تابلوهایی برای رعایت حقوق شهروندی

اینکه ما چند نفر نشستهایم یک گوشه و با هم گپ میزنیم، درددل میکنیم یا از تجربیات روزمره خویش سخن میگوییم، در حالت عادی یک موضوع معمولی است و اهمیت چندانی ندارد. ما میتوانیم این صحبتها را در هرجایی که باشیم با هم رد و بدل کنیم. در خانه، در کوچه و خیابان، در پارک و حتی در محل کار، صحبتهای ما گاه بیهیچ زمینه مشخصی شروع شده و ادامه پیدا میکند و در یک نقطه مشخص به انتها میرسد. گاه درباره یک فیلم، اقتصاد، ورزش، مسائل روز و گاه درباره خرید یک وسیله ما با هم صحبت میکنیم و تا اینجای کار بحثی نیست؛ اما همین صحبتها وقتی در موقعیتها و مکانهای مختلف بیان میشود، شکل دیگری پیدا میکند. به عنوان مثال شخصی در تاکسی یا مترو نشسته و همین بحثهای متنوع را از پشت گوشی تلفن همراه خویش برای کسی که آن سوی خط به حرفهای او گوش سپرده بازگو میکند. اینجا دیگر موضوع یک صحبت معمولی با دیگری مطرح نیست. صحبت با تلفن در تاکسی یا در اتوبوس و مترو یک رفتار نادرست است که از سوی بسیاری از ما انجام گرفته و به امری عادی نیز تبدیل شده است. با این حال اگر دقت کنیم میبینیم هنگام روبهرو شدن با اشخاصی که در چنین محیطهایی به شکلی افراطگونه از این وسیله استفاده میکنند، آثار نارضایتی در چهره دیگرانی که در کنار او قرار گرفتهاند، قابل مشاهده است. شاید تاکنون برایتان اتفاق افتاده که سوار تاکسی شده و بامسافر دیگری مواجه شوید که همزمان با نشستن روی صندلی تا رسیدن به مقصد یکریز مشغول گفتوگو با تلفن همراه خود باشد. برخی رانندهها نیز که از این امر خسته شدهاند، با نصب یک نوشته در جلوی تاکسی، نارضایتی خود را از صحبت با تلفن همراه در تاکسی به تصویر کشیدهاند و سکوت را مورد تاکید قرار دادهاند. چندی پیش راننده یک تاکسی میگفت: سروصدای شهر آزاردهنده است و دیگر نمیتوان داخل تاکسی را نیز شلوغ کرد. ترجیح او گوش دادن به رادیو پیام بود تا اینکه بخواهد به مکالمات دیگران گوش بسپارد. به هرحال نصب این تابلوها باتاکید بر رعایت حقوق دیگران در سطح شهر که در معرض دید هزاران شهروندی قرار دارد که هر روزه از این سو به آن سوی شهر در تردد هستند، میتواند از باب تذکر و یادآوری توجه به قوانین اخلاقی امری پسندیده باشد و تکرار همیشگی این موضوع میتواند به عنوان عاملی بازدارنده باشد برای انجام چنین رفتارهایی که حقوق دیگران را زیر پا میگذارد. زیبا اسماعیلی / گروه اقتصاد