سوگواری شامپانزه‌ها برای فرزندانشان

این مشاهدات نگرش منحصر به فردی درخصوص این که چگونه شامپانزه‌ها که نزدیک‌ترین خویشاوندان اولیه‌ای انسان‌ها هستند در مورد مرگ می‌آموزند ارائه می‌کند.

در زامبیا مرکزی وجود دارد که بچه شامپانزه‌های نجات یافته از تجارت غیرقانونی حیوانات در آنجا بزرگ می‌شوند. این مرکز بزرگ‌ترین محوطه پرورش شامپانزه‌ها و گروه‌های اجتماعی آنها در سراسر دنیاست.

شامپانزه‌های مادر ارتباط تنگاتنگی با نوزادان خود به مدت چندین سال دارند. در 2 سال اول تولد تقریبا به طور دائم آنها را جابه‌جا می‌کنند و پرستاری از آنها را تا 4 یا 6 سالگی ادامه می‌دهند.

این ارتباط نزدیک بین مادر و فرزندش تا سال‌های پس از شیر گرفتن فرزند ادامه یافته و یکی از مهم‌ترین روابط موجود در زندگی شامپانزه‌ها محسوب می‌شود.

در این بررسی محققان رفتار یک شامپانزه‌ مادر که فرزند 16 ماهه‌اش را از دست داده بود زیر نظر گرفتند. این شامپانزه‌ بیش از یک روز بدن فرزند مرده‌اش را حمل کرد و سپس آن را در مکانی مسطح روی زمین قرار داد. او به صورت مکرر به بدن فرزندش نزدیک می‌شد و به مدت چند ثانیه انگشتانش را جلوی صورت یا زیر گردن آن قرار می‌داد.

شامپانزه‌ مادر یک ساعت کنار بدن فرزندش ماند و سپس او را به جمع شامپانزه‌ها انتقال داد و مشاهده کرد که دیگر شامپانزه‌ها مشغول وارسی جسد فرزندش هستند. روز بعد مادر مدت زمان زیادی جسد را حمل نکرد.

تا امروز تقریبا هیچ چیز راجع به عکس‌العمل جانوران در مورد مرگ نزدیکانشان و این که آیا سوگواری می‌کنند یا چیزی در مورد مرگ می‌دانند، نمی‌دانیم. بنابراین محققان MPI معتقدند دورانی که مادر در مورد مرگ کودکش چیزهایی یاد می‌گیرد موضوعی است که تاکنون هرگز به جزئیات آن پرداخته نشده است. البته آنها از هر گونه تفسیر این حرکات خودداری کرده و این اجازه را به بینندگان داده‌اند تا با دیدن فیلم‌های ویدئویی ضبط شده در این تحقیق قضاوت کنند که شامپانزه‌ها چقدر راجع به مرگ می‌دانند.

تحقیقات قبلی نشان می‌داد شامپانزه‌ مادر روزها یا هفته‌ها جسد فرزندش را با خود حمل می‌کند و دلیل آن شاید این باشد که قطع ارتباط مادر ـ فرزندی به طرز باور نکردنی‌ای برای مادر سخت است.

تحقیقات انجام شده یافته‌های جدیدی راجع به این که چقدر شامپانزه‌ها در مورد مرگ آموخته‌اند را به مطالب قبلی می‌افزاید.