لاله صبوری، بازیگر سریال «خانه‌ای روی تپه»: از نقش‌های طولانی خسته ‌شده‌ام

لاله صبوری در سریال تلویزیونی «خانه‌ای روی تپه» نقش خانم الهی، مسئول پذیرش هتل را بازی می‌کند. او در این سریال به مادر رسول )فاطمه گودرزی) کمک می‌کند تا بتواند با پسرش که در سن بلوغ است، ارتباط خوب و موثری برقرار کند. صبوری معمولا نقش‌هایی را بازی می‌کند که نوعی شیطنت و شیرینی در آن وجود دارد و این اتفاق هم در سریال خانه‌ای روی تپه افتاده است. صبوری معتقد است با وجود این‌که نقشش در این سریال کوتاه بود، اما تاثیرگذار است. با او درباره این سریال به گفت‌وگو نشستیم.

شما مدتی است که دیگر نقش‌های بلند بازی نمی‌کنید و بیشتر شما را در نقش‌های کوتاه می‌بینیم. این اتفاق در سریال تلویزیونی «خانه‌ای روی تپه» هم افتاده است. چرا دیگر نقش‌های بلند قبول نمی‌کنید و بیشتر خودتان را به ایفای نقش‌های کوتاه محدود کرده‌اید؟

زمانی که با من برای بازی در سریال تلویزیونی «خانه‌ای روی تپه» تماس گرفتند، تاکید داشتند که با وجود این‌که نقش خانم الهی کوتاه است، اما تاثیرگزار بوده و جایگاه مناسبی در قصه دارد. بنابراین من با شناخت به این مساله بازی در این سریال را پذیرفتم. گرچه در این سریال نقش مسئول پذیرش هتل را بازی می‌کنم، اما در قصه می‌بینید که هر زمان رسول باعث دردسرهایی برای مادرش می‌شود، خانم الهی به ماجرا ورود پیدا می‌کند و می‌کوشد مشکلات را به نحو درستی حل کند.

تهیه‌کنندگی این سریال به عهده بهروز مفید است که من از قبل او را می‌شناختم و می‌دانستم نسبت به کارش تسلط دارد. وقتی من سریال «این زمینی‌ها» را بازی می‌کردم ایشان مدیر شبکه تهران بود. داریوش یاری هم کارگردان این سریال است که می‌توانم بگویم جزو کارگردان خوب و مسلط به کارش است. گرچه در گذشته با او تجربه همکاری نداشتم، اما خوشحالم که با او در این سریال کار کردم. تسلط داشتن کارگردان امر مهمی است و یاری براحتی از هر سکانس عبور نمی‌کرد.

معتقدم نقش خانم الهی در این سریال خیلی خاص است. نمی‌خواهم بگویم با پیشرفت قصه نقش‌ام پررنگ‌تر می‌شود. این اتفاق نمی‌افتاد اما تاثیری که او در قصه دارد خیلی زیاد است. خوشبختانه این نقش شخصیت‌پردازی خوبی داشت. در مجموع کوتاهی نقش برایم اهمیت ندارد، بلکه آنچه نقش را ماندگار می‌کند، تاثیرگذاری آن است.

به دلیل به دنیا آمدن فرزند سوم‌ام، چند سالی است که نقش‌های کوتاه بازی می‌کنم. اعتقاد دارم بچه‌ها خیلی زود بزرگ می‌شوند. دو فرزندم قبلی‌ام خیلی زود بزرگ شدند و من به دلیل این‌که مرتب سر کار بودم، بزرگ شدن آنها را خیلی حس نکردم و متوجه آنها نشدم که چطور بزرگ شدند. بنابراین وقتی فرزند سوم‌ام به دنیا آمد، تصمیم گرفتم مزه بزرگ شدن آخری را درک کنم. در حالی که قبلا سر سریال‌های طولانی می‌رفتم و از صبح تا شب درگیر کار بودم یا در شهرستان کار می‌کردیم.

اکنون کارهایی را می‌پذیرم که نقش‌ام کوتاه باشد. البته مدت دو سال نویسنده و کارگردان برنامه رنگین‌کمان بودم، چون منزلم نزدیک سازمان است و خیلی زمان از من نمی‌گرفت این کار را قبول کرده بودم.

