انقلاب مخملی در «وست فالن»

چند هفته بعد همچنان نتایج خوب تیم توماس توخل ادامه داشت. پیروزی 3 بر صفر مقابل بایرلورکوزن در هفته پنجم، تعداد پیروزی‌های پیاپی زردها در همه رقابت‌ها را به 11 رساند؛ در حالی که آنها در هر دیدار حداقل دو گل به ثمر رساندند.

این نتایج درخشان بود که بهترین رکورد شروع فصل برای یک مربی جدید در دورتموند را به نام توماس توخل ثبت کرد. بعد از روزهای دشوار یورگن کلوپ در آخرین فصل حضور در دورتموند، زردها بار دیگر به روزهای خوبشان برگشته‌اند و تماشای بازی‌هایشان لذتبخش است.

به نظر می‌رسد باشگاه دورتموند سر و شکل تازه‌ای گرفته و فصل برای آنها به بهترین شکل ممکن آغاز شده است. آنچه در وست فالن رخ داده اصلا شبیه یک انقلاب خشونت‌بار و یک جراحی اساسی نیست؛ بلکه برای اولین بار در چند فصل اخیر آنها بازیکنانی را به خدمت گرفتند که واقعا به آن نیاز داشتند.

بازیکنان جدید

دورتموند در این تابستان خرید و فروش‌های قابل توجهی داشت. رومن بورکی، دروازه‌بان جدید زردها و یولیان وایگل، هافبک جوان این تیم در همین مدت کوتاه در ترکیب دورتموند تاثیرگذار ظاهر شدند. یاکوب بلاژیکوفسکی هافبک محبوب هواداران و کوین گروس کروتز ملی‌پوش آلمانی نیز وست فالن را ترک کردند؛ اتفاقی که هرچند آسان نبود، اما در هر دو مورد، بهترین تصمیم برای دو طرف بود.

توخل، سرمربی جدید، شخصیت بسیار متفاوتی با کلوپ دارد و در مصاحبه‌ها، به اندازه سرمربی قبلی برونگراست. او که بسیار مودب است، حتی پس از پیروزی درخشان مقابل مونشن گلادباخ هم از تیم فوق‌العاده‌ای که کلوپ برایش به جا گذاشت، صحبت کرد؛ این در حالی است که در همین هفته‌های ابتدایی مشخص است این تیم با تیمی که فصل گذشته با مشکلات زیادی روبه‌رو بود، تفاوت زیادی دارد.

همان طور که در ماجرای بلاژیکوفسکی و گروس کروتز مشخص شد، شخصیت توخل یک جنبه قاطع هم دارد. احتمالا نبودن در دورتموند پیش از این تابستان به او کمک کرده که هیچ تفاوتی بین بازیکنانش نبیند و بدون هیچ تعهد یا علاقه‌ای با آنها برخورد کند.

گونزالو کاسترو، گران‌ترین و پرسر و صداترین خرید دورتموند با تجربه و سابقه‌ای مشخص در این تابستان از لورکوزن به خدمت گرفته شد، اما اکنون نیمکت نشین وایگل است که فصل را به عنوان یک بازیکن نوجوان و کم‌‌تجربه که هیچ گاه سابقه بازی در این سطح را نداشته، آغاز کرد. یکی دیگر از تصمیم‌های دشوار توخل، کنار گذاشتن رومن وایدن فلر، دروازه‌بان باسابقه تیم و استفاده از بورکی در ترکیب اصلی است. در حالی که هنوز هفته‌های زیادی تا پایان فصل باقی مانده، اما می‌توان گفت که توخل اتوریته‌ای که می‌خواسته را در تیم حاکم کرده است.

روحیه تیمی

توماس هنکه، ستون‌نویس معروف کیکر، به تازگی مطلبی درباره تیم این فصل دورتموند نوشت و از 9 شیوه‌ای (دورتموند در سال 1909 تاسیس شده) که توخل از طریق آن توانست زردها را به تیم بهتری تبدیل کند، صحبت کرد. اولین قانون خیلی عجیب و مبهم نبود: «ستاره اصلی تیم است، نه سرمربی.» حتی پیش از این که دورتموند فصل گذشته دچار افت شود، زمزمه‌هایی بین اعضای باشگاه به گوش می‌رسید که اعتبار کلوپ بر باشگاه دورتموند سایه انداخته است. تردیدی نبود که کلوپ به سمبل دورتموند تبدیل شده بود؛ سمبلی که در میانه فصل قبل درخشش‌اش را از دست داده بود.

