راه و‌‌‌ رسم بزرگی‌ در ‌عصر عزیز‌ دردانه‌ها

چراکه سن ازدواج بالا رفته است و کم‌کم باید آرزوی در 50 ـ 40 سالگی عروس و داماد‌دار شدن را فراموش کنید.

دیگر این که هر چه تعداد فرزندان کمتر باشد میزان مداخلات مادرشوهر و مادرزن به خاطر وابستگی که به عزیز دردانه‌هایشان دارند بیشتر خواهد شد. تماس‌ها رد و بدل می‌شود: مادر جان زنت بلد است غذا بپزد؟ شام چی خوردی؟ ناهار چی خوردی؟ از یک سو و تماس‌های بر حذر دارنده مادرزن از سوی دیگر:‌ مامان جان شما کار می‌کنی یک وقت خانه‌تکانی را گردن نگیری! کمردرد می‌گیری ها. بگو کارگر بیاورد. هفته‌ای یک بار بگو یکی بیاورد رفت و روب خانه را بکند.

مگر تو کلفتی؟ مراقب هیکلت باش، از ریخت بیفتی سه سوت شوهرت می‌رود سراغ یکی دیگر... .

خوب حالا شما قرار است مادرشوهر یا مادرزن شوید. بچه عزیز دردانه و یکی یکدانه‌تان بعد از سی، چهل سال بالاخره رضا به قضا داده و می‌خواهد ازدواج کند. حواستان باشد اگر مداخلات شما مثل اینهایی که آن بالا گفته شد باشد کار را خراب می‌کنید و صبر 40 ساله فرزندتان را هدر می‌دهید.

اگر قصد خوشبختی فرزندتان را دارید نکات زیر را مدنظر قرار دهید: شما جوان بودید جوانی کردید یا نکردید و روش‌های خاص خودتان را برای آن مقطع از زندگی به کار بردید.

فراموش نکنید نسل فرزندان شما با شما بسیار فرق دارند و شیوه‌های دیگری را برای ازدواج و حل مشکلات خود به کار می‌برند. خیلی غم‌انگیز است ولی باید بگویم شاید مثل قدیم‌ها نیست که شما پای صحبت مادر بزرگتان می‌نشستید و گنجینه تجربیاتش یک عمر برایتان کافی بود. قبول کنید که تجربیات گوهربارشان ممکن است به درد زندگی فرزند امروزی‌تان نخورد.

از سوی دیگر روابط نسبت دوران جوانی شما خیلی محدود شده است و این عزیزان دل شما که خیلی هم کمیاب هستند و گاهی یکی دو تا بیشتر در زندگیتان به دست نیامده‌اند وقتی از خانه بروند دیر به دیر ممکن است به شما یا خانواده همسرشان سر بزنند.

آنها بیشتر سراغ هم سن و سال‌های خود می‌روند و از دیجیتال و سه‌بعدی و اس‌ام‌اس‌ و مدل لپ‌تاب و گوشی حرف می‌زنند. بحث‌های سیاسی و نقد فیلم می‌کنند و خوشبختانه کمتر غیبت می‌کنند.

اگر شما میانسالان یا سالمندان عزیز به ضرورت وضع بد اجاره‌بها و نبود منزل ارزان برای زوج‌های جوان با آنها همکاری کرده‌اید و آپارتمان یا بخشی از منزل خود را در اختیارشان قرار داده‌اید این مجوز مداخله شما در امور آنها نیست.

آنان هنوز هم فرهنگ نسل خود را دارند و حتی اگر رویشان نشود به شما بگویند کاری به زندگی ما نداشته باش بدانید از مداخلات شما معذب می‌شوند.

قدیم رسم بر این بود که اگر زوج جوانی در منزل والدین زندگی می‌کردند در مخارج آنها شرکت می‌کردند و حتی تمام عایدی خود را در اختیار والدین می‌گذاشتند و خرج مشترکی داشتند و سر یک سفره می‌نشستند و کار خانه میان خانم بزرگ و عروس تقسیم می‌شد و چه‌بسا بیشترش را عروس انجام می‌داد.

اما‌، الان از این توقعات نداشته باشید که یک وقت دیدید بچه‌ها ترجیح دادند کارتن‌خواب شوند، اما از این کارها نکنند.

