سال‌هاست خارجی تاثیرگذار ندیده‌ایم

مربیانی که بعد از این نام‌ها‌ به فوتبال کشورمان وارد شده‌اند اغلب از پتانسیل فوتبال کشورمان بهره‌برداری کرده‌اند و خودشان تاثیرگذار و سازنده نشده‌اند.

لیادین، رایکوف، اوفارل و سوچ با این دیدگاه وارد فوتبالمان شده بودند که تغییر نسلی به‌وجود آورند و آورده‌های باارزشی به فوتبال ما بیفزایند.

به‌همین منظور رایکوف تحولی در فوتبال ملی به‌وجود آورد و بازیکنانی را در تیم ملی جوانان تربیت کرد که ستاره‌های سال‌های طولانی فوتبال ایران و آسیا شدند؛ بازیکنانی نظیر ابراهیم آشتیانی، ناصر حجازی و بعدها حسن‌روشن و ... که هر چند آن تیم کاملا تغییر یافته در نخستین دیدار خود متحمل باخت سنگین 5 بر صفر از ترکیه شد، ولی بعدها به هر افتخاری در فوتبال دست پیدا کرد.

لیادین هم در ذوب‌آهن، سبک و مکتبی از فوتبال را بنا گذاشت که تا سال‌ها باقی ماند. ‌اما در سال‌های بعد از آن، رفته رفته فضای نتیجه‌گیری صرف به‌عنوان اولویت مهم فوتبال ما درآمد، طوری که تمام ذهن اهالی این رشته را مشغول خود کرد بنابراین یا مربیان سازنده به فوتبال کشورمان نیامدند یا زمان و امکانات لازم برای تاثیر‌گذاری و سازندگی را پیدا نکردند البته به‌طور کلی در سه، چهار دهه اخیر تنها در دو مقطع فوتبال ایران تغییر نسل را مشاهده کرد؛ یکی در نیمه دهه 60 توسط مرحوم دهداری و یک‌بار هم در نیمه ‌دهه‌ 70 توسط مایلی‌کهن این اتفاق افتاد.

‌به نظر می‌رسد در فضای سرد و بیمارگونه کنونی فوتبال ملی همچنین کاری یعنی ایجاد یک تغییر نسل به‌عنوان نیازی حیاتی برای فوتبال ما کاملا ضروری باشد؛ ولی متاسفانه با توجه به فضا و روحیه نتیجه‌گرای موجود، دست زدن به چنین کاری توسط مربیان تیم ملی کاملا بعید و دور از انتظار به نظر می‌رسد.

مجید جلالی -‌ مدرس فوتبال