یعنی از ابتدای کارتان تا به حال هیچ وقت برایتان مهم نبود که نقش اول بازی کنید؟

طبیعی است که اوایل برایم مهم بود که نقش اول بازی کنم، ولی الان برایم دیگر حیاتی نیست، چون معتقدم مردم اکنون از من به تعریف مشخصی رسیده‌اند و کاملا مرا می‌شناسند. بنابراین نیازی نیست که خودم را به مردم اثبات کنم. از سوی دیگر فکر نمی‌کنم کمیت خیلی مهم باشد. آنچه اهمیت دارد این است که بازیگر نقش‌اش را به بهترین شکل بازی کند. من در سریال «مثل من مثل تو» نقش مادری را بازی می‌کردم که سه فرزند داشت. ما دو ماه سر این کار بودیم بدون آن‌که تعطیلی داشته باشیم. از شش صبح می‌رفتم و تا 10 شب سرکار بودم.

راستش از ایفای نقش‌های طولانی خسته شده‌ام به همین دلیل تصمیم گرفته‌ام از پذیرش چنین نقش‌هایی فاصله بگیرم. نقش‌ام در سریال تلویزیونی «خانه‌ای روی تپه» کوتاه، اما جذاب است. خوشحالم با یک گروه خوب و حرفه‌ای در این سریال کار کردم و از بودن در کنار این دوستان لذت بردم.

من بتازگی بازی‌ام در سریال معراجی‌ها تمام شده است. در این سریال هم نقش کوتاه اما خوبی را به عهده دارم. من اشتباه سال‌های‌ قبل بازیگری‌ام را تکرار نمی‌کنم. بعد از جُنگ 77 مرتب نقش اول قبول می‌کردم، اما الان این طور نیستم و سعی می‌کنم نقشی را بپذیرم که تاثیرگذار باشد.

نقش شما در سریال خانه‌ای روی تپه بیشتر مثل کاتالیزور می‌ماند. وقتی فیلمنامه را خواندید اولین مواجهه‌تان با نقش چگونه بود؟

به نظرم خانم الهی یک نقش خوب زنانه بود. او بخوبی مسائل را درک می‌کند و تلاش دارد هر کمکی که از دستش بر می‌آید برای رسول، پسر نوجوان قصه که نقش محوری هم دارد، انجام دهد. به همین دلیل هر وقت مادر رسول دچار مشکل می‌شود سعی می‌کند آن را حل کند.

او تنهایی مادر رسول را بخوبی درک می‌کند و با مشکلات او آشناست. با وجود این‌که ما زندگی گذشته خانم الهی را در قصه نمی‌بینیم اما با توجه به رفتارهایی که دارد، مخاطب می‌تواند حدس بزند که او با چه مسائلی روبه‌روست و چه نوع زندگی‌ای داشته است. در مجموع از ایفای این نقش راضی هستم و به نظرم یک نقش خوب زنانه است.

با توجه به این‌که شما در کنار بازیگری، سابقه نویسندگی و کارگردانی هم داشتید، پیشنهادی برای بهتر شدن نقش به داریوش یاری دادید؟

خوشبختانه آقای یاری جزو کارگردانانی است که نسبت به کاری که انجام می‌دهد حساس است و برایش اهمیت دارد که خیلی دقیق کار کند و نسبت به ظرافت‌های کار هم بی‌توجه نیست. او خیلی خوب میزانسن‌ها را مشخص می‌کرد و همه چیز سر جای خودش قرار داشت. بنابراین نیازی به دخالت من به عنوان بازیگر نبود. ایشان هر جا که لازم بود بازیگران را راهنمایی می‌کرد. با وجود این‌که نقش خانم الهی کوتاه بود اما داریوش یاری و دستیارش مرتب تاکید داشتند که این نقش کوتاه برایشان مهم است و جایگاه خاصی دارد.

