گفت و گو با سعید خرم‌دشتی، درباره سختی‌ها و لذت‌های جوشکاری

پیوند ‌آسمانی‌ آهن‌ها

بعضی از حرفه‌ها شاید در ظاهر اسم‌های خشنی داشته باشند، مثل جوشکاری. خشن از این نظر که به نظر می‌‌رسد همه کارشان با فلز، آتش و ساخت و ساز باشد، اما همین کارهای به ظاهر خشن برای این‌که بتواند امنیت یک ساختمان را تامین کند به میزان زیادی از دقت و ظرافت نیاز دارد. شاید به همین دلیل است که سعید خرم‌دشتی به عنوان یک جوشکار جوان معتقد است در این حرفه قبل از هر چیزی باید صبر و حوصله داشته باشد تا بتواند کارش را درست انجام دهد.

کد خبر: ۳۸۶۲۰۳

سعید 21 سال دارد و به محض این‌که دیپلمش را در رشته صنایع فلزی شاخه جوشکاری می‌گیرد، بلافاصله شروع به کار می‌کند و حالا سه چهار سالی است که جوشکاری می‌کند. این‌که چطور توانسته در این بازار بیکاری خیلی زود سرکار برود به تلاش خودش برمی‌گردد: «کارم را در این رشته خوب یاد گرفته بودم، بنابراین همین که دیپلمم را گرفتم خیلی زود وارد بازار کار شدم.»

اولین کارش را در بازسازی پاساژی در منطقه امین‌حضور به عنوان یک جوشکار ساده شروع می‌کند. در همین کار اول به اندازه کافی از خودش توانایی نشان می‌دهد تا حدی که بلافاصله برای ساخت پاساژ بزرگ‌تر و درواقع پروژه جدی‌تری ادامه می‌دهد. در این کار بیش از یک سال مشغول می‌شود و اسکلت نما، آسانسور و در و پنجره‌ها را جوشکاری می‌کند.

بعد از این کار هم یک گام جلوتر می‌رود و در یک کارگاه جوشکاری به عنوان مونتاژکار ادامه می‌دهد. اما حالا پیشرفتش آنقدر خوب بوده که به قول خودش «اوستا کار» شده است و در ساخت و سازهای بزرگ زیر نظر مهندسان ناظر اسکلت‌سازی ساختمان‌ها را برعهده دارد.

خودش می‌گوید: «در این کار ابتدا به عنوان یک جوشکار ساده شروع کردم، بعد جوشکار حرفه‌ای شدم؛ در مرحله بعدی مونتاژکار شدم و حالا در اسکلت‌سازی ساختمان مشغول هستم.»

اما این نهایت آرزو و سقف خواسته‌های سعید در جوشکاری نیست، خصوصا که او با تلاش زیاد و تنها با تکیه بر آموخته‌ها و زحمت خودش به اینجا رسیده است: «من گام به گام مسیر حرفه‌ای شدن در شغل را طی کرده‌ام و دلم می‌خواهد در مرحله بعدی خودم سرپرست یک کارگاه جوشکاری باشم.»

اگر همین‌جور پیش برود او امیدوار است روزی برسد که پیمانکار پروژه‌های بزرگی مثل شهرک‌سازی شود، روزی که دست‌کم 50 جوشکار زیر نظر او مشغول به کار باشند.

همه مصائب جوشکاری

جوشکاری نه‌تنها دقت و حوصله می‌خواهد، بلکه سختی‌های خودش را دارد. مثلا بیشتر کار جوشکارانی که در ساخت و سازها مشغول هستند به فصل گرم سال برمی‌گردد که به مراتب کار کردن در هوای گرم سخت‌تر است. از طرفی برای این گروه از جوشکاران امکان کار در فصل برف و باران هم ممکن نیست و کار معمولا تعطیل می‌شود. اما سختی‌های دیگری هم وجود دارد، سختی‌هایی که حتی پای سلامتی جوشکاران را هم وسط می‌کشد.

سعید در این مورد می‌گوید: «جوشکاری در کارگاه‌ها خطراتی مانند آسیب‌های جدی به چشم را دارد و در اسکلت‌سازی و جوشکاری ساختمان‌ها هم علاوه بر این خطراتی مانند سقوط و خطرات جانی جوشکاران را تهدید می‌کند.»

