قایقرانی ایران بار دیگر در دریای متلاطم

علی رضایی / جام جم

در آن سالها هم در بخش بانوان و هم آقایان پیشرفت این رشته مشهود بود. در بازیهای آسیایی گوانگجو نیز مسئولان وقت فدراسیون از آنچه که کاشته بودند بهره برداری کردند و پس از آن به نظر می رسید این رشته با وجود برخی مشکلات ناخواسته بتواند در مسیر پیشرفت شتاب بیشتری به خود گیرد و در بازیهای المپیک لندن دست کم نتایجی آبرومندانه را برای تیم ایران کسب کند. این البته خیالی باطل بود چرا که در فاصله ای چند ماهه تا بازیهای المپیک لندن ابرهای تیره آسمان این رشته را در نوردیدند و قایقرانان با سرنوشت نامعلومی مواجه شدند. رئیس وقت فدراسیون به خاطر اختلافات سیاسی کنار گذاشته شد و متعاقب آن فدراسیون جهانی این رشته، قایقرانی ایران را به حالت تعلیق در آورد. این شرایط تا ماهها پس از المپیک لندن ادامه یافت تا اینکه وزارت ورزش بار دیگر تغییراتی را در راس این فدراسیون ایجاد کرد و ابراهیمی به عنوان سرپرست فدراسیون اداره امور را در دست گرفت. او پس از مدتی اعلام کرد تعلیق قایقرانی ایران به طور کامل رفع شده و مشکلات رو به پایان است. این بهترین خبر ممکن برای رشته ای می توانست باشد که در بازیهای آسیایی 2014 اینچئون با وجود تمام سختی هایی که بر ملی پوشانش گذشت، می توان روی مدالهای آن حساب باز کرد.
 این روزهای به ظاهر آفتابی چندان طولانی نبودند و ورزشکاران هر روز از مشکلاتی سخن به میان می آوردند که مسئولان وقت فدراسیون آن را نادیده می انگاشتند یا شاید هم برایشان عادی تلقی می شد. روزهای سخت ادامه یافتند و تحمل آن بر ملی پوشان دشوارتر از قبل به نظر می رسید تا اینکه کاسه صبر آنها لبریز شد و اعتصاب اردوی تیم ملی را فرا گرفت. واژه ای که ابراهیمی، سرپرست پیشین فدراسیون و مخاطب مورد اعتراض قایقرانان آن را در برابر مشکلات به وجود آمده اغراق آمیز خواند و مدعی بود که برخی ها به اصطلاح پیاز داغ آن را زیاد کرده اند. او وقتی بر این موضوع تاکید کرد که ملی پوشان به خاطر مشکلات وبی توجهی ها دیگر به اردو بر نمی گردند، اینگونه به ما پاسخ داد: " اصلا اعتصابی در کار نبوده و ما خودمان با همفکری کادر فنی ورزشکاران را به مرخصی فرستادیم. یکسری مشکلات برای ورزشکاران وجود داشت که به خوابگاه آنها و تغذیه باز می گشت و فقط حقوق پاییزی آنها پرداخت نشده بود که ما قرار بود آن را پرداخت کنیم ولی خبری از اعتصاب نبود و برخی ها در این باره اغراق کردند." این در حالی بود که ورزشکاران تیم ملی به صراحت از غیرقابل تحمل شدن مشکلات صحبت می کردند و با بیان اینکه آگاهانه تصمیم به اعتصاب گرفتند تا توجهات مسئولان ورزش کشور به این رشته جلب شود تاکید بر این داشتند که شرایط در این رشته به بدترین روزهای خود بازگشته است. وزارت ورزش ابراهیمی را به این خاطر که در انتخابات ریاست فدراسیون قایقرانی ثبت نام کرده است کنار گذاشت تا احمد گواری به عنوان سرپرستی بی طرف امور مربوط به این فدراسیون را  رتق و فتق کند. اینکه چه کسی ریاست فدراسیون قایقرانی ایران را برعهده خواهد گرفت چندان مهم نیست و در این بین موضوعی که باید مورد توجه قرار گیرد به اتفاقاتی است که در این رشته رخ می دهد و هر بار آنها را به گذشته باز می گرداند.
خطر تعلیق همچنان وجود دارد
اینکه وضعیت تعلیق قایقرانی ایران به کجا انجامیده، خود موضوعی است که ابهامات فراوانی ایجاد می کند. در این باره ابراهیمی، سرپرست پیشین فدراسیون قایقرانی ادعا دارد که دیگر خطری فدراسیون کشورمان را تهدید نمی کند. وی در گفتگو با ما توضیح می دهد:"وقتی من به فدراسیون رفتم تعلیق همچنان وجود داشت ولی با خرد جمعی که داشتیم توانستیم در عرض یک ماه آن را رفع کنیم که اتفاق بزرگی برای قایقرانی ایران بوده است. ضمن اینکه اساسنامه جدید را هم تصویب کردیم که برای این کار دست کم باید هزاران یورو پرداخت می شد که ما با کار خودمان صرفه جویی کردیم و جلوی خروج ارز را از کشور گرفتیم. بعید می دانم دیگر خطر تعلیق قایقرانی ایران را تهدید کند و تغییراتی که در راس این فدراسیون رخ داده هم حساسیتی را به دنبال نخواهد  داشت."
