فریبا غفاری؛ از یک زندگی سخت تا شرکت سوزن‌دوزی

خانم غفاری به سال 1348 در شهر ری تهران به دنیا آمده است و وقتی کودکی کم‌سن‌وسال بوده است در حالی که با شوق و شعف و علاقه بسیار به تلاش مادرش برای آموزش قلاب‌بافی به خواهر بزرگتر خود می‌نگریسته استعدادش را در زمینه دوزندگی و بافندگی نشان داده است. چطور؟ خودش می‌گوید مادرش برای این‌که او را در سن 6 سالگی سرگرم کرده باشد و اصرارهای این فرزند کوچکش را نیز پاسخ گفته باشد، یک قلاب و مقداری نخ در اختیارش گذاشته و پس از مدتی یک گلوله بزرگ نخ از زنجیربافی تحویل گرفته است! همین گلوله نخی بافته شده علاقه او را به یادگیری کارهای دستی دیگری سوق می‌دهد و سال‌های بعد باعث رویکرد خانم غفاری به تولید رومیزی و روتختی می‌شود.

این بانوی کارآفرین می‌گوید: من در خانواده‌ای از نظر اقتصادی در حد متوسط و از نظر فرهنگی بی‌علاقه به ثبت‌نام فرزند در کلاس‌های آموزشی بزرگ شدم. در 12 سالگی وقتی یکی از کارهایم را که بدون مربی و آموزش تهیه کرده بودم به مسئول آموزشگاهی نشان دادم او بسیار تعجب کرد و مرا مورد تشویق قرار داد. در کلاس‌های آنجا ثبت نام کردم و برخی از انواع دوخت را یاد گرفتم اما به دلیل مشکلات بسیار نیمه‌کاره رهایش کردم. در 14 سالگی ازدواج کردم و از این‌که می‌دیدم تمام نقشه‌هایی که در سر داشتم امکان بروز نیافته بشدت ناراحت بودم. با این حال چون روحیه‌ای سختکوش و تلاشگر دارم به هر زحمتی بود، رودوزی‌هایی سنتی در قالب سرمه‌دوزی و ترمه‌بافی انجام دادم و چند هنرجو گرفتم که علاوه بر آموزش به آنها سفارش هم می‌گرفتم. این قدم‌ها باعث شد یک کارگاه تولیدی راه بیندازم که سال‌های بعدی توانستم با همان تلاش و سختکوشی آن را به شرکت تبدیل کنم و به بخشی از آرزوهای خود جامه عمل بپوشانم.

این بانوی کارآفرین با ابتکاری که در هنر سوزن‌دوزی از خود نشان داده حالا تمام سختی‌های اقتصادی دوران کودکی خود را تا حدودی پشت سر گذاشته و توانسته هم به هنر مورد علاقه خود بپردازد، هم آن را تقویت کند و هم شرکت و منبع درآمد خود را داشته باشد و نان عمل خود را، خود درآورد و به عنوان کارآفرینی موفق نیز شناخته شود.