به جایزه‌ها و انتخاب‌ها اهمیتی نمی‌دهم

به گزارش جام جم سیما، آنچه می‌خوانید یادداشتی است که نویسنده این نمایش نوشته و به عنوان کسی که در عرصه نویسندگی تئاتر کودک شناخته شده است، درباره این نوع نمایش نگرش خاصی دارد.

یک) چند سالی است تلاش می‌کنم به سهم خودم دنبال راه‌های جدید در تئاتر کودک باشم. با فاصله گرفتن از داستان‌ها و شیوه‌های رایج و مرسوم که فکر می‌کنم سال‌هاست دوره‌اش گذشته و نوشتن و کار کردن به آن شیوه‌ها، ما را از کودکان و نوجوانان امروز عقب نگه می‌دارد.

نمایش کودک باید که فاصله بگیرد از این که چند نفر بیایند روی صحنه و دائم با هم حرف بزنند و در پایان هم کسی نصیحتی کند و موزیک و کف زدنی و تمام. کودکان را ساده لوح فرض کردن، بزرگ‌ترین جفایی است که می‌شود به آنها کرد.

دو) بچه‌ها نیازمند فکر، زیبایی، حرف‌های جدید و لذت بردن از هنر هستند. نیازمند شیوه‌های جدید گفتاری و استفاده از رسانه‌های جدید در تئاتر؛ چراکه خودشان در تماس دائمی با این رسانه‌ها هستند.

سه) سال گذشته همکاری با حمید ملاحسینی را آغاز کردم و نتیجه‌اش شد نمایش «به کفشات نگاه کن». نمایشی که اکثر جوایز جشنواره بین‌المللی تئاتر کودک همدان را گرفت.

گرچه شخصا به جایزه‌ها و انتخاب‌ها اهمیتی نمی‌دهم و کار خودم را می‌کنم، اما این انتخاب‌ها این پیام را با خود داشت که این شیوه تولید نمایش، نگاه‌های اهل نظر را با خود به همراه دارد.

چهار) تجربه پیشین را با حمید ملاحسینی تکرار کردیم. حرف زدیم و ایده‌ها را با هم ترکیب کردیم. اندازه تولید یک نمایش برای ایده‌ها زمان گذاشتیم.

قرارمان این بود که قرار نیست فقط یک نمایش روی صحنه ببریم. تجربیات نمایش به کفشات نگاه کن را مرور کردیم تا راه پیموده شده را تکرار نکنیم.

بلکه بکوشیم جلو برویم. حاصل تلاش بیش از یک سال تمرین و تغییر شد نمایش «یک سیب برای دو نفر».

آن هم همراه وسواس زیاد کارگردان که خودش، سطح توقعش را از کار خود بالا گرفته بود. چون ماهیت تئاتر کودک و مخاطب کودک برایش اهمیت داشت.

پنج) «یک سیب برای دونفر» یک نمایش مالتی مدیاست. ترکیبی از نمایش، فیلم، انیمیشن و حرکات موزون.

چیزی که در دنیا بسیار رایج شده، اما ما کمتر سراغش رفته‌ایم. چون زحمت دارد و وقت می‌گیرد و نیازمند اعتقاد به احترام به تماشاگر است!

شش) درست است نمایش را با کارگردان آن می‌شناسند، اما «یک سیب برای دونفر»، نمایش بازیگران آن است.

همین طور طراحان آن و موسیقی‌ساز آن و... در یک کلام، نمونه کامل یک کار گروهی. چیزی که تئاتر فردمحور ایرانی به آن بسیار نیاز دارد.

منوچهر اکبرلو

ضمیمه قاب کوچک