در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
پیشفصل
هشتادویکمین سال حضور بارسا در دسته اول باشگاههای اسپانیا در حالی آغاز شد که این باشگاه نخستینبار با«فروش» پیراهن خود درآمدی مناسب را کسب و در عین حال مورد انتقاد هواداران دوآتیشه کاتالان قرار گرفت. بنیاد قطر با قراردادی 170 میلیونیورویی برای پنج و نیم فصل، لوگوی خود را روی پیراهن این تیم قرار داد تا لوگوی یونیسف که به رایگان روی لباس آبیاناری قرار داشت به پشت و زیر شماره هر بازیکن برود. فصل نقل و انتقالات را بارسا به صورتی عجیب آغاز کرد. شاید عمدهترین کارمسوولان تیم روی جذب بازیکنی گذشت که عملا بدل به شماره یک تابستان 2011 شده بود. سسک فابرگاس در انتهای فصل 11- 2010 رسما اعلام کرد که دیگر تصمیم به ادامه بازی در آرسنال نداشته و میخواهد به تیم دوران نوجوانی خود بازگردد. نخستین مخالف این قضیه آرسن ونگر بود که میدید تیمهای بزرگ برای به یغما بردن داشتههای موفق وی دندان تیز کردهاند ولی با اصرار و قهر پسر کاتالان، سرانجام با مبلغ 29میلیونیورو و به مدت 5 سال کاپیتان آرسنال به خانه بازگشت. الکسیس سانچز، ستاره شیلیایی اودینزه دیگر شاهماهیای بود که تیمهای بسیاری چه در داخل ایتالیا و چه خارج از آن به دنبال وی بودند. توان بدنی بالا به همراه تکنیک خاص آمریکای جنوبی وی سبب شده بود تا چشمهای بسیاری (از جمله گواردیولا) به دنبال او باشد. سرانجام وی با مبلغ 26میلیون یورو برای 5 فصل و در حالی که پیشنهادهای بسیار بالاتری هم داشت از کشور چکمهای اروپا راهی کاتالونیا شد تا دومین خرید بزرگ فصل لقب بگیرد. در این بین و با جدا شدن ستارگانی چون بویان کرکیچ(که به رم پیوست)، ماکسول (پاریسنژرمن) و موافقت با فسخ قطعی و انتقال کامل زلاتان به میلان، دست تیم خالیتر از قبل شده و دلسوزان باشگاه به روسل(مدیر باشگاه) تذکر میدادند که ضعفهای فصل قبل باید با جذب یاران جدید برطرف شود. سیاستهای بارسایی اما مهمترین مانع بر سر راه یار جدید بود که هزینههای زیادی را تقبیح و استفاده از جوانان لاماسیا (مدرسه فوتبال بارسا) را تشویق میکرد. اغلب هواداران داخلی(و حتی بینالمللی) اخطارهایی در باب خط دفاعی تیم داده و از خستگی مفرط مثلث مرگ این تیم (مسی، ژاوی و اینیستا) به سبب حضور پیدرپی در دیدارها خبر میدادند. آنها معتقد بودند پیکه سر به هوا شده و پویول هم به علت بالا رفتن سن توان بازگشت و نفوذهای گذشته را ندارد. ولی به هر تقدیر یارگیری دیگری صورت نگرفت تا فصل با همین دو یار جدید آغاز شود. پیروزی در سوپرجام اسپانیا برابر رئالمادرید(قهرمان جامحذفی) آنقدر اطمینانبخش بود که روسل بر کار خویش صحه گذارده و بارسا آماده 9ماه رقابت در لیگهای گوناگون شود.
لیگ هنوز به درستی آغاز نشده بود که در دیدار برابر رئالسوسیهداد، الکسیس دچار پارگی همسترینگ شد تا 8 هفته از میادین دور مانده و عملا 50 درصد از بازیکنان جذب شده در ابتدای فصل به بیمارستان منتقل شوند. از طرف دیگر پپ گواردیولا برای اینکه بتواند در آن واحد از 3 مهره خطرناک خود همراه با سسک فابرگاس در زمین سود ببرد دست به تغییر سیستم زد و به جای 3ـ 4ـ3 همیشگی برای نخستینبار با سیستم سهدفاعه به میدان رفت تا بتواند مثلث تهاجمی خود را به مربع تبدیل کند. این حرکت ممکن بود بتواند به توان تهاجمی تیم بیفزاید ولی قطعا بار دفاعی تیم را متزلزل کرده و تکهافبک دفاعی هرگز نتوانست در تقسیم وظایف جدید یک مدافع جلوزن واقعی باشد. پیروزی در سوپرجام اروپا با پیروزی 2 بر صفر برابر پورتو میتوانست سکوی پرتاب دیگری باشد ولی آسیبدیدگی اینیستا عملا حسرت روزهای یارگیری برای آبیاناریها به جای میگذاشت ولی به هر تقدیر آنها آرامآرام خود را بازیافتند و توانستند به جایگاه اول جدول برسند و رئال مورینیو را نزدیکترین رقیب خود ببینند.
