احمد شهید نماینده کدام است؛ سازمان حقوق بشر یا آمریکا؟

احمد شهید در گزارش جدید خود درباره وضعیت حقوق بشر در ایران به طرح ادعاهایی در زمینه افزایش اعدام‌ها، شکنجه، انتخابات و حقوق اقلیت‌های دینی و قومی در ایران پرداخت که این گزارش نیز نظیر سه گزارش قبلی نکته جدیدی در بر نداشت و صرفا معطوف به طرح اتهاماتی بی‌اساس و مغرضانه علیه ایران بود.

احمد شهید 46 ساله که در دو مقطع زمانی متفاوت به عنوان وزیر خارجه مالدیو فعالیت کرده، در سال 2009 از سوی یک اندیشکده آمریکایی جایزه مسلمان دموکرات سال را کسب کرد! در واقع، اندیشکده «مرکز مطالعات اسلام و دموکراسی» در واشنگتن این جایزه را به بهانه تلاش‌های شهید در گشودن پنجره‌ای به سوی خرد، دموکراسی  و حقوق بشر در مالدیو و آسیای جنوبی به وی اعطا کرد.

این جایزه در حالی از سوی این اندیشکده آمریکایی به احمد شهید اعطاء شد که او به عنوان یک مسلمان، حکم قصاص در اسلام را نقض حقوق بشر قلمداد می‌کند. بنابراین پر بیراه نبوده که چنین فردی با چنین صبغه‌ای از مسلمانی به مذاق آمریکایی‌ها خوش آمده که در نهایت با حمایت همان‌ها نیز به عنوان گزارشگر ویژه حقوق بشر در ایران برگزیده شد.

اکنون نیز گزارش‌های او از زاویه سیاست‌ها و منافع دولت‌های غربی و همچنین اسرائیل، به رویدادهای ایران می‌نگرند. به عنوان مثال، ادعای انجام اعدام و شکنجه در زندان‌های ایران، یکی از مهمترین حربه‌های سنتی غرب و متحدان منطقه‌ای آنها برای فضاسازی علیه جمهوری اسلامی ایران بوده است. این در حالی است که اعدام شدگان در ایران، هرگز اتهام سیاسی نداشتند بلکه جرم آنها قتل، شرارت، قاچاق گسترده مواد مخدر و تعدی به زنان بوده است. مشخصات اعدام شدگان و جرم آنها نیز همواره شفاف و بدون اتهام، در اختیار افکار عمومی داخل و خارج قرار گرفته است.

تلاش غرب برای سیاسی جلوه دادن اعدام قاتلان و قاچاقچیان در ایران، بخشی از سیاست استراتژیک آمریکا و متحدانش علیه نظام جمهوری اسلامی ایران است. این در حالی است که در آمریکا قاتلان به 5 روش از جمله اتاق گاز، صندلی الکتریکی و تزریق مواد کشنده اعدام می‌شوند. جالب اینکه در سرزمین متحد منطقه‌ای این کشور، یعنی عربستان نیز برخی بزهکاران علی‌رغم مشکوک بودن احکامشان گردن زده می‌شوند!

تقبیح شکنجه در زندان‌های ایران از دیگر مواردی است که گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل به آن اشاره کرده اما هنوز افکار عمومی ماجرای شکنجه زندانیان در بازداشتگاه‌های گوانتانامو، بگرام و ابوغریب را در خاطر دارد. به عنوان مثال، کمپ بازداشتی خلیج گوانتانامو واقع در کوبا که توسط دولت جورج دبلیو بوش در سال 2002 ایجاد شد، محل بازداشت و نگهداری از زندانیان جنگ افغانستان و پس از آن عراق است. این زندان میزبان صدها زندانی است که بدون اتهام یا دادگاهی شدن در بازداشت هستند. اما آنچه موجب شد وضعیت زندانیان گوانتانامو بر سر زبان نهادهای بین‌المللی حقوق بشری قرار گیرد، استفاده از ابزار شکنجه برای اقرار گرفتن از متهمان است؛ شکنجه‌هایی نظیر وادار کردن زندانیان به استعمال مواد مخدر، آزار و اذیت از لحاظ مذهبی،‌ بی‌خوابی دادن به زندانیان و یا حبس آنها در سلول‌های سرد. اما در میان شکنجه‌های متداول آنچه بیش از سایر موارد مورد انتقاد بود، تکنیک "غرق مصنوعی" بود؛ تکنیکی که جرج بوش در گفتگو با شبکه ان‌بی‌سی در دفاع از آن گفت: من معتقدم این تصمیم جان خیلی‌ها را نجات داد. وی با اشاره به اینکه "غرق مصنوعی، امر قانونی اما سخت است"،‌ مدعی شد:‌ این تکنیک شکنجه به شمار نمی‌آید!

