15 هزار کارتن‌خواب در تهران

کنار ما زندگی می‌کنند، همین نزدیکی‌ها. زیر پل‌ها، داخل پارک‌ها، حاشیه اتوبان‌ها، زیرگذرها و... همه دار و ندارشان از زندگی چند تکه لباس کهنه پاره و یک کارتن مقوایی است که اگر هوا گرم باشد زیراندازشان می‌شود و اگر سرد باشد حکم رواندازی را پیدا می‌کند که از سرمای استخوان‌سوز شب‌های زمستان به آن پناه ببرند.

کد خبر: ۷۲۹۸۷۲

آمارها تکان‌دهنده است، 15 هزار کارتن خواب در پایتخت رقم ناچیزی نیست که بتوان بسادگی از کنار آن گذشت بخصوص وقتی برای اولین‌بار آمار رسمی کارتن‌خواب‌های پایتخت اعلام می‌شود آن هم از زبان شهردار تهران.

کارتن‌خواب‌هایی که خیلی‌هایشان نه بی‌سواد هستند و نه بزهکار فقط از بد زمانه به زندگی کارتن‌خوابی تن داده‌اند.

در میان کارتن‌خواب‌ها هم مترجم دیده می‌شود، هم فارغ‌التحصیل دانشگاه دولتی، هم کارشناس ارشد ادبیات و... همین کافی است برای رسیدن به این واقعیت تلخ که اگرچه حالا خیلی‌هایشان به وضع فلاکت باری افتاده‌اند، اما هر کدام از آنها روزی برای خودشان کسی بودند.

هر چند در سال‌های اخیر سازمان رفاه و خدمات اجتماعی شهرداری تهران با احداث گرمخانه‌هایی در سطح شهر شرایطی فراهم کرده که کارتن‌خواب‌ها بتوانند حداقل یک وعده در روز غذای گرم بخورند، حمام بروند و در صورت نیاز تحت معاینات پزشکی قرار بگیرند، اما این تنها کاری نیست که از دست سازمان‌های مسئول برای بهبود وضع زندگی کارتن‌خواب‌ها می‌توانست انجام شود.

اگرچه احداث گرمخانه‌ها برای اسکان موقت کارتن‌خواب‌ها تجربه موفقی بود، اما به دلیل ظرفیت محدود این مراکز و نوع کارکرد آنها، امکان نگهداری و حمایت دائم از این افراد در گرمخانه‌ها وجود ندارد و ناچار این افراد روزها باید این مراکز را ترک کنند و دوباره خیابان گرد شوند.

شاید اگر دیگر سازمان‌های مسئول از استانداری و بهزیستی گرفته تا نیروی انتظامی در این سال‌ها برای ساماندهی کارتن‌خواب‌ها جدی‌تر پای کار می‌آمدند و هر کدام‌شان در حوزه وظایف خود برای ترک اعتیاد، بازپروری، توانمندسازی، ایجاد اشتغال و شرایط اسکان‌شان قدمی برمی‌داشتند، حالا آمار کارتن‌خواب‌های پایتخت کمتر از اینها بود و حتی خیلی از آنها می‌توانستند شانس بازگشت دوباره به زندگی را پیدا کنند.