مجتبی جباری و دلایل خداحافظی از تیم ملی

بازیکنی که بیشتر از دوران حضورش در میادین به دلیل آسیب دیدگی دور از مستطیل سبز بود. مجتبی جباری پس از تصمیمش برای خداحافظی دلایلش را عنوان کرد؛ دلایلی که به گفته او برای خالی شدن میدان برای بازیکنان جوان گرفته شده است.

مجتبی جباری در گفت‌و گو با ایسنا، از دلایل تصمیمش برای این خداحافظی گفت.

*بعد از دو هفته تعطیلی مطبوعات خبر خداحافظی شما از تیم ملی به مهمترین خبر امروز تبدیل شده است خبری که البته هنوز از سوی شما تایید نشده است.

- راستش را بخواهید این خبری نبود که بخواهم اول آن را در اختیار رسانه‌ها قرار بدهم و بعد درباره آن صحبت کنم. ابتدا اگر اجازه بدهید درباره دلایلم برای اتخاذ این تصمیم صحبت کنم و بعد بحث مفصلی خواهم داشت. خدا را شکر می‌کنم که بعد از پایان رقابت‌های انتخابی جام جهانی توانستیم به همراه سایر بازیکنان و در کنار مردم جشن صعود برپا کنیم. حضور در تیم ملی برای من همیشه یک افتخار بوده است و افخار بزرگتر وقتی بود که توانستیم خرداد با صعود تیم ملی به جام جهانی مردم ایران را خوشحال کنیم. من بعد از صعود به جام جهانی گفتم که این خوشحالی مثل خوشحالی قهرمانی یک تیم در لیگ برتر نیست که بعد از یک باخت فراموش شود و این خوشحالی تا جام جهانی ادامه خواهد داشت. در این مدت چند ماهه خیلی با خودم فکر کردم. با خودم کلنجار رفتم. درباره آینده فکر کردم. به این فکر کردم که چگونه در رقابت‌های انتخابی 2006 کنار تیم ملی نبودم اما در جهام جهانی حضور داشتم اما به هر حال آن مصدومیت اجازه نداد در آلمان بازی کنم. به هر حال بعد از 10 سال آن اتفاقی که همه فوتبالیست‌ها منتظرش هستند برای من هم افتاد واین افتخار نصیبم شد که به همراه تیم به جام جهانی بروم. اکنون مثل هر فوتبالیست دیگر در دنیا حضور درجام جهانی برای من هم یک رویاست اما سوالی که در این چند ماهه به شدت ذهنم را درگیر کرده این بود که بعد از جام جهانی قرار است چه اتفاقی بیفتد. من در سن 30 -31 سالگی 12 بار عمل کردم و مصدومیت آخرم هم همین آسیب دیدگی بود که به تازگی از آن رهایی پیدا کردم. با خودم فکر کردم با این شرایط و با فشاری که مسابقات جام جهانی دارد چه خدمتی می توانم به تیم ملی کنم و دیدم چه فرصتی بهتر از این که این شانس را به جوانی بدهم تا بتواند خودش را نشان دهد.

*از کجا معلوم که این فرصت بعد از خداحافظی به یک جوان داده شود؟

-این را خیلی‌ها به من گفتند اما برایتان یک مثال می‌زنم. وقتی در اردوی قبلی اعلام شد که علی کریمی به تیم ملی دعوت شده منتظر بودم تا علی کریمی را در اردو ببینم اما وقتی دیدم منظور از این علی کریمی، علی کریمی سپاهان است خیلی خوشحال شدم. شاید اگر من در سپاهان می‌ماندم فرصتی به بازیکن جوانی مانند علی کریمی داده نمی‌شد که بتواند در سپاهان بازی کند و به تیم ملی برسد. به خدا هیچ چیز بیشتر از این مساله من را خوشحال نکرد که دیدم کریمی خودش را تا این سطح بالا کشیده است.

*اما به هر حال همان طور که خودتان گفتید حضور درجام جهانی یک رویا برای هر بازیکنی است.

-حتما همین طور است. برای خودم خیلی سخت بود که به این تصمیم برسم. بارها به خودم گفتم این جام جهانی است و می‌توانم خودم را دوباره ثابت کنم. به همین خاطر این تصمیم را گرفتم. در زمانی هم این تصمیم را گرفتم که هیچ حرف و حدیثی نمی‌تواند درباره خداحافظی‌ام مطرح شود. این جام جهانی حقم من بود اما ترجیح دادم این حق را به بازیکن جوانی بدهم.

*شاید اگر مثل یکی، دو بازیکن تیم ملی درانتخابی جام جهانی و در شرایطی که تیم ملی شانسی برای صعود به جام جهانی نداشت این تصمیم را می گرفتید حرف و حدیث‌هایی مطرح می شد اما اکنون این خداحافظی خیلی عجیب است؟

من این فرصت را داشتم که برای تیم ملی در جام جهانی بازی کنم اما با 30-31 سال سن و 12 بار عمل به خودم گفتم که جام جهانی جای عرض اندام بازیکنانی است که می توانند سال‌های سال برای تیم ملی بدرخشند. مثالی هم که درباره علی کریمی زدم دقیقا موید همین نظرم است.

