عالمیان: پینگ‌پنگ نیاز به مسابقات خارجی دارد

راستش را بخواهید وضعیت اردو بد نبوده و طبیعی به‌نظر می‌رسد، هرچند قبول دارم که خیلی هم خوب نیست. یعنی بدون حضور سرمربی تمرین می‌کنیم. در حقیقت همین‌طوری خودمان هر روز زیرنظر شیشه‌گران، تدبیری و جعفرپور تمرین می‌کنیم.

من نمی‌دانم در فدارسیون چه خبر است. ما بدون سرمربی باید برای کسب سهمیه المپیک تلاش کنیم. به‌هر‌حال روابط بین بازیکنان و فدراسیون کمی بهتر شده، اما نه مثل سابق! این‌طوری بگویم که فعلا فقط با شرایط موجود سر می‌کنیم و در آکادمی هستیم. زارع پورهم بعضی وقت‌ها می‌آید؛ اما مشکل ما فقط این نیست.

نرفتن به مسابقات خارجی. ما اصلا برنامه‌های خوبی دراین زمینه نداشتیم. مسابقات مجارستان را از دست دادیم. پروتور اتریش را هم همین‌طور. چند مسابقه خوب خارجی دیگر هم بود که نرفتیم. سال‌های قبل این‌طور نبود و اعزام می‌شدیم.

این درست که ما مشکل داشتیم، ولی بعدا که برگشتیم می‌توانستند ما را به مسابقات خارجی اعزام کنند. مسابقات مجارستان را خیلی راحت از دست دادیم، بعد هم که به فدراسیون گفتیم عنوان کردند دیر شده بود و نمی‌توانستند اسامی را رد کنند.

چرا، باید بپذیریم تاثیرگذار بوده و تیم ملی افت کرده است. تمرینات تیم ملی خوب نیست، اگر تمرینات بهتر شود شاید بتوان به شرایط گذشته نزدیک شد. باید واقعیت‌ها را گفت، کیفیت تمرینات تیم ملی خیلی پایین است و این‌طوری پیشرفتی نداریم. حریف تمرینی هم نداریم و کمپ اشلاگر هم که نشد برویم. فعلا از برون مرزی خبری نیست و باید با همین تمرینات کنار بیاییم!

نا امید نیستیم، چاره‌ای نداریم. این سهمیه خیلی مهم است. البته به احتمال فراوان این مسابقات در کیش برگزار می‌شود که باید از میزبانی ایران استفاده کنیم. سرمربی هم بیاورند دراین فرصت کم باقیمانده که کاری نمی‌تواند بکند. ما بعد از مسابقات آسیای میانه 2 تورنمنت مهم دیگر هم داریم. یکی در قطر و دیگری در هنگ‌کنگ. قرار است از این دو تورنمنت 10 نفر سهمیه المپیک بگیرند که اگر خوب تمرین کنیم می‌توانیم یک سهمیه دیگر هم برای ایران کسب کنیم.

من ناامید نیستم و باانگیزه فراوان در این مسابقات حاضر خواهم شد، ولی نمی‌توان شانس نوشاد را نادیده گرفت. او دارای رنک بالایی است و خیلی قوی عمل می‌کند. ما یک سال اختلاف سنی داریم. او متولد 70 است و من‌ 71، اما نوشاد خیلی زود شروع کرد و استعداد بالایی هم دارد.

فکر کنم همین‌طور هم شده، پدرم از بچگی مربی‌ام بوده است. نوشاد هم از چهار‌ پنج سالگی تمرین را شروع کرد و بعد من هم گفتم بیایم پینگ‌پنگ. با هم خیلی تمرین می‌کردیم، یک دفعه نوشاد کشید بالا. نوشاد به من خیلی کمک کرد، اما فکر می‌کنم مربی کره‌ای که 4 سال ایران بود بزرگ‌ترین عامل پیشرفت من بوده است. ما نیاز به چنین مربیانی داریم که بیایند ایران و بمانند نه این که در کمپ اتریش فقط یک مربی آنجا باشد که وقتی به آنجا رفتیم بگویند سرمربی تیم ملی است. فدراسیون باید یک مربی بیاورد که 2 سال بماند و یک کار اساسی انجام دهد.

فعلا که مهم‌ترین رقیبم است. نوشاد کلاس بالایی دارد. رنک 140 جهان را دارد. اگر مربی خارجی خوب بیاورند و تمرین‌ها این‌جوری نباشد، می‌توانم او را بگیرم. قول می‌دهم نوشاد را ‌کنار بزنم، اما با این تمرین‌ها نه.

به هر دو کمک می‌کند، ولی بیشتر هوای نوشاد را دارد. از بچگی نوشاد با پدرم کار کرده و در سطح آسیا و دنیا تقریبا شناخته شده است و پدرم هم بیشتر با او کار می‌کند.

علی رضایی‌ /‌ جام‌جم