 اما محسن میلاد رییس سابق کمیته آبهای آرام فدارسیون قایقرانی و مدیر تیم های ملی اطلاعاتی در دست دارد که از موضوع دیگری حکایت می کند. او در واکنش به پرسش ما می گوید:" فدراسیون جهانی چند ماه پیش نامه ای به ایران ارسال کرده بود که باید انتخابات فدراسیون تا ماه آگوست( شهریور ) برگزار شود که در آن نامه قید شده بود شخص دنیامالی رییس سابق فدراسیون هم باید در این انتخابات حاضر باشد. در آن زمان فدراسیون ایران از فدراسیون جهانی تقاضای فرصت بیشتری کرده بود که قرار بر این شد تعلیق به صورت موقتی برداشته شود تا انتخابات فدراسیون ایران تا اول ژانویه سال 2014 برگزار شود، در غیر اینصورت فدراسیون کشورمان به طور کامل تعلیق می شود. در واقع این آخرین پرونده سال 2013 است که باید مورد بررسی قرار گیرد و به نظرم اگر تا آخر دی ماه انتخابات فدراسیون برگزار نشود به طور حتم با تعلیق قطعی مواجه خواهیم شد. ضمن اینکه فدراسیون جهانی تاکید بر آن دارد که انتخابات فدراسیون ایران با نظارت نماینده بین المللی برگزار شود."
وضعیت نامناسب اردوها
مشکل قایقرانی تنها به این موضوع ختم نمی شود و آنچه که بیش از هر نکته دیگری نگران کننده بوده به بی انگیزگی ورزشکاران باز می گردد. ملی پوشانی که در تمام این مدت سختی ها را به جان خریده بودند، به نظر به آخر خط رسیده اند. محسن میلاد در این باره به جام جم می گوید:" من با همه ملی پوشان در ارتباط هستم و آنها از شرایط خیلی گله مند هستند. این واقعیتی هست که وجود دارد و کسی نمی تواند آن را کتمان کند. آنها از بی توجهی ها خسته شده اند و احساس می کنند بود و نبودشان فرقی نمی کند. من این موضوع را قبلا به وزارت ورزش هشدار داده بودم و البته برای کمک هم حاضرم هر کاری کنم. فرقی نمی کند که چه کسی مسئولیت ها را بر عهده بگیرد مهم این است که ما این رشته را نجات بدهیم. الان مهمترین فصل برای قایقرانان است و آنها باید تمرینات استقامتی را برگزار کنند. هر روزی که از دست می دهیم جبرانش خیلی دشوار خواهد بود. ما باید این بچه ها را حمایت کنیم تا بتوانند با آرامش کارها را ادامه بدهند. قایقرانی می تواند با تمام این مشکلاتی که وجود داشته است در بازیهای آسیایی 2014 مدال های خوبی کسب کند و این مستلزم برنامه ریزی خوب است."
نگران از آینده
افشین فرزام مربی تیم ملی قایقرانی هم در این باره شرایط را مساعد نمی داند و معتقد است ورزشکاران از آینده نامعلوم خود در تیم های ملی ابراز نگرانی می کنند و به همین خاطر اعتصاب را در مقطع قبلی ترجیح داده بودند. وی در این باره به ما می گوید: "ورزشکاران چهار ماه تمام در اردو بودند ولی هیچ دریافتی نداشتند. آنها تمام زندگی خود را در اردو گذاشتند ولی وقتی شرایط اینگونه باشد انگیزه هایشان را از دست می دهند. وقتی در یک دوره تمرین شروع می شود هر چه جلوتر می رویم فشارها افزایش می یابد و در چنین مواردی بازیکنان نیاز به انگیزه دارند تا این فشارها را تحمل کرده و بهتر تمرین کنند. دغدغه ورزشکاران این است که هر چقدر هم تمرین کنند آخرش چه اتفاقی ممکن است رخ بدهد؟ هیچ اردوی برون مرزی برای تیم ملی وجود ندارد و در داخل هم که وضعیت اینگونه است، بنابراین ورزشکاران سرافکنده شده اند." وی ادامه می دهد: "شاید دستمزد و حقوق ماهیانه یک بهانه بوده و چندان هم برای ملی پوشان مهم نیست ولی آنها می گویند که کوچکترین بخش یک کار این است که حقوق آنها پرداخت شود، اما وقتی این کار صورت نمی گیرد چطور ممکن است که اوضاع بهتر شود؟ آنها می خواستند تکلیف هر چه سریعتر روشن شود، بنابراین اگر واقعا بدانند وضعیت بهبود پیدا می کند مشکلات را تحمل می کنند. با این حال تداوم مشکلات و بی توجهی زیاد مسئولان ورزش به این رشته باعث شده تا ملی پوشان سرخورده شوند."