او هم از این خطرات در امان نبوده؛ از ضربه‌های معمولی به دست و پایش گرفته تا شکستن ناخن در میان آهن‌ها! درواقع جوشکاران هم باید مراقب باشند تا کار درست پیش برود و هم باید مراقب سلامتی‌شان باشند.

سعید تعریف می‌کند اوج هیجان کارشان وقتی است که در نوک اسکلت ساختمان مشغول به کار هستند: «سر یک ساختمان 16 طبقه‌ای نوک اسکلت مشغول به کار بودم، بعد از پایان کار وقتی پایین آمدم مهندس ناظر که از پایین شاهد کارم بود می‌گفت که چشم‌هایش را بسته بوده و برای این‌که به سلامت کارم تمام شود، مرتب صلوات می‌فرستاده است.»

رعایت امنیت

سختی‌ها و خطرات کار جوشکاری به اندازه‌ای است که آنها باید موارد ایمنی شامل استفاده از ماسک یا عینک جوشکاری، کمربند مخصوص، کفش و لباس کار و همه نکات لازم را رعایت کنند. اما متاسفانه بعضی از جوشکاران استفاده از این وسایل را چندان جدی نمی‌گیرند و به گفته سعید معتقدند که رعایت نکات ایمنی در کار و استفاده از این ابزار «سوسول بازی» است.

مثلا استفاده از کمربند هنگام کار روی اسکلت ساختمان برای پیشگیری از حوادث موثر است. این کمربند بدن جوشکار را دور ستون‌های ساختمان با قلابی محکم می‌کند تا در صورت سر‌خوردن، مانع از سقوط شود.

اما برخی از جوشکاران و البته گاهی هم سعید به این دلیل که استفاده از کمربند سرعت کار را کند می‌کند، از استفاده و بستن آن سرباز می‌زنند که خوشبختانه در حال حاضر استفاده از آن در ساخت و سازها اجباری شده است.

نه قرمز، نه آبی

سعید از 8 صبح تا 5 عصر کار می‌کند و معتقد است که باید پشتکار زیادی در این حرفه داشته باشد: «در حرفه ما فرصت مناسب برای کار کم پیش می‌آید و چون این فرصت برای من از همان ابتدا به وجود آمد سعی کردم از آنها نهایت استفاده را ببرم و حسابی کار کنم، از طرفی موفقیت در این کار به جدیت و پشتکار نیاز دارد.» جوشکاری شاخه‌های زیادی دارد و او حالا بیشتر وقتش را روی مونتاژ اسکلت ساختمان گذاشته است که علاقه بیشتری به آن دارد، اما سعید به جوشکاری در زیر آب هم علاقه دارد که تاکنون فرصت و امکان یادگیری‌اش برای او فراهم نبوده است. تفریحات مورد علاقه‌اش کوه رفتن و فوتبال است. هم فوتبال بازی می‌کند و هم از دیدن آن لذت می‌برد، اما وقتی که می‌پرسم به کدام تیم علاقه داری، جواب جالبی می‌دهد: «راستش اول طرفدار تیم استقلال بودم، اما کل‌کل‌ها و بحث‌های طرفداران 2 تیم استقلال و پیروزی برایم خسته‌کننده بود، دلم نمی‌خواست برای چنین مساله‌ای وقت بگذارم، بنابراین طرفدار تیم پاس شدم که اتفاقا فوتبال خوبی هم ارائه می‌کرد و هنوز طرفدار این تیم هستم!» سعید روحیات خاصی دارد، دلش می‌خواهد در کارش مستقل باشد و روزی برسد که بتواند پروژه‌های بزرگی را مدیریت کند، اما دوست دارد همه کسانی که با او همکار هستند یا در آینده زیر نظرش کار می‌کنند از او راضی باشند، شاید به همین خاطر است که وقتی از او می‌خواهم با جوشکاری جمله‌ای بسازد، می‌گوید: «جوشکاری پیوند 2 قطعه است.»

پری جمالی