*شاید این تصمیم هم به دلیل روحیات خاص مجتبی جباری گرفته شده؟

-شاید باور این حرف من برای خیلی‌ها هم دشوار باشد اما ساختن یک کمپ برای بازیکنان نوجوانان یا ساخته شدن یک بازیکن نوجوان و جوان شادی بسیار بیشتری از حضور درجام جهانی به من می دهد. من به این تصمیمم افتخار می‌کنم و می‌خواهم بقیه هم به این تصمیم احترام بگذارند.

*مگر قرار است کسی به این تصمیم احترام نگذارد؟! شما تصمیمتان را خیلی روشن اعلام کردید و دلیلتان را هم گفتید.

-راستش را بخواهید امروز این آمادگی را نداشتم که راجع به خداحافظی‌ام از تیم ملی صحبت کنم. در ماه‌های گذشته خیلی به این موضوع فکر کردم و 10 روز پیش به این تصمیم رسیدم. پس از این مساله با جواد نکونام کاپیتان تیم ملی تماس گرفتم. او اولین نفری بود که در جریان تصمیمم قرار گرفت. به او گفتم که نظرم را به کروش بگوید. کروش پس از این که نظر من را طریق نکونام شنید اعلام کرد که باید حضوری درباره این مساله صحبت کنیم. قرار بود فردا به تهران بیایم و با کروش صحبت کنم اما این که چطور در شرایطی که تنها من، نکونام و کروش از این موضوع اطلاع داشتیم، موضوع رسانه‌ای شد برایم مبهم است. این که چرا بعد از 10 روز از قول کروش عنوان می‌شود «برو به سلامت» برایم جای تعجب دارد. آن هم در شرایطی که کروش گفته بود باید حضوری دراین باره صحبت کنیم. امروز نکونام به من پیامک داد که کروش بسیار عصبانی است. برای من جای سوال دارد که چرا خودشان یک چیزی می‌گویند اما مساله‌ی دیگری را رسانه‌ای می کنند. من برای حرف‌هایم مدرک و سند دارم. تا امروز قرار بود که من حضوری با کروش صحبت کنم اما به یکباره بعد از این که یکی از رسانه‌ها خبر خداحافظی من را اعلام کرده می‌گویند کروش عصبانی است. نمی دانم چرا به این نتیجه رسیدند. نمی دانم دنبال چه هدفی بوده‌اند و من به شدت از این قضیه ناراحتم.

*آیا بعد از این اتفاقات با نکونام صحبت کردید؟

-بله، من با نکونام صحبت کردم. به او هم گفتم که چرا وقتی قرار بود حضوری صحبت کنیم به یکباره این مساله رسانه‌ای شده است. کروش آدم با تجربه‌ای است و 10 روز زمان مناسبی بود که بخواهد درباره تصمیم من نظر بدهد. امیدوارم پاسخ مناسبی به این سوال‌هایی که مطرح شده بدهند. اصلا هیچ دلیلی ندارد کسی به من بگوید برو به سلامت. آن‌ها باید به تصمیم من احترام بگذارند. چرا 10 روز قبل یک طور صحبت می کنند و امروز طور دیگر. این جواب خوبی برای من نبود که با یک نیت خیر می خواستم جای خود را به بازیکن جوان‌تری بدهم. این درست نبود که به من جواب بدهند کی‌روش از دستت عصبانی است. چطور آنها اول گفتند که باید با کی‌روش صحبت کنم و حالا می گویند باید با کفاشیان و نبی حرف بزنم. نمی‌دانم چه نیتی داشتند اما در پایان می خواهم بگویم روزهای خوبی با تیم ملی داشتم. دوران حضورم در تیم ملی به خاطر مصدومیت‌ها خیلی کوتاه بود اما خدارا شکر می کنم در مقطع مهمی توانستم به پیراهن تیم ملی کشورم خدمت کنم. خدا به ما کمک کرد که توانستیم دل مردم ایران را شاد کنیم. یکبار دیگر می خواهم خوشحالی خود را از ظهور بازیکنانی مانند علی کریمی ابراز کنم. شاید در ابتدا مسوولان باشگاه سپاهان از رفتن من از تیمشان ناراحت شدند اما حالا بازیکنی مانند علی کریمی فرصتی برای ابراز وجود پیدا کرده است. امیدوارم به تصمیمم احترام بگذارند و هیچ شک و شبهه‌ای درباره دلیل تصمیمم مطرح نشود. اگر کسی شبهه‌ای درباره دلیل تصمیم من دارد بهتر است کمی به بزرگی اسم جام جهانی فکر کند؛ نامی که هر بازیکنی را وسوسه می‌کند تا با فراموش کردن همه مشکلات احتمالی یکی از اعضای تیم‌ ملی در جام جهانی باشد. من برای تیم ملی در جام جهانی آرزوی موفقیت می کنم و مطمئن باشید اکنون که کنار تیم ملی نیستم بیشتر از زمانی که قرار بود در کنار تیم ملی به برزیل بروم، برای آغاز جام جهانی لحظه شماری می کنم.