داستانی‌ها ماورایی هیچ‌وقت کهنه نمی شوند

بله ما الان هر روز بین 12 تا 16 ساعت سر صحنه‌ایم و همزمان با پخش، مشغول کار هستیم.

چون بیشتر، کیفیت کارهایم برایم مهم است تا کمیت. ترجیح می‌دهم خوب و دقیق انتخاب کنم. اصولا در انتخاب نقش‌هایم سخت‌گیرم و دوست دارم وقتی‌ فردا به کارنامه کاری‌ام نگاه کردم پشیمان نباشم و چون معتقدم‌ در کشور و تلویزیون ما اثر خوب و مطلوب کمتری ساخته می‌شود خب بالطبع کمتر کار می‌کنم و کارهای خوب هم که همه‌اش به من پیشنهاد نمی‌شود، پس سخت‌تر انتخاب می‌کنم و طبیعتا کمتر دیده می‌شوم. هر چند تمایلی هم برای این‌که در دسترس و جلوی دید باشم ندارم.

چون دلم می‌خواهد مردم دلشان برایم تنگ شود. قرار نیست که در هر کار و کانال تلویزیونی مرا ببینند. مگر چند تا کار متفاوت و خوب داریم؟ اگر مخاطب مرتب بیننده تو باشد که دیگر تکراری می‌شوی. بازیگرها هم وقتی خیلی نقش‌های شبیه به هم بازی کنند مردم کمتر دوستشان دارند.

اتفاقا من تا قبل از بازی در سریال در مسیر زاینده رود اهل بازی در کارهای مناسبتی نبودم و تا به حال حضوری در این کارها نداشتم. ولی از آنجا‌ که فیلمنامه در مسیر زاینده رود و نقشی که به من پیشنهاد شد بسیار خوب بود و از همان ابتدا هم در خصوص بازی در این کار احساس خوبی داشتم پس فکر کردم اگر کار مناسبتی خوب دیگری پیشنهاد بشود حتما می‌پذیرم. علیرضا افخمی جزو آن کارگردانانی است که هر بازیگری تمایل دارد در کار او حضور داشته باشد. هر چند خلاف میلم که علاقه‌ای برای بازی نقش مادر آن هم مادری که یک دختر بزرگ دارد، نداشتم ولی با این حال نقش را پذیرفتم و همه‌اش به خاطر وجود کارگردانی چون علیرضا افخمی بود.

آمار ما نشان می‌دهد که مخاطبان آثار ماه رمضان بیشتر از زمان‌های دیگر سال حتی نوروز است، چون ماه خاصی است. در این ماه مردم کمتر به دید و بازدید می‌روند و بیشتر بیننده تلویزیون هستند و کارهای خوبی که در این ایام پخش می‌شود را دوست دارند و از آنها استقبال می‌کنند و دقیقا به همین خاطر است که من هم دوست دارم در آثار مناسبتی این ماه دیده شوم.

بله حتما! بجز این نمی‌تواند باشد چون ما با این مردم زندگی و برای این مردم کار می‌کنیم و خب برایمان مهم است که چگونه فکر می‌کنند و چگونه نگاه و قضاوت‌مان می‌کنند.

افرادی که به من نزدیکند مثل خانواده، دوستانم و... من و بخش‌های طنز شخصیتم را می‌شناسند دقیقا خلاف تصور خیلی از مردم که فکر می‌کنند من آدم خشکی هستم اصلا این طوری نیست و برعکس آدم شوخی هستم و شوخی کردن را بسیار دوست دارم به همین دلیل و بعد از تجربه بسیار موفق در مسیر زاینده‌رود دوست داشتم که مهشید هم لحظاتی از طنز داشته باشد که خوشبختانه این اتفاق افتاد ولی خب چون مهشید شخصیت دیگری است و در یک داستان دیگر روایت می‌شود طبیعتا لحظات طنزش کمرنگ‌تر است و نوع پرداختش هم متفاوت، ولی طنازی‌های خاص خودش را هم دارد.

برای من همیشه بازیگر مقابلم در هر کاری مهم است چون بازیگری به نوعی بده، بستان است و من باید بتوانم انرژی مثبت او را بگیرم و انرژی مثبت بدهم. در غیر این صورت نقش، درست از کار درنمی‌آید. اگر من انرژی درست نگیرم، نمی‌توانم نقشم را خوب بازی کنم.

خیلی، ولی یک ریزه‌کاری‌هایی وجود دارد که گاهی خیلی مهم است و بعد از سال‌ها کار، این طبیعی است که این ریزه‌کاری‌ها، درون بازیگر نهادینه می‌شود و بازیگر می‌داند که بازی مقابل دوربین مانند بازی روی سن تئاتر نیست و بالعکس.

ببینید، بخشی از بازیگری، آزاد کردن ذخیره انرژی است مثل زمانی که شما سرتان را زیر آب می‌کنید بدون این که نفس بکشید و خب کار کردن در این زمان (ایام ماه مبارک) یعنی این که شما بیشتر خسته می‌شوید ولی این به آن معنا نیست که یعنی انرژی و زمان کمتری روی نقش می‌گذارید. وظیفه بازیگر استفاده درست و بجا از انرژی‌های ذخیره شده است. ما در این کار سعی کرده‌ایم خستگی، کوچک‌ترین تاثیری بر کار نداشته باشد.

این قضیه دیگر جاافتاده است. مخاطبان تلویزیون در طول این سال‌ها نشان داده‌اند که تلویزیون در طول سال باید سریال‌های مناسبتی داشته باشد چون همان‌طور که گفتم در این زمان تلویزیون بیشترین تعداد مخاطب را دارد بنابراین باید از آن بهره‌برداری کند.

من فکر می‌کنم این دید و چگونگی نگاه شماست که می‌تواند یک موضوع را جذاب کند؛ بخصوص این موضوع، چون ما مردمانی هستیم که به جهان بعد از مرگ اعتقاد داریم. به نظرم این داستان‌ها هیچ وقت کهنه نمی‌شوند و همیشه برای بیننده جذابیت دارند.