در این سریال فقط چند بازیگر محدود نقش‌های ثابت دارند و بیشتر بازیگران به عنوان بازیگر مهمان در هر قصه وارد می‌شوند. برای نقش‌های مهمان هم بازیگران حرفه‌ای و خوبی استفاده شده است. در مجموع سریال خانه‌ای روی تپه، پربازیگر است و همه خیلی خوب بازی می‌کنند. این سریال قهرمان ندارد و قصه آدم‌ها روایت می‌شود. در واقع این سریال به جای قهرمان‌پروری تلاش داشته تا تصویرگر زندگی آدم‌ها باشد.

با وجود این‌که قصه این سریال در شمال می‌گذرد و برخی بازیگران ثابت مثل فاطمه گودرزی با لهجه شمالی حرف می‌زنند، اما شما لهجه ندارید. چرا شما از این لهجه استفاده نکردید؟

از ابتدا هم قرار نبود که من با لهجه شمالی صحبت کنم. خانم الهی به عنوان یک زن تحصیلکرده و شیک تعریف شده بود که دنبال آرامش در زندگی‌اش است. به همین دلیل از من نخواستند که صدایم لحن یا آوای شمالی داشته باشد.

در سریال خانه‌ای روی تپه شما نقش‌تان را شیرین و طناز بازی می‌کنید. از ابتدا این طنازی در فیلمنامه طراحی شده بود یا نه؟

معمولا خودم این کار را انجام می‌دهم و سعی می‌کنم با خلق لحظات طنز، نقشم را شیرین کنم. این اتفاق هم در سریال تلویزیونی خانه‌ای روی تپه افتاد.

در این سریال در صحنه‌هایی که با رسول صحبت می‌کنید، بیننده همذات‌پنداری خوبی با شخصیت شما می‌کند، چون خیلی راحت و صمیمانه با او حرف می‌زنید. این مساله نتیجه کار کردن با بچه‌هاست؟

این جنس بازی من است، نمی‌دانم کار کردن برای بچه‌ها چقدر تاثیرگذار بوده، اما وقتی قرار است نقشی را بازی کنم تمام تلاشم را می‌کنم تا نقش را شیرین را در بیاورم. برایم فرقی نمی‌کند که روبه‌رویم یک بازیگر کودک است یا بزرگسال. وقتی در کنار فریبا کوثری در سریال بوی باران بازی می‌کرم، هم خیلی صمیمانه حرف می‌زدم، حتی وقتی نقشم جدی است، سعی می‌کنم آن را شیرین دربیاورم.

بیشتر علاقه‌مند به ایفای نقش‌های طنز هستید یا جدی؟

نمی‌توانم تفکیک کنم. بیشتر علاقه‌مند هستم در یک کار خوب بازی کنم و دوست دارم نقش‌هایی را ایفا کنم که دو پهلو است. این نقش‌ها برایم جذابیت بیشتری دارد. طبیعی است علاقه‌مند نیستم نقشم صددرصد جدی باشد. دلم می‌خواهد نقش شیرینی خودش را داشته باشد. به عنوان مثال دوست دارم ایفاگر نقش شخصیت‌هایی باشم که با وجود این‌که در زندگی‌شان مشکلات خودشان را دارند، اما شاد و پر انرژی هستند و لبخند به لب دارند. دوست ندارم نقش آدم‌هایی را که از زندگی‌شان ناامید هستند بازی کنم.

اگر قرار باشد بین کار کودک و بزرگسال یکی را انتخاب کنید، اولویت شما بازی در چه اثری است؟

وقتی همزمان پیشنهاد کار کودک و بزرگسال را دارم، سعی می‌کنم آن که بهتر است را انتخاب کنم. گرچه به کار کودک علاقه زیادی دارم. برخی به من می‌گویند چرا دیگر مثل گذشته در آثار طنز بازی نمی‌کنم. به هر حال ما پیشنهادهای کاری مختلف داریم و سعی می‌کنیم از میان آنها بهترین را انتخاب کنیم. بنابراین هیچ وقت نسبت به این مساله که در یک گونه خاص کار کنم، تعصب ندارم. یک فیلمنامه خوب و منسجم و عوامل حرفه‌ای برایم اهمیت دارد.

فاطمه عودباشی ‌‌/‌‌ گروه رادیو و تلویزیون