در حالی که سبک ضدحمله‌ای تیم کلوپ در فصل 13 ـ 2012، فوتبال اروپا را حیرت‌زده کرده بود، آنها فصل گذشته در یافتن یک پلن B مناسب به مشکل خوردند. هرچند آنها در چمپیونزلیگ از پس تیم‌هایی مانند آرسنال و گالاتاسرای برآمدند، اما در بوندسلیگا و در خانه، مغلوب تیم‌های متوسطی مانند هامبورگ و هانوفر شدند.

اما زیر نظر توخل، تیم حالا نه‌تنها پلن B که پلن C، D و E هم دارد. تیم او می‌داند چه زمان پرس کرده و کی عقب‌نشینی کند؛ چه زمان به سمت دروازه حریف هجوم ببرد و چه وقت با نگهداشتن مالکیت توپ بازی را بکشد. آنها می‌توانند از بهترین و منسجم‌ترین خطوط دفاعی عبور کنند؛ اتفاقی که فصل قبل رخ نمی‌داد.‌ وقتی مارکو رویس به دلیل مصدومیت در دیداری غایب بود، به نظر می‌رسید دورتموند ایده‌ای برای بازی ندارد، اما حالا آنقدر در حملاتشان طراحی مناسب دارند که می‌توانند با خیال راحت منتظر بهبود کامل رویس باشند و برای بازگشتش عجله نکنند.

آمادگی بدنی و ذهنی

یکی از دلایل اصلی نتایج فوق‌العاده دورتموند در هفته‌های ابتدایی، نمایش‌های درخشان هنریک میخیتاریان بود. این ستاره ارمنی تا همین جای فصل به اندازه کل فصل قبل گل زده و تعداد پاس گل‌هایش هم تنها یکی کمتر از فصل قبل است. ‌ اوجگیری میخیتاریان و شینجی کاگاوا به خوبی نشان می‌دهد چگونه توخل از بازیکنانی که در زمان کلوپ، خریدهای ناموفق به نظر می‌رسیدند، بهترین بازی‌ها را می‌گیرد. مطمئنا کلوپ می‌تواند در باشگاه بعدی‌اش لیورپول، بایرن یا هر جای دیگر، یک مربی درجه یک باشد، اما برای دورتموند او دیگر چنین مربی‌ای نبود. چرخه بی‌پایان اشتباهات تکراری او تنها به بازیکنان این پیام را می‌داد که دیگر به حرف‌های کلوپ گوش نکنید. وقتی میشائیل زورک، مدیرورزشی دورتموند که همیشه از حامیان اصلی کلوپ بود، از تعداد گل‌های کم این تیم در دقایق ابتدایی انتقاد کرد، مشخص بود کارد به استخوان همه رسیده است. ‌ آمادگی بدنی مطمئنا یکی از مشکلات دورتموند فصل قبل بود. بعد از جدایی الیور بارلت، مربی بدنسازی که از بایرلورکوزن به خدمت گرفته شده بود، تیم کلوپ دیگر آن طراوت قبل را نداشت، اما توخل با آوردن راینر شری، بدنسازی که در ماینس هم بسیار تاثیرگذار نشان داده بود، بار دیگر بازیکنان دورتموند را به فرم خوبشان برگرداند؛ البته هنوز روزهای سخت آخر فصل از راه نرسیده است. ‌ دورتموند در فصل 14 ـ 2013 هم در پنج هفته ابتدایی بوندسلیگا به پیروزی رسیده بود، اما همان طور که هوملس در آخرین مصاحبه‌اش گفت، این به معنای تضمین موفقیت تیمش نیست. شکست خانگی 3 بر صفر مقابل بایرن در ماه نوامبر و ادامه روند نتایج نه‌چندان مطلوب شان در ماه دسامبر باعث شد آنها آن فصل را با 19 امتیاز اختلاف نسبت به تیم پپ گواردیولا به پایان برسانند.

اولین آزمون دشوار دورتموند در فصل جاری با دیدار هفته آینده مقابل بایرن مونیخ از راه می‌رسد. اگر زردها بتوانند در آن دیدار به نتیجه خوبی برسند، هواداران دورتموند می‌توانند خوشحال باشند که تیمشان واقعا به روزهای خوبش برگشته است.

منبع: فور فور تو

مترجم: بهنام جعفرزاده