بهداد سلیمی؛ خبر‌ساز‌ترین پولادمرد

چیزی که عملکرد فدراسیون وزنه‌برداری را همچون فدراسیون کشتی و البته دوومیدانی از سایر فدراسیون‌ها متمایز کرد، درخشش پولادمردان کشورمان در رقابت‌های المپیک بود.

تیم شش‌نفره کوروش باقری در لندن صاحب چهار مدال طلا، نقره و برنز شد؛ اتفاقی که از سال 1948 تا به امروز به لحاظ کمیت هیچ‌گاه اتفاق نیفتاده بود.

کسب یک مدال طلا، دو نقره و یک برنز وزنه‌برداران در لندن، در حالی به‌دست آمد که خیلی‌ها انتظاری بیش از این از پولادمردان داشتند.

این انتظار برای حسین رضازاده و کورش باقری هم وجود داشت. آنها رفته بودند تا با کسب بیش از دو مدال طلا، بهترین نتیجه تاریخ وزنه‌برداری ایران را در ادوار مختلف المپیک رقم بزنند، اما یک بدشانسی بزرگ مانع این شد که تعداد طلایی‌های وزنه‌برداری از عدد یک تجاوز کند.

این بدشانسی، آسیب‌دیدگی سهراب مرادی و متعاقب آن حذف او از گردونه رقابت‌ها بود؛ موضوعی که در روحیه کیانوش رستمی، دیگر وزنه‌بردار دسته 85 کیلوگرم کشورمان نیز تاثیر گذاشت و باعث شد او هم در جدال مدال طلا به مدال برنز بازی‌ها بسنده کند.

دومین بدشانسی تیم ملی وزنه‌برداری زمانی بود که سعید‌محمدپور با وجود درخشش در لندن به دلیل بالا بودن سطح رقابت‌ها در دسته 94 کیلوگرم از رسیدن به مدال بازماند و روی سکوی پنجم بازی‌ها ایستاد.

البته در کنار این دو بدشانسی، تیم کورش باقری یک خوش‌شانسی هم به خود دید؛ آنجا که دو مدعی روس دسته 105 کیلوگرم به شکلی مشکوک از گردونه رقابت‌های دسته 105 کیلوگرم کنار رفتند تا با حذف چند چهره سرشناس دیگر این وزن، مدال نقره المپیک به شکلی غیرمنتظره بر سینه نواب نصیرشلال بدرخشد.

بهداد سلیمی و سجاد انوشیروانی هم طبق معمول سه سال اخیر مطابق انتظار ظاهر شدند تا برای نخستین بار در طول تاریخ شاهد این باشیم که سکوهای اول و دوم المپیک، به تسخیر دو ورزشکار ایرانی درمی‌آید.

به این ترتیب تیم کورش باقری یک‌سوم کل مدال‌های کاروان ورزشی ایران را در لندن به دست آورد تا این مربی هم با دریافت نشان شجاعت درجه سه از رئیس‌جمهور، همچون محمد بنا مورد تجلیل قرار بگیرد.

وزنه‌برداری در سال رو به اتمام 91 چند موفقیت بزرگ دیگر هم داشت که از آن جمله باید به کسب عنوان قهرمانی آسیا پس از 9 سال و ایستادن روی سکوی سوم جوانان جهان اشاره کرد.

ضمن این‌که ماه گذشته بهداد سلیمی هم با رای کاربران سایت فدراسیون جهانی وزنه‌برداری برای دومین بار طی سه سال گذشته عنوان بهترین وزنه‌بردار جهان را از آن خود کرد.

قهرمانی در آسیا و المپیک لندن، باعث شد سلیمی همچون سال‌های 2010 و 2011، در سال 2012 هم متمایزترین وزنه‌بردار کشورمان باشد.

او که تا چهار سال آینده لقب قوی‌ترین مرد المپیک را هم یدک خواهد کشید، به همین اندازه که با این موفقیت‌ها متمایز شد، با بحث آسیب‌دیدگی کتفش هم به چهره‌ای خبرساز در عرصه ورزش تبدیل شد.

به فاصله یک ماه پس از المپیک این شایعه که بهداد سلیمی تا پایان عمر نمی‌تواند وزنه بزند، خیلی زود همه جا را پر کرد تا جایی که حتی برای چند معاینه ساده هم دوربین‌های خبری او را تنها نگذاشتند.

بهداد این روزها به تنهایی در محل کمپ تیم‌های ملی تمرین می‌کند، چون نه به تیم ملی دعوت شده و نه از زمان بازگشتش به میادین اطلاع دقیقی وجود دارد، اما آنچه مشخص است این‌که کتفش فعلا به جراحی نیازی ندارد و با تزریق‌های موضعی رو به بهبود است.

رضا پورعالی - گروه ورزش