تیرانوزاروس، اولین موجود ترسناک زمین

دانشمندان مدت‌ها در این اندیشه بودند که چرا اجداد این دایناسور طی میلیون‌ها سال نسبتا کوچک مانده‌اند تا این‌که یک گونه گوشتخوار جدید کشف شد و دانشمندان امیدوارند کشف این گونه جدید بتواند به برخی پرسش‌های آنها پاسخ دهد. این درنده تازه کشف شده ممکن است از اجداد تی‌رکس باشد.

محققان و دیرینه‌شناسان نام گونه جدید را سیاتس میکروروم گذاشته‌اند. این نام از زبان بومی و افسانه یک قبیله آمریکایی به نام تریبال اتخاذ شده است. افسانه تریبال یک هیولای آدمخوار به نام سیاتس را توصیف می‌کند. نام گونه جدید این خانواده دایناسور میکر است. این تحقیق و پژوهش توسط باستان‌شناس جوانی در بخش موزه شیکاگو تهیه و دنبال شده است. این گونه در همان محلی (یوتا) کشف شد که برای اولین بار استخوان‌های سیاتس در اکتشاف‌های باستانی توسط محققان به دست آمد. سیاتس نیز همانند تی‌رکس و تمام خویشاوندان این گونه دایناسور روی دو پا راه می‌رفت. تی‌رکس دمی باریک، سفت و تیز داشت تا هنگام دویدن علاوه بر حفظ تعادل بتواند بسادگی برای شکار سایر حیوانات نیز حرکت کند. با این تفاوت که سیاتس به خانواده آلوزاروس تعلق دارد.

محققان معتقدند آلوزاروس، دایناسورهای بزرگ گیاهخواری مثل استگوزاروس را می‌خورده است. سیاتس میکروروم حدود 98.5 میلیون سال پیش در شمال غرب آمریکای کنونی زندگی می‌کرده است. لیندسی زان نو، یکی از دیرینه‌شناسان موزه کارولینای شمالی توانست فسیل مرموزی از این دایناسور را در منطقه مذکور کشف کند. زان نو و همکارانش نتایج این پژوهش و کشف گونه جدیدی از آلوزاروس را 22 نوامبر در مجله نیچر کامیونیکشن به چاپ رساندند. قبل از کشف این​گونه جدید، محققان بر این باور بودند که هیچ درنده غول‌پیکری در شمال غرب آمریکا و حدود 80 تا 110 میلیون سال پیش زندگی نمی‌کرده است(زمانی که اجداد تیرانوزاروس رکس در حال گسترش بودند).

زان نو معتقد است: «حضور نداشتن شکارچیان بزرگ (دایناسورها) معنای خاص و مهمی ندارد، زیرا درندگان در اغلب اکوسیستم‌ها غالب هستند. حیوانات و دایناسورهای دیگر معمولا به دایناسورهای درنده‌خو و گوشتخوار تا زمانی که سالم و زنده هستند، نزدیک نمی‌شوند زیرا شانسی برای زنده ماندن نخواهند داشت و شکار می‌شوند اما در صورتی که این درنده ضعیف یا مجروح باشد، شکارچیان بسیاری در تعقیب او خواهند بود.»

تحقیقات و بررسی‌های های اولیه زان نو و تیمش نشان می‌دهد سیاتس بیش از 3.900 کیلوگرم وزن داشته است. بسیاری از فسیل‌های کشف شده از سیاتس نیز بیانگر 9 متر طول این جانور است. این گونه، سومین رتبه درنده شناخته شده قوی و خطرناکی را که تاکنون در شمال غرب آمریکا کشف شده به خود اختصاص داده است. محققان هنوز مطمئن نیستند چه تغییری در اکوسیستم این گونه از جانوران باعث تنزل رتبه آنها از گونه آلوزاروس شده است. توماس.آر.هولتز، دیرینه‌شناس مهره‌داران در دانشگاه مریلند می‌گوید: «ما هنوز دلایل قطعی و واضحی برای تغییر در اکوسیستم نداریم.»

وی ادامه می‌دهد: «حتی اگر تغییری در اکوسیستم رخ داده باشد، باز هم نمی‌دانیم این تغییرات تدریجی بوده یا به صورت فاجعه و یکباره رخ داده است.» محققان امیدوارند با کاوش بیشتر سنگ‌ها و صخره‌هایی که از 18 میلیون سال پیش باقی مانده‌اند بتوانند به راز و ابهامات پیدایش و فنای این گونه‌های دایناسوری پی ببرند.

منبع: ساینس