حمایت‌های کلامی از ازدواج دانشجویان

شاید در دهه‌های گذشته که فرآیند ازدواج جوان‌ها آسان‌تر گرفته می‌شد و هزینه‌های زندگی هم راحت‌تر قابل مدیریت بود، می‌شد با دست خالی هم تشکیل خانواده داد، اما حالا با وجود هزینه‌های مضاعف روزمره، امکان این که بتوان بدون آمادگی لازم یک زندگی مشترک موفق داشت، انتظار زیاده‌خواهانه‌ای است.

یکی از عمده گروه‌هایی که در موقعیت سنی ازدواج قرار دارند، اما بسیاری از آنان شرایط مالی و گاه شرایط روحی لازم را برای ازدواج ندارند، گروه دانشجویان هستند.

تقریبا چهار میلیون و 400 هزار دانشجو در کشور تحصیل‌می‌کنند که بسیاری بر این باورند دانشجویان با پتانسیل‌های علمی و فرهنگی خود می‌توانند در صورت حمایت‌های مالی و مشاوره‌ای از یک زندگی مشترک موفق بهره‌مند شوند.

با وجود این شاهد هستیم که ازدواج‌های دانشجویی در چند سال اخیر با استقبال سرد دانشجویان مواجه شده و رفته رفته تشکیل زندگی به یکی از اولویت‌های دست چندم دانشجویان ایرانی تبدیل شده است. البته در این بین، هر از چندگاهی دولت با ارائه طرح‌های مختلفی مثل استفاده از سالن دانشگاه‌ها برای برگزاری مراسم عروسی، تلاش کرده تا از ازدواج‌های دانشجویی حمایت کند و همین دیروز هم وزارت علوم از ارائه طرحی با عنوان «بیمه ازدواج دانشجویان» برای تامین بخشی از هزینه‌های تشکیل زندگی دانشجویان خبر داد، اما طی سال‌های اخیر شاهد بوده‌ایم که یا این‌گونه طرح‌ها در نهایت به یک کار اداری و بدون خروجی مفید تبدیل شده است یا این که بدون پیش‌بینی منابع مالی لازم برای اجرای طرح‌های ازدواج دانشجویی، این ایده‌ها فقط در حد حرف باقی مانده است.

در حالی که می‌توان با ارائه وام ازدواج دانشجویی، افزایش خوابگاه‌های متاهلی، فرهنگ‌سازی موثر برای گسترش ازدواج بین دانشجویان و حمایت از اشتغال فارغ‌التحصیلان دانشگاه‌ها، شرایطی ایجاد کرد که دانشجویان با شور و اشتیاقی خودخواسته به‌سمت تشکیل زندگی مشترک ترغیب شوند.

امین جلالوند -‌ گروه جامعه