اهمیت نقش مربیان در انتخاب ستاره‌ها

البته اگر قرار باشد بین دارن گیبسون و دیه‌گو مارادونا یکی به باشگاه بیاید شاید نیازی به مربی نباشد و هر آدم عاقلی بتواند برای باشگاه تصمیم‌گیری کند، اما وقتی بازیکنی هنوز به آن مرحله از شهرت نرسیده ولی مربی استعداد او را تایید کرده و از اوج گرفتنش در سال‌های بعد مطمئن است، می‌تواند با تغییر گزینه‌ها، تیم خوبی را برای فصل بعد مهیا کند. به خاطر طبیعت بازار نقل و انتقالات فوتبال، یک بازیکن خوب مورد توجه چند باشگاه قرار می‌گیرد و همین نکته لزوم اولویت‌بندی گزینه‌ها را نزد مربی چند برابر می‌کند.

برای مثال باشگاه لیورپول تقریبا با میشل لادروپ در دهه 1980 به توافق رسیده بود.لادروپ یکی از ستاره‌های فوتبال در آن دهه محسوب می‌شد، اما لیورپول با از دست دادنش به مشکلی بر نخورد و همچنان به قهرمانی‌هایش در اروپا و انگلستان ادامه داد.

سر الکس فرگوسن وقتی قهرمانی لیگ برتر را در همان سال‌های اول مربیگری‌اش به خاطر گل نزدن‌های مهاجمانش از دست داد به فکر خرید دیوید هرست از شفیلد ونزدی افتاد. آنها 3 میلیون پوند که در آن زمان پول زیادی بود برای خرید او پیشنهاد دادند، اما با پاسخ منفی مواجه شدند.

در عوض اریک کانتونا با کمتر از یک میلیون پوند از لیدز به یونایتد آمد و بهترین ستاره تاریخ باشگاه شد و عناوین قهرمانی یکی پس از دیگری تکرار شد. تاریخ برای فرگوسن بار دیگر در سال 2003 تکرار شد.

با رفتن بکام او قصد داشت به هر ترتیب که شده رونالدینیو را به اولد ترافورد بیاورد، اما بارسا با لابی خاصی که با برادر این بازیکن برزیلی انجام داد او را به اسپانیا برد و در عوض فرگوسن تصمیم به خرید کریس رونالدو ستاره جوان اسپورتینگ لیسبون گرفت و قهرمانی‌های آنها در انگلستان و اروپا تداوم پیدا کرد.

چلسی در حال حاضر به مودریچ نیاز دارد، اما تاتنهام عادت دارد تا روزهای آخر نقل و انتقالات پاسخ منفی دهد و بعد در آن زمان با بهترین پیشنهاد بازیکن را بفروشد. شاید چلسی این ریسک را نپذیرد و با کنار گذاشتن مودریچ به شیوه فرگوسن به فکر خرید خاویر پاستوره یا مارک هامسیک بیفتد. آنها بازیکنان صددرصد مشابه مودریچ نیستند ولی به اندازه‌ای که بتوانند در میانه زمین سایرین را راه بیندازند موثر و با قابلیت به شمار می‌آیند.

بزرگ‌ترین نقطه ضعف چلسی در حال حاضر پیر بودن خط دفاع و میانی است و اگر آنها در نظر بگیرند که کل این دو خط را با بازیکنان جوان و جویای نام ترمیم کنند، شاید بهتر از این باشد که بازیکنی خاص را با بهای زیادی به باشگاه بیاورند.

چلسی یک بار دست به این کار زده و از این بابت ضرر نکرده است. سال 2005 جرارد در فاصله اندکی از انتقال به چلسی قرار داشت ولی در آخرین ساعات تغییر عقیده داد و با لیورپول در همان سال قهرمان لیگ قهرمانان شد، اما چلسی مورینیو در عوض با مایکل اسین قرارداد بست که بدل به یکی از بهترین هافبک‌های اروپا شد و چند عنوان را در لیگ برتر به دست آورد. به این ترتیب این مربی است که تیم را می‌سازد و کارایی بازیکنان بیش از هر چیز با سیستمی که او در ذهن دارد سنجیده می‌شود.

مورینیو در این کار هنر فراوانی دارد و شیوه کار او در پورتو، اینتر و حالا رئال مادرید نتایج خوبی داشته است. حتی آرسن ونگر هم با وجود نرسیدن به جام در 6 سال اخیر توانسته این موضوع را اثبات کند.

او در بازار ترانسفر تابستانی دنبال ستاره‌های مشهور نیست ولی همیشه تیمش را بین 4 تیم بالای جدول حفظ کرده و دستمزد بازیکنان خوب باشگاهش همیشه کمتر از سایر تیم‌ها بوده است.

بارسا در این میان برخلاف چنین رویه‌ای عمل می‌کند و با حضور آلکس سانچس و جوزپه روسی قصد دارد همچنان ماجرای فابرگاس را تا انتها ادامه دهد. درست است که این 2 بازیکن در پست مهاجم و متفاوت با فابرگاس بازی می‌کنند، ولی حضورشان در بارسا تعادل بیشتری را ایجاد می‌کند.