راز سر به مهر ناپدید شدن مجسمه‌ها

جلسه‌های بسیاری برگزار شد، تیم کارشناسی برای بررسی این موضوع تشکیل و گفته شد تمام هم و غم نیروی انتظامی حل این معما و یافتن سارقان این مجسمه‌هاست.

اکنون چهار سال از آن روزها می‌گذرد و با آن که گفته شد مظنونان سرقت این مجسمه‌ها دستگیر شده‌اند و فیلم‌هایی از دوربین‌های مدار بسته مشاهده شده است که می‌تواند به شناسایی این سارقان بینجامد، اما همچنان راز چگونگی سرقت این مجسمه‌ها و مشخص شدن هویت واقعی سارقان آن سر به مهر باقی مانده و این نکته‌ای است که کمی عجیب به نظر می‌رسد.

بر ما که معلوم نشد آیا سارقان وطنی به چنان درجه‌ای از ذکاوت رسیده‌اند که با طیب خاطر مجسمه‌های عظیم شهر را در چشم بر هم زدنی از مقابل دیدگان مردم می‌ربایند، بی‌آن که نگران مشخص شدن هویت واقعی‌شان باشند.

در همان دوران، گمانه‌زنی‌هایی در این زمینه از سوی برخی مسئولان اعلام شد. برخی گفتند این سرقت‌ها کار عده‌ای ولگرد است، برخی معتقد بودند کاری سازماندهی شده از سوی سارقان بوده که به صورت باندی عمل کرده‌اند، اما سوال اینجاست که اگر این سرقت‌ها به نیت مادی و به قصد فروختن برنز آن باشد، چه اندازه این اقدام برای این گروه سازماندهی شده مقرون به صرفه بوده است؟ با حسابی سرانگشتی می‌توان به این نتیجه رسید که قیمت نهایی این برنزها به ریسک سرقت آنها و حتی کرایه کردن جرثقیل هم نمی‌ارزد. خاطره ناپدید شدن مجسمه‌های شهر یکی از رخدادهایی است که به این زودی از ذهن مردم شهر تهران پاک نخواهد شد، هرگاه مردم چشمشان به جایگزین‌های فایبرگلاس این آثار هنری در شهر می‌افتد، خاطره ناخوشایند آن سال به ذهنشان می‌رسد، خاطره‌ای تلخ که ذهن بسیاری بویژه هنرمندان را برآشفت. براستی چگونه می‌شود در عرض چند هفته 14مجسمه برنزی چند تنی را از شهری چون تهران ربود؟

فاطمه حامدی‌خواه

خبرنگار تجسمی