آقای وزیر! چشمان «شوخان» را دریابید

تا اینجای کار، او شبیه آدم‌های دیگر است ولی راهش آنجا از بقیه جدا شد که پنی‌سیلین با بدنش سازگار نشد. بدن شوخان چنـد روز بعد پر از لکه‌هایی شبیه سرخک شد، زیر پوست صورت و لب‌هایش آب جمع شد و کم‌کم ترکید و جای آن قهوه‌ای رنگ شد، موها و ناخن‌های شوخان هم ریخت و همه اینها همراه دردهای شبانه‌روزی بود.

پزشکان بیماری او را سندرم «استیون جانسون» تشخیص دادند که به زبان ساده می‌شود حساسیت به برخی داروها از جمله پنی‌سیلین. پزشکان گفته بودند بعید نیست چشم‌های دختر درگیر این سندرم شود که پیش‌بینی‌شان درست از کار درآمد و جانسون، دید چشم‌های شوخان را ربود.

دختر شش ساله دیواندره‌ای حالا دو سال است که جز سایه‌هایی محو چیزی نمی‌بیند و دنیا را با دست‌های کوچکش لمس می‌کند.

آقای وزیر بهداشت! اینها را گفتم تا بدانید شوخان چقدر به کمک شما نیاز دارد. شما چشم‌پزشکی زبده هستید که طرفدارانتان به شما می‌گویند پنجه‌طلا. شما رئیس بهترین و مجهزترین مرکز چشم پزشکی کشور هستید که در خاورمیانه بی‌رقیب است. مهم‌تر از اینها شما وزیر بهداشت هستید که دستتان هم در داخل و هم در خارج کشور باز است و قادرید با همه مراکز علمی جهان ارتباط برقرار کنید.

آقای وزیر اینها را می‌گویم چون روزی که پدر شوخان به وزارت بهداشت آمد، پرسنل شما به داخل راهش ندادند و نگذاشتند حرفش به گوش شما برسد. او هم به دفتر روزنامه ما آمد، آن هم ناامید، در حالی که وزارت بهداشت باید خانه امید او و صدها آدم مثل او باشد نه دفتر روزنامه‌ها.

آقای دکتر هاشمی! شوخان اهل یکی از روستاهای دیواندره است که می‌دانید مردمش چقدر محرومند. بیشتر مردم آن ناحیه یا بیکارند یا کارگر، پدر شوخان هم کارگر است و بیمه تامین اجتماعی ندارد.

در منطقه محروم آنها چشم‌پزشکان متخصص نیز در دسترس نیستند. این را خودتان بهتر می‌دانید و در جریان هستید که همکاران شما چرا رغــــبتی به حضور در مناطق محروم ندارند و مردم این نواحی از بابت تصمیم آنها تا چه حد در مضیقه‌اند.

شوخان سالی چند بار به بیمارستان فارابی می‌آید. تا به حال دو بار نیز عمل پیوند قرنیه انجام داده، ولی اثرش هیچ بوده، هیچ. شوخان همچنان سایه‌ها و رنگ‌های محو را می‌بیند و هر چیز دیدنی را با دست لمس می‌کند. اما همکاران شما در فارابی گفته‌اند اگر او به خارج اعزام شود، شانس بهبودش وجود دارد. شوخان و پدرش نیز به این جمله دل بسته‌اند، ولی دستشان برای رفتن به خارج کشور کوتاه است.

آقای وزیر! شوخان به کمک شما نیاز دارد به همه این دلایل که گفتم، چون شما با این مسائل آشنا هستید و می‌دانید که چقدر دست مردم در درمان بسته است. برای همین است که برای بهبود شوخان و صدها کودک مثل او که در نظام سلامت، سلامت خویش را از دست داده‌اند، از شما کمک می‌خواهم.

آقای وزیر! چشمان «شوخان» منتظر دستان پرمهر شماست؛ شما که چشم‌پزشک هستید، چشمان شوخان را دریابید.

مریم خباز ‌- گروه جامعه