برای کودکان غزه

آن ستاره‌ها گوشه‌ای از قلبشان را که به جاده رویاهای آنها ختم می‌شود، روشن می‌کنند. رویایی بدون آلایش! زندگی آسوده دور از بمب و گلوله و آتش تنها رویای این کودکان است. کودکانی که از درون دریایی بیکران و عظیم‌اند و در برون نمادی از معصومیت و پاکی. چشم که باز می‌کنند شهری ویران و گلگون از خون شهدا می‌بینند و وقتی می‌بندند صدای انفجارها و ناله‌های اطرافیان را می‌شنوند. برخی دیگر والدینی ندارند که غمخوارشان باشد و بعضی خواهر و برادرشان را از دست داده‌اند. گاهی با خود می‌گویند: «ای کاش همه اینها کابوسی بیش نبود که با بیداری از خواب پایان می‌یافت.» اما افسوس که اینچنین نیست.

دشمن کودک نمی‌شناسد. دشمن حرفش یکی است؛ «جنگ، جنگ است، کوچک و بزرگ ندارد»، اما... اما آیا دشمن فرشته‌های پاکی را که بال‌های خود را در آسمان جا گذاشته‌اند نیز نمی‌شناسد؟ معصومیت و خلوص را درک نمی‌کند؟ دستان خدا را هم نمی‌بیند؟ اگر این‌طور باشد دیگر دشمن محسوب نمی‌شود، چون دیگر انسان نیست و انسانیت از وجودش رخت برکنده است. حال که کودکان بی‌دفاع و مظلوم غزه چنین جنگ نابرابری را سپری کرده اند ، چه خوب است ما کودکان ایران دستانمان را در دست کودکان فلسطین گذاشته و پیوند دوستی‌مان را تقویت کنیم تا آنها احساس تنهایی نکنند و برای دفاع از سرزمین خود همچنان مثل گذشته پابرجا باقی بمانند. براستی خدا با شماست ای کودکان غزه. بزودی اشک‌های شما سیلی خواهد ساخت که دشمن را نابود می‌کند، پس مثل کوهی استوار از کشورتان دفاع کنید و بدانید ما کودکان ایران با شما هستیم. (ضمیمه چاردیواری)

کیانا تیموری ‌/‌ 14 ساله از تهران