برای شناختن «براتعلی» با یک روحانی همسفر شدم

شما در سریال پرده‌نشین نقش براتعلی را بازی می‌کنید که طنازی خاص خود را دارد. آیا خودتان علاقه‌مند بودید این نقش جدی را این‌گونه بازی کنید یا در فیلمنامه این طور نوشته شده بود؟

قصه سریال پرده‌نشین جدی است و شخصیت‌پردازی براتعلی هم جدی بود، اما کمی هم رگه‌های کمدی داشت؛ ضمن این‌که قصه عاشقانه براتعلی و هاجر از قسمت سوم سریال شروع شده که آنها در میان درگیری دو خانواده و اتفاقاتی که بعد از آمدن هدی رخ می‌دهد، درگیر ماجراهایی می‌شوند. با پیشرفت قصه، بینندگان با موقعیت‌های جالبی روبه‌رو می‌شوند که برای براتعلی رخ می‌دهد.

ابتدا یک نقش دیگر در سریال پرده‌نشین به من پیشنهاد شد، اما وقتی فیلمنامه را خواندم با نقش براتعلی ارتباط بیشتری گرفتم و از آقای شعیبی خواستم نقش براتعلی را بازی کنم که خوشبختانه او هم پذیرفت. نقش قبلی بلندتر از نقش براتعلی بود، اما این نقش برایم ویژگی‌های دیگری داشت. درباره این‌که این نقش را تا چه حد خودم طناز کردم، باید بگویم که شخصا دوست دارم نقش‌هایم را خیلی جدی بازی نکنم و این ویژگی به جنس بازی‌ام برمی‌گردد.

وقتی به آقای شعیبی هم گفتم که می‌خواهم نقش براتعلی را به شیوه خودم بازی کنم، مخالفت نکرد و اتفاقا استقبال هم کرد. نمی‌دانم چرا جنس بازی‌ام به‌گونه‌ای است که نقش به اصطلاح شیرین می‌شود. البته گریمور سریال به من گفته که خنده‌ای در ته چشم‌هایم وجود دارد که همین باعث بامزه شدن نقش‌هایم می‌شود.

نقش براتعلی برایتان چه ویژگی‌هایی داشت که باعث شد نقشی را که کارگردان از ابتدا به شما پیشنهاد کرد، نپذیرید و طالب نقش براتعلی باشید؟

این نقش ویژگی‌های خاصی برایم داشت. او مرتب در موقعیت‌های مختلف قرار می‌گیرد و همین مساله به جذابیت‌های نقش افزوده است. قصه عاشقانه براتعلی هم جالب است. احساس کردم بیننده بیشتر درگیر شخصیت او می‌شود. یکی دیگر از ویژگی‌های نقش این بود که من تجربه نقش طلبه را با بازی در سریال پرده‌نشین کسب می‌کردم که تا به امروز چنین تجربه‌ای نداشته‌ام.

چرا همه بازیگران علاقه‌مند هستند یک بار تجربه ایفای نقش روحانی را در کارنامه‌شان داشته باشند؟

نقش روحانی به‌دلیل نوع رفتارها و کنش‌هایی که در جامعه دارد، خاص بوده و برای هر بازیگری جذاب است که موقعیتی برایش فراهم شود تا بتواند چنین نقشی را بازی کند. سعی کردم نقش طلبه را در سریال پرده‌نشین کلیشه‌ای اجرا نکنم.

قبل از این‌که نقش براتعلی را بازی کنم، تحقیقات زیادی کرده و حتی با روحانیون زیادی صحبت کردم و با یکی از آنها مسافرت رفتم تا بدانم آنها در زندگی شخصی چقدر با زندگی اجتماعی‌شان متفاوت هستند. بعد از تحقیقات و صحبت با روحانیون متوجه شدم آنها هم در زندگی عادی مثل ما هستند و وقتی بیرون می‌آیند به خاطر نوع لباسی که به تن دارند و حرمتی که این لباس دارد، متفاوت رفتار و عمل می‌کنند. من هم تلاش کردم این شیوه از زندگی را در بازی‌ام به نمایش بگذارم. قضاوت نهایی به‌عهده مردم است و آنها باید بگویند آیا توانستم این نقش را خوب در بیاورم یا نه.

براتعلی نسبت به نامش هم حساس است و وقتی بقیه افراد خانه به او می‌گویند که حاج‌آقا صدایت کنیم یا شیخ، می‌گوید مرا براتعلی صدا کنید. این موارد در فیلمنامه بود یا این‌که چون خودتان دستی هم بر نوشتن دارید، چنین شوخی‌هایی را برای این شخصیت پیشنهاد کردید؟

این مورد در فیلمنامه بود و من هم سعی کردم این بخش‌ها را پررنگ‌تر کنم تا شوخی‌هایی که بین براتعلی و بقیه شخصیت‌ها رد و بدل می‌شود برای بینندگان جذاب باشد. البته در قسمت‌های آینده خواهید دید که براتعلی در موقعیت‌های چالش‌برانگیز حساس بسیاری قرار می‌گیرد.

به نظر شما که بازیگر سریال هستید، ریتم آن کند نیست؟

یکی از ویژگی‌های سریال پرده‌نشین تعدد شخصیت‌هاست و طبیعی است این شخصیت‌ها در قسمت‌های اول تا دوم باید به مخاطب معرفی شوند، اما از قسمت سوم به بعد ریتم سریال تندتر می‌شود.

خوشبختانه در این سریال همراهی زیادی میان عوامل پشت و مقابل دوربین بود و ما حدود شش تا هفت ماه با یکدیگر زندگی کردیم. کار با بهروز شعیبی برایم تجربه شیرینی بود و دوست دارم این تجربه باز هم تکرار شود.

آیا کم‌کاری شما در حوزه بازیگری دلیل خاصی دارد؟

تمایل دارم در کاری بازی کنم که آن را دوست داشته باشم. بعد از بازی در فیلم‌های سینمایی ضدگلوله و خط ویژه، حدود 25 کار را رد کردم، تا این‌که بازی در سریال پرده‌نشین پیشنهاد شد. از قبل بهروز شعیبی را می‌شناختم و کارهایش را دیده بودم و آنها را دوست داشتم، تا این‌که موقعیت همکاری با او برایم فراهم شد.

فاطمه عودباشی‌ / ‌جام جم