پاییز را باید اوج شکوفایی بارسای این فصل دانست. جایی که جدای از صدرنشینی در لیگ، لیونل مسی هم برای دومینبار پیاپی، فاتح توپ طلای فیفا شده و در انتهای آن، تیم اول کاتالونیا توانست با غلبه بر سانتوز برزیل، فاتح جامجهانی باشگاهها شود. افتخاری که بیاهمیت دانستهشدن آن از جانب مورینیو با واکنشهایی از سوی هواداران بارسا روبهرو شد؛ قهرمانی که بهرغم شیرینی، با یک تلخکامی نیز همراه بود که در دیدار با السد پیش آمد. داوید ویا، مهاجم بارسا بر اثر لیز خوردن هنگام جهش در پشت 18قدم حریف، دچار شکستگی استخوان درشتنی شد، باقی فصل را از دست داد و هنوز هم حضورش در یورو 2012 در هالهای از ابهام است.
آغاز بدشانسی
زمستان اما وضعیت دیگری داشت و یک باخت و 2 تساوی سببساز اختلافی 7 امتیازی با صدرنشین جدید لالیگا شد. رئال با مربیگری مورینیو (که سال دوم کار در این تیم را تجربه میکرد) آرامآرام بدل به رقیبی شده بود که با وجود باخت در دیدار رفت، برتری خویش را در گامهای آهسته به سمت قهرمانی دیکته میکرد. گلزنیهای پیاپی بنزما، هیگواین و البته کریس رونالدو که به تنهایی بیش از نیمی از تیمهای لیگ گلزنی کرده بودند، از خط حمله سپیدها یک موجود خطرناک ساخته بود. باخت برابر اوساسونا در پامپلونا اختلاف در صدر جدول را به 10 امتیاز رساند تا زنگ خطری جدی برای علاقهمندان این تیم به صدا درآید. عود کردن بیماری سرطان اریک آبیدال و عمل پیوند این بازیکن در ابتدای بهار، باعث آزردگی هواداران بارسا شد، هرچند بهبود نسبی وی پس از پیوند، رگههایی از امید در اردوی آبیاناریها ایجاد کرد. با 3 تساوی از سوی رئال، اختلاف در صدر جدول مجدد به 4 امتیاز رسید تا کورسوی امیدی در دل هواداران زنده شود؛ هوادارانی که وقتی پپ اعلام کرد: «ما دیگر قهرمان نخواهیم شد» به واقع ناامید بودند. هفته سرنوشت برای بارسا آغاز میشد. آنها چهارشنبه 30فروردین در حالی در استمفوردبریج به دیدار چلسی در نیمهنهایی لیگ قهرمانان میرفتند که روز دوم اردیبهشت میبایست حساسترین الکلاسیکوی چند ساله اخیر را در نیوکمپ برابر رئال انجام میدادند و سهشنبه 5 اردیبهشت میزبان چلسی در ورزشگاه خانگی باشند.
حتی بدبینترین هوادار بارسا هم نمیتوانست حدس بزند که چلسی دیمتئو با آن مشکلات پشت سر گذاشته در طول فصل بتواند تیم آنها را در لندن شکست دهد. ولی بازی بد این تیم و بخصوص سردرگمی و کلافگی ستارههای این تیم باعث شد تا دوستداران این تیم، نگاهی ویژه به 2 دیدار حساس در نیوکمپ داشته باشند. رئال در حالی پای به میدان بارسا گذاشت که خاطره شکستهای اخیر نوعی از پیشبرندگی را در آبیاناریها زنده میکرد و به آنها این نوید را میداد که اختلاف در صدر را به یک امتیاز رسانده و چشمانتظار شکستی دیگر از رقیب پایتختنشین باشند، اما وقتی سوت پایان بازی به صدا درآمد، این یاران مورینیو بودند که از شادی به هوا پریده و اختلاف 7 امتیازی را جشن گرفتند. بازی بد بارسا و نبود ستاره تعیینکننده در کنار اصرار بیش از حد سرمربی مبنی بر استفاده از جوانان لاماسیایی نهتنها نتیجهبخش نبود که اندک روحیه ایجادشده در تیم را به گونهای بر هم زد که 3 روز بعد، تساوی 2ـ2 خانگی برابر چلسی، آخرین امید این تیم برای فتح جام را هم ناکام گذاشت و روسل(رئیس باشگاه) آنچه را در تابستان نسبت به آن مورد تذکر واقع شده بود، مشاهده کرد.
حال آبیاناریها ماندهاند وآرزوی باختهای اعجابآور رئال تا شاید از طریق امتیاز از دست دادن آنها، قهرمان لیگ شوند. آرزویی که البته بیشتر به رویا شبیه است تا واقعیت. آنها البته اندک امیدی به پیروزی در دیدار نهایی جامحذفی برابر اتلتیکبیلبائو در روز پنجم خرداد دارند؛ وضعیتی که بیشتر یادآور وضعیت رئالمادرید در فصل گذشته است که با از دست دادن لیگ و لیگ قهرمانان، تنها به قهرمانی در جامحذفی دل خوش داشت که آن را هم البته از چنگال بارسا بیرون کشید.
علی پازکیان / جام جم
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در واکنش به حمله رژیم صهیونیستی به ایران مطرح شد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
رییس مرکز جوانی جمعیت وزارت بهداشت در گفتگو با جام جم آنلاین:
گفتوگوی «جامجم» با سیده عذرا موسوی، نویسنده کتاب «فصل توتهای سفید»
یک نماینده مجلس:
علی برکه از رهبران حماس در گفتوگو با «جامجم»: