عفونت ادراری کودکان را جدی بگیرید

اگر عفونت به کلیه‌ها رسیده باشد، در اصطلاح «پیلونفریت» نامیده می‌شود که با درد شکم یا پهلو، تب، حالت تهوع و استفراغ و گاهی اسهال نمایان می‌شود.

در نوزادان علائم به صورت کاهش اشتها، تحریک‌پذیری، زردی و کاهش وزن بروز می‌کند اگر عفونت تنها مثانه را درگیر کند «سیستیت» نامیده می‌شود که با علائم خفیف‌تر و متفاوتی مانند سوزش و تکرر ادرار، فوریت در دفع ادرار، درد زیر ناف، بی‌اختیاری و بوی بد ادرار همراه است البته بوی بد ادرار از علائم اختصاصی عفونت نیست و نکته دیگر این‌که در سیستیت تب وجود ندارد.

گاهی سیستیت با دفع حاد خون از مثانه همراه است که حدود چهار روز به طول می‌انجامد. برخی موارد نیز دفع باکتری در ادرار وجود دارد که در آزمایش‌های غربالگری ادرار مشخص می‌شود.

عوامل خطر

شرایطی وجود دارد که در افزایش احتمال عفونت ادراری موثر است و شامل موارد زیر می‌شود: جنسیت دختر، پسران ختنه نشده، رفلاکس ادراری، اختلال در دفع ادرار، انسداد مجاری ادراری، شستن ناحیه تناسلی از سمت مقعد به سمت جلو، پوشیدن لباس تنگ، وجود بیماری انگلی و دفع کرمک، یبوست، اختلال آناتومیک، چسبندگی ورودی واژن و اختلال اعصاب مثانه.

باید تاکید کرد هنگام شستن کودک پس از دفع ادرار یا مدفوع باید وی را از سمت مجرای ادراری به سمت مقعد تمیز کرد تا از ورود باکتری‌های مدفوع به داخل سیستم ادراری یا تناسلی جلوگیری شود.

تشخیص

برای تشخیص قطعی، بررسی میکروسکوپی و کشت ادرار ضروری است، اما نکته مهم در گرفتن نمونه مناسب از کودک است.

ابتدا باید ناحیه اطراف مجاری ادراری را شستشو دهید تا نمونه با باکتری‌های روی پوست مجاور آلوده نشود.

اگر کودک پسری است که هنوز ختنه نشده، هنگام نمونه‌گیری باید پوست اضافی روی آلت به عقب رانده و اطراف آن تمیز و سپس نمونه گرفته شود. اگر کودک آموزش ادرار کردن دیده باشد، می‌توانید از ظرف استریلی که از آزمایشگاه دریافت کرده‌اید، برای این کار استفاده کنید.

درمان

براساس نوع عفونت، داروی مناسب انتخاب می‌شود. در صورت عفونت شدید، سن پایین، استفراغ مکرر و تحمل نکردن یا موثر نبودن داروی خوراکی بهتر است درمان در بیمارستان و با داروی تزریقی انجام شود.

دکتر حمیدرضا‌ صادقی - ‌‌متخصص اطفال