شادی ملت ایران کامل شد

حماسه اولسان برای فوتبالدوستان ایرانی چیزی شبیه به حماسه ملبورن بود. پیروزی یک بر صفر مقابل کره جنوبی در حضور 44 هزار تماشاگر میزبان که 90 دقیقه دست از تشویق تیمشان نکشیدند، کار آسانی نبود. این پیروزی غرور انگیز در روزی به دست آمد که کره ای ها از دقیقه یک تا دقیقه 90 فشار مضاعفی را روی خط دفاعی ما ایجاد کردند. در بازی همزمان هم قطری ها درست به همان اندازه که نباید، گل خوردند، اما عزم و اراده ایرانی معادلات را به نفع فوتبال ایران رقم زد تا ملتی که به خوبی از تیم ملی فوتبالش حمایت کرده بود، جشنی پرشکوه را برای این پیروزی بزرگ برپا کند.

بازی با کره جنوبی انصافا یکی از دشوار ترین بازیهای این چند سال اخیر فوتبال ایران بود. کارلوس کرش تیم ما را در این بازی با ترکیب رحمان احمدی، سید جلال حسینی، پژمان منتظری، امیرحسین صادقی، هاشم بیک‌زاده، جواد نکونام، آندرانیک تیموریان، مجتبی جباری، مسعود شجاعی و رضا قوچان‌نژاد به میدان فرستاد. اما با شروع بازی کره ای ها به حدی روی دروازه ایران فشار آوردند که تیم ملی چاره  ای جز دفاع پیدا کرد. البته تاکتیک تیمی ما هم در ایران بازی مبتنی بر دفاع و ضدحمله بود، اما تا دقیقه 60 که رضا قاچوان نژاد با فرار  تماشایی خود آن گل زیبا را به ثمر رساند، هیچ فرصت دیگری برای ضد حمله نصیب مهاجمان نشد.

رضا قوچان نژاد مهاجم تیز پای این روزهای فوتبال ایران که در سه بازی پایانی تیم ملی، تاثیرگذارترین بازیکن بود، در دقیقه 60 از پاس طولی آندرانیک تیموریان و اشتباه مدافع کره جنوبی بیشترین استفاده را کرد و  در موقعیت تک به تک با دروازه بان کره، با یک بغل پای استثنایی توپ را به تور دروازه حریف چسباند.

در ادامه کره جنوبی بر فشار حملات خود را دروازه ایران افزود، چراکه نمی خواست در حضور تماشاگران خودی بازنده باشد و با شکست راهی جام جهانی شود. در ادامه او اوج فشار کره ای ها در دقیقه 75 بود که رحمان احمدی با رشادت در دو صحنه متوالی، از داخل شش قدم، مانع از باز شدن دروازه ایران شد. کره ای ها که با نزدیک شدن به دقایق پایانی احساسی تر حمله می کردند، در دقیقه 90 فقط چند سانتی متر با رسیدن به گل فاصله داشتند اما ضربه سر مهاجم این تیم با سایش به تیر عمومی دروازه به بیرون رفت تا تیم ملی، با پیروزی بر کره جنوبی در شهر اولسان، به جام جهانی صعود کند.

تعویض های کرش

اولین تعویض کرش در این بازی حساس یک تعویض اجباری بود، چراکه در دقیقه 68 خسرو حیدری مصدوم شد. بازیکن جانشین غلامرضا رضایی بود کسی که با سرعت بالای خود تاحدودی از فشار  بالای کره ای ها در جناح راست کم کرد. کرش در دقیقه 82 با بیرون کشیدن مسعود شجاعی، که دیگر رقم نداشت و آوردن احسان حاج صفی، بر توان دفاعی تیم افزود. تعویض سوم هم که با حضور فرزاد حاتمی در زمین و خروج رضا قوچان نژاد انجام شد، صرفا برای اتلاف وقت بود. البته کرش از حاتمی انتظار داشت با قد بلندش در دفع توپ های ارسالی کره ای به خط دفاعی کمک کند.

ازبکستان پنج گل زد، اما...

قبل از گل قوچان نژاد با خبر خوبی که از  تاشکند رسید تاحدودی استرس ها فروکش کرده بود. قطری ها بر خلاف انتظار  توسط الیاس عبدالقادر در دقیقه 37 دروازه ازبکستان را باز کرده بودند، اما انگار قرار نبود قطری ها برای ما کاری کنند. تیم ملی ازبکستان که تا دقیقه 60 با یک گل از قطر عقب بود، در 30 دقیقه پایانی پنج بار دروازه این تیم را گشود، تا استرس نزد فوتبالدوستان ایرانی در دقایق پایانی بازی با کره جنوبی به اوج خودش برسد. پیروزی پنج بر یک ازبکستان مقابل قطر، یک معنا داشت؛ اینکه اگر از کره جنوبی گل مساوی را می خوردیم، به جام جهانی هم نمی رفتیم. اما کملی پوشان فعل خواستن را صرف کردند و با دفاعی جانانه از آن یک گل ارزشمند، روی ادعای سرمربی کره جنوبی که گفته بود دوست دارند همراه با ازبکستان جشن صعود بگیرند، خط بطلان کشید.