تلاش علمی برای پاسخ به زندگی پس از «مرگ»

همه می‌دانیم که با مرگ، بدن و حواس جسمی ما از بین می‌رود؛ چرا که بخوبی می‌بینیم که با مرگ دیگران، جسم آنها پس از مدتی می‌پوسد و معدوم می‌شود. پس اگر انسان‌ها از یکدیگر درباره مرگ و این‌که بعد از مرگ چه بر سر ما و عزیزانمان خواهد آمد می‌پرسند، مسلما بخش بزرگی از سوالشان مربوط به این است که آیا آگاهی و هوشیاری ما ادامه خواهد یافت؟ آیا پدر یا دوست یا عزیزی که از دست دادم، هنوز قادر است مرا ببیند، حرف مرا بشنود و از حال من آگاه باشد؟

کد خبر: ۷۲۵۹۳۹

تلاش علمی برای پاسخ به زندگی پس از «مرگ»

آموزه های دینی به ما می گوید بعد از مرگ زندگی دیگری برایمان آغاز می شود، اما اکنون پژوهشگران دانشگاه ساوتهمپتون نیز پس از چهار سال تحقیق روی بیش از ۲۰۶۰ نفر به این نتیجه رسیده‌اند که حتی بعد از مرگ بالینی، هوشیاری دست‌کم به طور موقت ادامه پیدا می‌کند.

این وسیعترین تحقیق پزشکی است که در مورد تجربه لحظات مرگ انجام شده است.افراد مورد بررسی کسانی بودند که در15 بیمارستان در بریتانیا، آمریکا و اتریش دچار ایست قلبی شده، اما بعد با احیا به زندگی برگشته بودند.

از بین این ۲۰۶۰ نفر ۳۳۰ نفر زنده ماندند و تقریبا 40 درصد آنها، یعنی ۱۴۰ نفر درجاتی از «هوشیاری» را در زمانی که تلاش برای بازگردان آنها به زندگی در جریان بوده، گزارش کردند.

این تحقیق علمی نشان می‌دهد ما انسان‌ها در کنار دیگر قابلیت‌هایی که به ما موهبت شده است، توانایی درک محیط و آگاهی یافتن از آن و احساس حضور و درک متقابل دیگران را داریم.

شاید بتوان گفت این ویژگی، مهم‌ترین ویژگی ماست که حیات انسانی را از حیات حیوانی‌مان متمایز می‌کند. به عبارت دیگر می‌توان گفت انسان کسی است که دارای «هوشیاری» و «آگاهی» است.

ادیان و عرفان‌های مختلف سعی داشته اند به انحای مختلف این مساله غامض را تا حدی برای ما سهل کنند و پاسخ‌های درخوری به ما بدهند اما معمولا علم، هیچ پاسخی که اندکی از ابهام مساله بکاهد، به ما ارائه نمی‌کند.

نهایت چیزی که از علم می‌توانیم بگیریم، این است که: هیچ نمی‌دانیم، برای حل شدن این معما، باید منتظر تجربه مستقیم مرگ بود.

اما تحقیق اخیر دانشمندان و پزشکان که اظهارات بسیاری از افرادی را که پس از مواجهه با ایست قلبی (و پس از تجربه مرگ بالینی) به زندگی بازگشته‌اند، مورد مطالعه قرار داده، نشان می دهد هوشیاری، پس از مرگ نیز ادامه خواهد داشت. برخی افرادی که مورد مطالعه این پژوهشگران قرار گرفتند از آگاهی و هوشیاری خود و توجه‌شان نسبت به آنچه کادر پزشکی با بدن آنها انجام می‌داده، گفته‌اند.

برخی دیگر چیزهایی را دیده‌اند که متعلق به محیط اطراف آنها نبوده، مثلا تابش آفتاب، یا برقی طلایی رنگ و برخی احساس‌هایی نظیر خفگی یا غرق شدن داشتند، اما نکته اصلی در این پاسخ‌ها این نیست که آنها چه دیده یا شنیده‌اند بلکه نکته اصلی اینجاست با این‌که حیات نباتی و حیوانی آنها در لحظات ایست قلبی به پایان رسیده ، هوشیاری آنها و آگاهی آنها به تجربیاتشان باقی مانده است.