تاریخ‌نگاری فارسی؛ سامانیان، غزنویان، سلجوقیان

کتاب حاضر کار مرتب و مدونی است که ضمن آن تاریخ نویسی از دوره سامانیان تا غزنویان و از آنجا تا دوره سلجوقی ادامه یافته است.

در این کتاب مروری بر غالب کتابهای مهم تاریخی شده و دیدگاه مؤلفان و نگره های آنان در باره اوضاع سیاسی و اجتماعی و چگونگی پرداخت‌شان به اوضاع جاری مورد بحث قرار گرفته است.

کتاب شامل یک مقدمه است در باره تاریخ نگاری فارسی و تاریخ نگاری اسلامی.

فصل اول: تاریخ نگاری فارسی در دوره سامانی

فصل دوم: تاریخ نگاری در دوره غزنوی

فصل سوم تاریخ نگاری در دوره سلجوقی

و خاتمه با عنوان درون مایه های تاریخ، الگوهای تاریخ، تاریخ و وثاقت، زبان، سبک و تاریخ. یادداشت ها

گزارشی هم در باره مهم ترین سلسله های ایرانی در پایان آمده است.

کتابشناسی و نمایه هم دارد.

کتاب حاضر را «جولی اسکات میثمی» نوشته و «محمد دهقانی» ترجمه به همراه 4 نقشه توسط «نشر ماهی» در تهران منتشر شده است.

پژوهش‌هایی که در حوزه‌ی تاریخ ایران پس از اسلام، به‌ویژه در نخستین ادوار آن(پیش از مغول)، صورت گرفته‌اند غالباً مبتنی بر منابع عربی بوده و پژوهشگران کم‌تر به منابع فارسی توجهی نشان داده‌اند.

در این کتاب تاریخ‌نگاری فارسی و اهمیت آن در طول تقریباً سه قرن(قرن‌های دهم تا دوازدهم میلادی/ چهارم تا ششم هجری قمری) به‌دقت بررسی و کوشش شده است تا علل پیدایش تاریخ‌نگاری فارسی و پیوند آن با تاریخ‌نگاری عربی و تاریخ‌نگاری در ایران پیش از اسلام، مشخص شود.

سبک و شیوه‌ی بیان، علت گزینش رویداد‌ها، انگیزه‌ی مورخان، ممدوحان و مخاطبان آن‌ها، و نیز این نکته که مورخان فارسی‌زبان اصولاً درباره‌ی شایستگی زبان فارسی برای بیان موضوعات عالمانه چه نگرشی داشته‌اند از دیگر مباحث جذاب کتاب‌اند.

بررسی کارکرد‌های سیاسی و فرهنگی تاریخ‌نگاری فارسی و نیز مقایسه‌ی بینش مورخان فارسی‌زبان با نگرش تاریخ‌نگاران اروپا، به‌ویژه در قرون وسطا، دیدگاه گسترده‌تری را درباره‌ی موضوع کتاب در اختیار خوانندگان علاقه‌مند می‌گذارد.