نکته روز

اصلاح مجرمان توهم است یا برنامه؟

آدم‌ها به زندان می‌افتند تا یادشان بماند مرتکب هر جرمی که می‌شوند باید پای تاوانش نیز بایستند. قرار است آدم‌ها در زندان متنبه شوند و روزهای دوری از آزادی در ذهنشان تابلوی ایستی بسازد تا دیگر گرد کار خلاف نگردند. اما کسی که به زندان می‌افتد قبل از هر چیز آبرویش را می‌بازد، کسی که رخت حبس می‌پوشد پیش مردم اعتبار ندارد.

کد خبر: ۴۱۲۶۰۵

شاید برای همین است که آنهایی که می‌دانند بیرون زندان آینده‌ای ندارند برای آزادی لحظه‌شماری می‌کنند تا لااقل به چیزهایی که قبل از رفتن به حبس نرسیده‌اند حالا با قی کردن آبرو و احتیاط برسند ـ البته فضای بی‌اعتماد و پرتنش جامعه هم به آنها کمک می‌کند ـ اما درون زندان هم بی‌شباهت به اجتماع نیست؛ زندان‌ها متراکمند آنقدر پرجمعیت که بعضی‌وقت‌ها مسوولان سازمان زندان‌ها ترجیح می‌دهند اسامی زندان‌های در حال انفجار را به زبان نیاورند، زندان‌ها مشکل بهداشتی دارند، مشکلات اخلاقی در زندان‌ها هنوز حل نشده، ایدزی‌ها و معتادها و هپاتیتی‌ها در آنها کم نیستند، بودجه زندان‌ها ناکافی است تا جایی که رئیس سازمان زندان‌ها می‌گوید با بودجه اندکی که در اختیار دارد تلاش می‌کند تا آبروداری کند و از غذا و لباس زندانیان کم نگذارد.

البته زندان نمی‌تواند معجزه کند آن هم در شرایطی که دغدغه زندانبان‌ها تامین غذا و پوشاک است. برای همین باید دیگران هم به کمک بیایند همان‌هایی که قبل از این‌که پای افراد به زندان برسد باید مانع از بروز جرم شوند، همان‌هایی که وظیفه‌شان پیشگیری از وقوع جرم است. و اما بعد از زندان ... مگر می‌شود فردی در دوران حبس موعظه شود و نصیحت گوش کند و تصمیم به اصلاح شدن بگیرد اما وقتی به جامعه برمی‌گردد باز آش همان آش باشد و کاسه همان کاسه. اگر او دوباره به خانواده پرمشکلش برگردد، اگر قرار باشد دوباره پنجه در پنجه فقر و بیکاری بیندازد و اگر قرار باشد تنهاتر و بی‌حامی‌تر از روزی باشد که به زندان افتاد چطور می‌شود از او توقع پاک بودن داشت. برای همین خوب می‌شود اگر امروز که آخرین روز و مهم‌ترین روز هفته قوه قضاییه است مسوولان دقیقا مشخص کنند که آیا اصلاح مجرمان برنامه‌ای مدون و باپشتوانه است یا توهمی که بازیچه انتقادها قرار می‌گیرد؟