موزه عبرت،​ یادمانده ای از دوران وحشت

موزه عبرت ایران، با استفاده از کلیه اسناد و مدارک مکتوب و شفاهی موجود و با بهره‌مندی از وجود مجرب‌ترین هنرمندان متعهد ایرانی و با حفظ و بازسازی فضای آن زمان سعی در به تصویر کشیدن حرکات و جنایات رژیم پهلوی و معرفی آن به نسل جوان و فراهم آوردن زمینه‌های پژوهشی برای محقیقین و اندیشمندان داخلی و خارجی نموده است.
پس از تغییر مخوف‌ترین شکنجه‌گاه تاریخ ایران به موزه عبرت ایران، کار بازسازی و آسیب‌شناسی این مکان با نظر مثبت سازمان میراث فرهنگی کشور، با حضور رییس محترم و معاونین ارشد این سازمان و با اخذ نظریات دقیق کارشناسی آغاز گردید.
موزه عبرت ایران سرانجام در تاریخ ۸ بهمن ماه ۱۳۸۲ هجری شمسی توسط ریاست جمهور وقت رسما افتتاح گردید.

در دوران محمد رضا پهلوی این زندان از سوی سازمانها مختلف امنیتی و انتظامی خصوصاً ساواک و کمیته مشترک ضدخرابکاری جهت بازداشت و شکنجه زندانیان سیاسی مورد استفاده قرار می‌گرفت.

آویزان کردن از سقف، دستبند قپانی، آویزان کردن صلیبی، شوک الکتریکی، آپولو، سوزاندن نقاط حساس بدن با فندک و شعله شمع،قفس هیتردار، صندلی هیتر دار، باتوم برقی، شلاق با کابل برقی از متداولترین شکنجه‌های ماموران شکنجه کمیته بودند.

موزه عبرت مطابق استانداردهای روز دنیا تأسیس شده است. با استفاده از ابزار هنری سعی شد تا تصاویر بازسازی گردد. اتاق افسر نگهبان, اتاق شکنجه, سلول­ها و تندیس­ها، نمای واقعی زندان است. تعدادی از گروه­های هنری مشغول کار هستند. به گفته­ ی کارشناسان برخی از کارها برتر از مدل­های موزه مادام توسه لندن است.

موزه عبرت از نظر فنون موزه­ داری در ردیف برترین­های جهان قرار داد. در پی فراخوان موزه عبرت، زندانی­های قصر، یا اوین وسایل یادگاری دوره زندان را ارسال نمودند. یکی از کاردستی­های جالب، گلدان کوچکی است که خانم طاهره سجادی همسر مهدی غیوران از خمیرنان در زندان ساخته است. این گلدان هم اکنون در موزه عبرت نگه­داری می­شود. بسیار ظریف، زیبا و شگفت انگیز است. رنگ آمیزی این گلدان زیبا با استفاده از قرص­های بهداری زندان ساواک انجام گرفته است. گل رز روی کوزه با قرص­های آسپیرین رنگ­آمیزی شده است و از دوده بخاری های نفتی که روی دیوار سلول­ها نشسته بود، رنگ سیاه مورد نیاز در این کاردستی تهیه گردید. بخشی از دیدنی­های موزه عبرت به وسایل جاسوسی رژیم شاه اختصاص دارد.