حالا وقت چرتکه انداختن است

دیگرصدای دایره زنگی حاجی‌فیروز به گوشمان نمی‌رسد؛ حالا ماهی‌های قرمز کوچک از تور ماهی‌فروشان رها شده و در تنگ‌های بلور خانه مان آرام گرفته‌اند و فرارسیدن سال نو را انتظار می‌کشند؛ حالا همه‌چیز آماده است برای پا گذاشتن در سال نو و آغاز یک 365 روز دیگر و ما فرصت مناسبی پیدا می‌کنیم تا به دور از هیاهوی کار و پول و درآمد و هزینه، کمی با خودمان خلوت کنیم. حالا وقتش رسیده از خودمان حساب بکشیم و ببینیم در سالی که گذشت با خود و دیگران چه کرده‌ایم؟ از خود بپرسیم چه دل‌هایی را شکستیم، کجا می‌توانستیم به دیگران کمک کنیم، اما دریغ کردیم؟ می‌توانستیم دست افتاده‌ای را بگیریم و نگرفتیم؟ چقدر دروغ گفتیم، به چه میزان تنگ‌چشمی کردیم، به چه کسانی بخل ورزیدیم؛ به کدام همکارمان حسادت کردیم و از موفقیت چه کسانی ناراحت شدیم؟ کجا در تربیت فرزندمان کوتاهی کردیم، در عشق ورزیدن به پدران و مادران سالمندمان کجاها کم گذاشتیم، در برخورد با همسرمان چگونه رفتار کردیم؟ کجا اشکی را درآوردیم و بغضی را ترکاندیم؟ کجا می‌توانستیم مهر بورزیم، اما کینه‌توزی کردیم؟

حالا وقت چرتکه انداختن است.

هیچ‌کس به اندازه خود ما، خودمان را نمی‌شناسد. هیچ‌کس به اندازه خودمان نمی‌داند کدام اخلاق ناپسندمان مثل خوره اول به جان خودمان و بعد به جان دیگران می‌افتد. هیچ‌کس نمی‌داند کجا در ارتباط با خانواده و اقواممان کوتاهی کردیم. باور کنید جای دوری نمی‌رود اگر فقط چند ساعت، با خودمان خلوت کنیم و رفتارمان را در ترازوی نقد خودمان قرار دهیم. تردید نکنید اگر کمی منصف باشیم در کفه ترازوها دست نمی‌بریم و ایرادمان را درک می‌کنیم و در پی تغییر خودمان بر خواهیم آمد.

فراموش نکنیم همه خصلت‌های ما ژنتیکی نیست و آدم‌ها قابل تغییرند. می‌شود خوب بود، مهربان بود و عشق ورزید. می‌توان گذشت و فداکاری کرد، می‌شود انتقاد‌پذیر بود. می‌توان سالی خوب و حالی خوب‌تر داشت.

اگر با خودمان خلوت کنیم و برای خودمان چرتکه بیندازیم. این طوری شاید بتوانیم تکلیفمان را هم با خودمان روشن کنیم و تکلیفمان که روشن شود، خیلی چیزها را هم به دنبال خودش برایمان به ارمغان خواهد آورد که سه موضوعش (به تعداد همین سه روز باقیمانده) اثر بیشتری بر خیلی از امور دیگر زندگیمان خواهد داشت: آرامش، شادی و خوشبختی.

روزگارتان آرام، تعطیلاتتان شاد و دلتان خوش.

زهرا عرب / دبیر چاردیواری