نکته اینکه با شروع شدن موج بیداری اسلامی در منطقه، به طور متناوب گزارش‌هایی درباره بازداشت فعالان سیاسی و صلح در کشورهای عربی نظیر امارات، بحرین و عربستان و شکنجه آنها منتشر می‌شود اما ظاهرا اراده بین‌المللی قاطعی برای ممانعت از این اقدامات وجود ندارد که قطعا علت آن به انگیزه‌های سیاسی باز می‌گردد.

احمد شهید در این گزارش در حالی درباره حقوق اقلیت‌های مذهبی در ایران ابراز نگرانی کرده است که مسلمانان در آمریکا، به عنوان یک اقلیت دینی هدف انواع رفتارهای تبعیض‌آمیز قرار می‌گیرند. توهین به دین اسلام و مخالفت با پوشش اسلامی زنان مسلمان در محل کار از جمله تبعیض‌های شغلی است که علیه مسلمانان در آمریکا اعمال می‌شود.

همچنین نگاه مشکوک، تهمت، حملات فیزیکی و دستگیری‌های بی‌دلیل از تبعات حملات یازده سپتامبر است که روز به روز نیز وضعیت را برای مسلمانان آمریکا بدتر می‌کند. دانشجویان مسلمان در آمریکا برای پوشش اسلامی و حجاب خود با حملات لفظی روبرو هستند و زندگی با تبعیض را تجربه می‌کنند.

نگرانی گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل درباره نقض حقوق زنان در ایران، یکی دیگر از پارادوکس‌هایی است که در این گزارش به وضوح به چشم می‌خورد. این در حالی است که تبعیض‌های جنسی و نقض حقوق زنان از دیگر موارد نقض حقوق بشر در آمریکا به شمار می‌آید که این امر در ارتش این کشور نمود بیشتری دارد. هم اکنون زنان 15 درصد پرسنل ارتش آمریکا را تشکیل می‌دهند. بسیاری از مطالعات نشان می‌دهد احتمال تجاوز به عنف در مناطق جنگی حتی چهار برابر می‌شود. تجاوز جنسی در ارتش آمریکا مشکلی است که روز به روز بدتر می‌شود. آمارهای رسمی دولت آمریکا نشان می‌دهد از هر سه زن در ارتش یکی هدف تجاوز به عنف نظامیان قرار می‌گیرد.

نکته اینکه بر فرض محال، اگر مصداق‌هایی که احمد شهید درباره تبعیض علیه زنان در ایران آورده، صحت داشته باشد، این موارد در قیاس با محدودیت‌ها و تبعیض‌هایی که اغلب کشورهای عربی از جمله عربستان سعودی علیه زنان اعمال می‌کنند، به هیچ عنوان قابل توجه نیست. زنان در برخی از این کشورها حتی از برخی حقوق ابتدایی نظیر حق رانندگی، حضور در باز‌های ورزشی بین‌المللی و فعالیت اجتماعی نیز محروم هستند اما هرگز فشاری از سوی غربی‌ها به ویژه آمریکا علیه این کشورها برای تصحیح رویکرد دولتمردان آنها اعمال نشده.

احمد شهید بدون آنکه توضیح دهد چه ارتباطی میان گزارش او و انتخابات خرداد 92 در ایران وجود دارد نسبت به برگزاری انتخابات سال آینده در کشورمان ابراز نگرانی کرده است! نکته آنکه آقای گزارشگر به صراحت این مسئله را مطرح کرده که انتخابات باید «انتخابات آزاد» باشد و با تاکید بر کلیدواژه «انتخابات آزاد» اعلام کرده چون استفاده از این واژه در ایران با انتقادهایی روبرو بوده، بنابراین ایران دچار نقض حقوق بشر شده است!

صرفنظر از این موضوع که چندماه پیش در نشست پراگ این ضدانقلاب‌ها بودند که مصوب کردند، این واژه در داخل ایران با هدف تاثیرگذاری بر انتخابات مورد استفاده قرار گیرد، سئوال اینجاست که چرا کمیته حقوق بشر سازمان ملل هیچ گزارش انتقادی و قاطعی علیه موروثی و سلطنتی بودن حکومت در برخی کشورهای عربی تهیه و تنظیم نمی‌کند و سران این کشورها را برای برگزاری «انتخابات آزاد» تحت فشار قرار نمی‌دهد.

از برایند همه این موضوعات به فراست می‌توان دریافت گزارش چهارم احمد شهید سراسر مملو از غرض‌ورزی‌های سیاسی است آنهم در حالی که قرار بر این بوده، به منظور جلوگیری از سیاسی شدن و گزینشی شدن بررسی حقوق بشر، وضعیت حقوق بشر کشورها در این شورا مورد بررسی قرار گیرد اما تاکنون هیچ نشانه‌ای از بی‌طرفی در هیچ یک از گزارش‌های احمد شهید به چشم نخورده است. (فارس)