تکرار موفقیت ها
از این مربی تیم ملی می پرسیم که با توجه به اتفاقات ادامه دار در رشته قایقرانی می توان حتی به تکرار موفقیت های گوانگجو در اینچئون امیدوار بود که عنوان می کند:"ما در مسابقات قهرمانی آسیا توانستیم نتایج خوبی را کسب کنیم ، در حالی که مدتها به خاطر تعلیق با مشکل دست و پنجه نرم می کردیم. به نظرم وزارت ورزش هم به دنبال این است که هر چه سریعتر مشکلات را حل کند. در رقابتهای قهرمانی آسیا عاقلی که شاگرد خودم بود به مدال طلا رسید ولی او برای اینکه در بازیهای آسیایی روی سکو برود دست کم باید 7 یا 8 ثانیه رکورد خود را بهبود بخشد چون سطح رقابتهای قهرمانی آسیا با بازیهای آسیایی قابل قیاس نیست و در اینچئون مشکلات بسیار خواهد بود." محسن میلاد مدیرسابق تیم های ملی نیز در مواجه با این سوال ما خاطرنشان می کند: "من حاضرم در این باره با مسئولان قبلی فدراسیون مناظره کنم که این نتایج را نمی توانیم در بازیهای آسیایی تکرار کنیم. سطح رقابتهای قهرمانی آسیا خیلی پایین تر است و قایقرانی رشته ای است که در آن رکوردها را باید در نظر گرفت. کاری به نتیجه نداریم و فقط کافی است رکوردهایی که در مسابقات قهرمانی آسیا ثبت شده را با بازیهای آسیایی مقایسه کنیم، آنوقت متوجه خواهیم شد که اوضاع  نگران کننده است. در ضمن حتی تکرار همین رکوردها هم با توجه به سنگینی رقابت در اینچئون دشوار خواهد بود."
امیدواری در ناامیدی!
با تمام این اوصاف سولماز عباسی عضو تیم ملی بانوان ایران همچنان امیدوار است که با برطرف شدن مشکلات بتوان شرایط خوبی را برای تیم ملی متصور بود. وی البته اعتراف می کند که کار تیم ملی خیلی سخت است، با این حال می گوید:"نمی توانیم بگوییم که شانس مدال نداریم. البته فاصله ما تا مدال در بازیهای آسیایی زیاد شده است ولی نتایجی که در این مدت کسب کرده ایم هم بد نبوده و با توجه به این که 9 ماه تا بازیهای آسیایی فرصت باقی مانده این امیدواری وجود دارد که بتوانیم خود را به اوج آمادگی برسانیم. ولی این نیاز دارد که از این پس شرایط خوبی را پیش روی داشته باشیم."
وی در ادامه اضافه می کند: " این 9 ماه باقی مانده تا شروع بازیهای آسیایی بسیار سرنوشت ساز است و اگر وضعیت متفاوتی نسبت به ماههای قبل داشته باشیم و روال عادی آماده سازی را پیش ببریم به نظرم می توانیم به آنچه که می خواهیم دست پیدا کنیم. در ماههای گذشته مدام بحث بر سر این بود که ما برای حضور در مسابقات خارجی مشکل داریم ولی در واقع برخی از کمبودهای داخلی به چشم نیامده اند."
این ملی پوش کشورمان به دریاچه  آزادی اشاره می کند و ادامه می دهد: " ما مشکل پیست داریم و در دریاچه آزادی پیست دو کیلومتری نداریم در حالی که مسابقات دو کیلومتر داریم و باید در پیست دریاچه آزادی که یک کیلومتر طول دارد تمرین کنیم. البته یک نکته مثبت دیگر هم وجود دارد. ما نسبت به بازیهای آسیایی گوانگجو باتجربه تر شده ایم و این کاملا به سود ماست. هر چند که در آن دوره وضعیت اردوها بهتر بود ولی تصورم این است که با توجه به تجربیاتی که کسب کرده ایم می توانیم نسبت به گوانگجو بیشتر از قبل آماده شویم. تنها امیدواری ما این است که به یک ثبات خوب برسیم ،چرا که مشکلات یک و نیم سال اخیر روی ورزشکاران از نظر روحی اثرات منفی زیادی گذاشته است و امیدوارم هر چه سریعتر بتوانیم مثل سابق برنامه های خود را برای کسب افتخارات تازه پی بگیریم."
شاید برگزاری انتخابات فدراسیون قایقرانی بتواند به مشکلات لاینحل این فدراسیون پایان دهد با این حال روزهای زیادی که ملی پوشان کشورمان از دست داده اند ، به نظر جبران ناپذیر است. اینکه تیم ملی می تواند در بازیهای آسیایی اینچئون هم مثل دوره قبل بازیهای آسیایی درخشان ظاهر شود موضوعی است که بعد از چالش های فراوانی که این فدراسیون پشت سر گذاشته ،نگرانی های زیادی را حتی در نزد ورزشکاران ایجاد کرده است و باید دید که تیم ملی در آینده به آرامش لازم دست پیدا خواهد کرد یا بار دیگر چالشی تازه انتظار ملی پوشان این رشته را می کشد.