فرانسه و انرژی اتمی:عشق و تردید

به گزارش دویچه وله، فرانسه که روز دوشنبه 12 سپتامبردر پی انفجاری در یکی از کوره‌های پردازش اتمی این کشور برای چند ساعتی در تب و تاب انتشار احتمالی مواد رادیواکتیو بود اندکی بعد نفسی راحت کشید.

رسانه‌های این کشور ساعاتی پس از وقوع این انفجار اعلام کردند که احتمال انتشار مواد رادیواکتیو منتفی است و خطر رفع شده است.

پس از آن موضوع این سانحه‌ اتمی نیز مانند دیگر سوانح مربوط به انرژی هسته‌ای به پشت صحنه خزید و روزنامه‌ها یک روز بعد در صفحاتی غیر از صفحه‌ اول از این سانحه گزارش دادند.

در مطبوعات فرانسه جای بحث در مورد خطرات ناشی از انرژی هسته‌ای و توقف احتمالی کاربرد این نوع از انرژی خالی بود.

حتی اپوزیسیون این کشور تنها به این بسنده کرد که از دولت شفافیت بیشتر طلب کند. تنها حزب سبزها بود که بر لزوم توقف کاربرد انرژی هسته‌ای تأکید کرد.

وزیر محیط زیست فرانسه عصر روز وقوع سانحه یعنی دوشنبه از محل دیدار کرد و گفت: «هیچ دلیلی برای نگرانی وجود ندارد.»

انفجاری با یک کشته و 4 زخمی

انفجار در نزدیکی تاسیسات اتمی مارکول، واقع در جنوب فرانسه، و در یکی از کوره‌های مرکز بازیافت پسماندهای هسته‌ای رخ داد. این سانحه که پیش از ظهر دوشنبه به وقت محلی به وقوع پیوست یک کشته و 4 زخمی بر جای گذاشت.

آنیکا یورس، نویسنده‌ مقاله‌ای که در همین باره در اشپیگل آنلاین منتشر شده این سانحه را یادآور دیگر رخدادهای هسته‌ای در فرانسه می‌داند. در دسامبر سال 2010 میلادی قطاری حامل پسماندهای اتمی کاستور، در کاداراش فرانسه، راهی ایالت مکلن‌بورگ ـ فورپومرن آلمان شد.

درکاداراش تنها سه جوان آلمانی متعلق به جنبش ضد هسته‌ای دست به مخالفت زدند. اما سرانجام این سه جوان نیز از سد کردن راه قطار دست برداشتند چون «بیم آن داشتند که قطار متوجه آنها نشده و از رویشان بگذرد.»

اما در آلمان وضع به گونه‌ای دیگر بود. ده‌ها هزار فعال زیست‌محیطی در مسیر این قطار زنجیره‌هایی انسانی تشکیل داده و پلیس را به چالش کشیدند.

فرانسه، کشوری با 59 نیروگاه اتمی

فرانسه با 59 نیروگاه اتمی خود در اروپا مقام اول را دارد. نیروگاه‌های اتمی در تمامی خاک فرانسه پراکنده‌اند، با این حال حوادثی مانند فاجعه‌ نیروگاه فوکوشیمای ژاپن و سانحه‌ کوره‌ اتمی نیروگاه مارکول فرانسه نتوانسته است آنها را تکان دهد. فرانسوی‌ها معتقدند که فاجعه‌ اتمی نمی‌تواند برای آنها رخ دهد.

نیکلا سارکوزی، رئیس جمهور فرانسه حامی انرژی اتمی است، شاید به همین خاطر باشد که خبر این انفجار با احتیاط در فضای عمومی فرانسه منتشر شد. بخصوص که این سانحه چندین ماه پیش از انتخابات ریاست جمهوری رخ داده است.

مقامات مسئول تأسیسات اتمی مارکول این سانحه را «سانحه‌ای صنعتی» نامیدند، حتی فاجعه‌ اتمی فوکوشیما ژاپن نیز در فرانسه «حادثه‌ای طبیعی» نامیده شد چون زمین لرزه و سونامی بود که عامل این فاجعه شد.

میشل ریوازی، نمایند‌ه‌ سبزها در پارلمان اروپا، معتقد است که «انرژی هسته‌ای در فرانسه به صورت تابو در آمده است.» ریوازی می‌گوید: «انرژی اتمی برای آلمانی‌ها یک صنعت و برای فرانسوی‌ها عاملی هویت‌بخش است.» به همین خاطر هم هست که «به شدت دروغ گفته و پنهان‌کاری می‌شود.»

جایی که «عدم وابستگی به معنای برخورداری از انرژی هسته‌ای است»

حمایت از انرژی هسته‌ای در تاریخ فرانسه به سیاست دفاعی این کشور برمی‌گردد. فرانسه می‌خواست بعد از جنگ جهانی دوم به ابرقدرت تبدیل شود. به همین دلیل این کشور تصمیم گرفت سلاح‌های اتمی تولید کند. امروز نیز فرانسه مفتخر است که در زمره‌ یکی از قدرت‌های هسته‌ای جهان قرار دارد.

فرانسه می‌گوید، نمی‌خواهد به «نفت کشورهای عربی» و انرژی دیگر کشورها وابسته باشد و وابسته نبودن برای سارکوزی به معنای برخورداری از انرژی هسته‌ای است.

در فرانسه انرژی‌های جایگزین جایگاهی ندارند، اگر چه که جنوب این کشور از انرژی خورشیدی به اندازه کافی بهره‌مند است.

حتی اپوزیسیون فرانسه هم موضع محکمی علیه کاربرد انرژی اتمی ندارد بخصوص که تنها چندین ماه به انتخابات ریاست جمهوری باقی مانده است.

با این حال به نظر می‌رسد که بعد از فاجعه‌ فوکوشیما حمایت از فعالیت‌های ضد هسته‌ای در فرانسه بیشتر شده است. سخنگوی یک شبکه‌ زیست‌محیطی فرانسوی می‌گوید بعد از این سانحه حمایت از این شبکه دو برابر شده است.

ساکنان اطراف نیروگاه مارکول نیز بعد از سانحه‌ دیروز وحشت‌زده شده‌اند. نظرسنجی یکی از روزنامه‌های محلی فرانسوی نشان می‌دهد که 69 در صد بعد از این سانحه «از سوانح اتمی مشابه» می‌ترسند.

تاسیسات اتمی مارکول در نزدیکی شهر آوینیون قرار دارد.

تاسیسات اتمی مارکول مهمترین مرکز تولید MOX  به شمار می‌رود که  ترکیب خطرناکی از اورانیوم و پلوتونیوم است. از MOX  میله‌های سوختی اورانیومی تولید می‌شود.