حفظ کی‌روش؛ بهترین تصمیم است

بحث اول در رابطه با کارلوس کی‌روش، به ویژگی‌های فردی این مربی مربوط می‌شود که قابل انکار نیست. او سالیان زیادی در سطح بین‌المللی و در کنار مربیان بزرگ دنیا کار کرده و حضورش روی نیمکت تیم ملی یک اتفاق مثبت است. اتفاقا همین ویژگی مثبت باعث شد بازیکنان هم این مربی را تمام و کمال بپذیرند. آنها بعد از سال‌ها یک مربی خارجی با دانش را در راس تیم ملی می‌بینند که با فوتبال روز دنیا آشنایی کامل دارد. همین تجربیات و اطلاعات فنی قابل توجه، باعث شده شاهد ایجاد یک رابطه خوب میان بازیکنان ملی‌پوش و مربی تیم ملی باشیم. رابطه‌ای که در نهایت به غنای تکنیکی بازیکنان و ارتقای سطح کیفی تیم ملی منتج شده است. آنچه مسلم است دستاوردهای مثبت کی‌روش در این سال‌ها که روی نیمکت تیم ملی نشسته از ناکامی‌ها یا موارد منفی حضورش بیشتر بوده و همین باعث شده عملکرد این مربی از نگاه بسیاری از کارشناسان خوب و مثبت ارزیابی شود.

از سوی دیگر فدراسیون فوتبال با دستمزد بالایی این مربی بین‌المللی را به استخدام درآورده است. ارزش و اعتبار این مربی کم نیست و فدراسیون فوتبال هم با علم به این موضوع رویکرد درستی را در قبال اختلاف نظرهای موجود درپیش‌گرفته است. به همین خاطر باید گفت در این مقطع فدراسیون فوتبال با حفظ کی‌روش بهترین تصمیم را گرفت.

به هر حال این کسالت‌ها هم طبیعی است. با توجه به این‌که تیم ملی در چهارماه آینده هیچ دیداری ندارد، کی‌روش این حق را داشت که از فدراسیون فوتبال بخواهد با مرخصی او موافقت کند یا حداقل بر سر مدت زمان این مرخصی توافق شود. بدون شک دستیاران کی‌روش در این مدت رقابت‌های لیگ را زیر نظر دارند و همه موارد را به او انتقال خواهند داد. تنها آسیب ممکن، دور ماندن تیم ملی از بازی‌های تدارکاتی است. تیم ملی تیم جوانی شده و پوست انداخته است و طبیعتا این بازیکنان مستعد نیاز به بازی تدارکاتی زیادی دارند تا آبدیده شوند و به لحاظ تاکتیکی به سطح قابل‌قبولی برسد.

کمتر از دو سال تا جام جهانی فاصله داریم. این نفرات جوان برای بازی در جام جهانی ناپخته هستند و مسلم است در این مدت فدراسیون باید با در نظر گرفتن 10 یا 15 بازی تدارکاتی با تیم‌های بزرگ دنیا، شرایطی را فراهم آورد که با یک برنامه استراتژیک به بهترین شکل از توانایی موجود استفاده کرد.

مسعود اقبالی

مدرس کنفدراسیون فوتبال آسیا