شاعران جوان و ادراک هنری

اندیشه‌اش کم‌کَمَک به نقاطی دور و دورتر کشیده می‌شود و با کمک تصور و تخیل، آن فضای محدود را به دنیایی متوسع و ممتد و گسترده آفاق ارتباط می‌دهد. این تحوّل و تبدیل سیر تکاملی علم است و این کشش و کوشش برای تبیین این حقیقت است که انسان به فضای لایَتَناهی، به فضای گسترده و ممتد و به فضای بی‌نهایت بپیوندد.هنرمند و شاعر امروز در ادراک هنری خود تابعی از همان تحول و تبدیل است. پس اثر هنری امروز باید جاندارتر و پویاتر باشد، چراکه در زمانی زندگی می‌کنیم که همه‌چیز با نوعی شتابِ دوارانگیز رو به ‌جلو در حرکت است. از قرن نوزدهم تاکنون هزاران اختراع ریز و درشت ثبت شده و اینها همه بر اندیشه و احساس هنرمند اثر گذاشته‌اند. هنر قرون وسطی «هنر استاتیک» بود یعنی که هنر فقط در خدمت بیان زیبایی‌ها بود ولی هنر امروز «هنر دینامیک» است یا باید نامیده شود؛ چراکه همه‌چیز بر گردونه‌ای یا در ارابه‌ای پرشتاب از حرکت و تحرک و از تبدیل و تبدّل سوار است. موسیقی کلاسیک جای خود را به موسیقی جاز و پاپ و... داده و نقاشی کلاسیک به نقاشی مکاتب سمبلیسم، کوبیسم و سوررئالیسم بدل شده است. جهان اساسا حقیقتی متحرک است، پدیده‌ای متحول و به تکامل گراینده که در همة شئون و دامنه‌ها تغییر و تبدیل می‌یابد و به تَبَع آن «هنر» نیز دیگرگون می‌شود.

شعر هر شاعری مجسمه اوست. صائب تبریزی، کلیم کاشانی، بیدل دهلوی، طالب آملی تا مثلا حزین لاهیجی همه شاعران منتسب به مکتب هنری(اصفهانی) هستند با دارا بودن ویژگی‌های این مکتب اما شیوه گفتارشان باهم تفاوت دارد.شاعران نوپرداز و جوان ما همه از رودخانه نیمایوشیج آب برداشتند ولی ذهن و تخیل و عاطفه و احساس و برداشت حسی ویژه خودشان را داشتند. امید و بامداد هر دو نیما را درک کردند. آثارش را به دقت و علاقه‌مندی خواندند اما دیدیم که هردو بزودی راه خود را پیدا کردند تا جایی که اینک امکان ندارد و هیچ خواننده شعر معاصری ولو تازه‌کار و غیر جدی بتواند شعر این دو را تخلیط نماید.شاعران جوان امروز ما نخستین هدفشان باید مطالعه و فهمیدن و ادراک هنری شعر باشد با مطالعه پیشینیان و بزرگان اما هرگز نباید در گذشته متوقف ماند و اگر نبود جسارت و خلاقیت شاعران و هنرمندان جوان شاید هنوز هنر و شعر در مرتبه و پله نخست باقی مانده بود.