بزرگ کردن کودک درون

واقعیت این است که این معنای مبهم و استفاده غلط، اصطلاح مورد بحث را به یک مخفیگاه برای آدم‌های ترسو تبدیل کرده است. نقطه‌ای که در آن نابالغ بودن را وجهی مثبت و ارزشمند بخشیده است و ضدارزشی را به عنوان ارزش معرفی می‌کند.

اطمینان به تمایلات و احساسات، بیان آنها بدون پیچیدگی، خودسانسوری و حذف آنچه به شکلی دسته اول و حقیقی در جان و ذهن آدمی می‌گذرد، با الزامات اجتماعی و منافع کوتاه‌مدت، احتمالا غایت آن چیزی بوده که مخترعین اصطلاح کودک درون در نظر داشته‌اند.

چنین هدفی بیش از نیاز به یک ذهن بچگانه، ناخودآگاه که کارتون دوست دارد و از فانتزی لذت می‌برد، انسانی پخته، خودآگاه و بالغ می‌طلبد، کسی که می‌تواند در برابر عواطف، عقلانیت و محافظه‌کاری‌های ساختگی مقاومت کند و آنها را به نفع عواطف ناب خود کنار بزند. پس شناخت، قدرت و شکستن منطق‌های جعلی با منطقی اصیل و ناب، نیاز مهمی برای تبلور آن چیزی است که به آن کودک درون می‌گویند.

سهراب شکیب / چمدان (ضمیمه آخر هفته روزنامه جام جم)