می‌گوید. مستعفی‌ای که حتی یک بنر از جشنواره دریغ داشته است.