این روزها پسر‌ها دوست ندارند بروز بدهند چقدر درآمد دارند، اما اگر به حال خودشان بگذارید احتمال دارد گاه‌گداری برای شما هم خرید کنند. عروس‌ها هم همین طور اگر دوستی خوبی بینتان برقرار شود گاهی به شما کمک خواهند کرد، اما بیش از این نمی‌توان توقع داشت.

اگر در فضای مشترکی قرار است زندگی کنید سعی کنید قبل از استقرار زوج جوان در مورد پول آب و برق و گاز و تلفن و نحوه تقسیم کار برای نظافت‌ خانه و اموری از این قبیل از قبل برنامه‌ای مشخص کنید که کار آنها دست‌کم گردن شما نیفتد. زیرا این روزها زوج‌های جوان شاغلند و مادر‌ها هم که دلسوزند و از این مسائل پیش می‌آید.

اگر فکر می‌کنید عروستان دست پختش خوب نیست پسرتان را دعوت به ناهار یا شام یواشکی نکنید و بگویید یک بار هم با زنت غدا بخور. آدم فقط یک شکم دارد.

به جای این کار یک بشقاب از غذا یا خوراکی را که در خانه دارید برای آنان بفرستید. بگذارید عروستان هم این کار را یاد بگیرد. فقط در صورتی که از غذای شما تعریف کرد و دستور پخت شما را خواست به او بگویید. از غذای او ایراد نگیرید و در عوض بگویید هرکس 20 سال کاری را ادامه دهد بالاخره استاد کار می‌شود!

اگر می‌خواهید فرزندانتان شما را بیشتر دوست داشته باشند و با شما قطع رابطه نکنند نکات مثبت همسرانشان را برجسته کنید و از آنان نزد دیگران تعریف کنید. حتما این به گوششان خواهد رسید.

برای سفر اگر به شما تعارف کردند که همراهی‌شان کنید تا اصرار نکرده‌اند قبول نکنید. زوج‌های جوان سبک سفر متفاوتی دارند.

آنها ممکن است به هتل یا حتی مهمانپذیر نروند اگر هوا خوب باشد در کیسه خواب بخوابند یا روستا گردی و خانه‌های روستایی را ترجیح دهند.

فرزند شما و همسرش زندگی مستقلی دارند اگر مایل به دیدن آنها هستید تماس بگیرید و برای ملاقات قرار بگذارید. هر چقدر هم که فاصله‌تان نزدیک باشد دلیل نمی‌شود که سر زده سراغ آنها بروید.

انعطاف‌پذیر باشید. اگر آنها روز آخر هفته نمی‌توانند به دیدن شما بیایند با مهربانی روز دیگری پذیرای آنها باشید.

اگر عروستان از شما خواسته که در رفتارتان تجدیدنظر کنید علت درخواست او را بفهمید نه این‌که ازخود دفاع کرده و با او مجادله کنید.

در مواقعی که عروس‌تان فاصله‌اش را با شما حفظ می‌کند بهترین راه این است که صبور باشید و نسبت به هر چیزی واکنش نشان ندهید.

قبل از آن که بخواهید در آشپزی، خرید و چیدمان لوازم منزل به او کمک کنید از خودش بپرسید که تمایل دارد شما در انجام این امور به او کمک کنید یا خیر؟

تفاوت‌های خود و عروس‌تان را از لحاظ فرهنگی، سن و... بدانید و آنها را بپذیرید.

با عروس خود صریح، واضح و متواضع درباره سوءتفاهم‌هایی که در رابطه‌تان به وجود آمده حرف بزنید و در مورد این که چگونه می‌توانید ارتباط بهتری داشته باشید با همدیگر مشورت کنید.

به خواسته‌ها و احساسات عروس خود بی‌اعتنا نباشید حتی اگر آنها را درک نمی‌کنید.

با عروس و داماد و فرزندان خود یکسان رفتار کنید و همیشه بی‌طرف و منصف باشید.

درباره مدل مو، لباس پوشیدن، وزن، آرایش، شغل، درآمد‌ داماد و عروس خود نظر ندهید یا اگر نظر دادید روی نظر خود اصرار نکنید.

اگر می‌خواهید عروس و دامادتان مثل دختر و پسرتان به شما نزدیک باشند و همدلی کنند موارد مهم زندگی‌تان را از آنها پنهان نکنید و از فرزندانتان نخواهید آن را به همسرانشان نگویند.

وقتی در خانه عروس و پسر خود هستید به قوانین آنجا احترام بگذارید.

ماندانا ملاعلی