ثبت فعالیت عصبی مغز در میدان مسابقه

محققان بر این باورند که استفاده از سیستم‌های جدید در بررسی وضعیت مغز بازیکنانی که سر آنها به هر علتی در مسابقه آسیب می‌بیند، می‌تواند راهکار مناسبی برای تشخیص وضعیت بیمار پس از مصدومیت و تصمیم‌گیری درباره برگشت یا عدم برگشت او به زمین برای ادامه بازی باشد. از آنجا که تشخیص ضربه مغزی اغلب با محدودیت‌های بسیاری مواجه است، اگر فردی که پیش از این در زمین مسابقه دچار مصدومیت مغزی شده و بهبود نیافته است، بار دیگر به سانحه مغزی دچار شود با عواقب و پیامدهای ناگواری مواجه خواهد شد که گاهی درمان آنها سال‌ها به طول خواهد انجامید.بنابراین ضروری است که بتوان به روش قابل اطمینانی برای ارزیابی جراحت‌های مغزی در این افراد دست یافت. با توجه به این که فناوری‌هایی که امروز از آنها برای تصویربرداری از مغز استفاده می‌شوند، دقت لازم برای تشخیص چنین آسیب‌هایی را ندارند، اغلب پزشکان در تشخیص عملکرد مغز در این گروه از افراد براساس علائم بالینی سردرد یا تهوع یا نتایج به دست آمده از آزمایش‌های عصبی یا آزمون‌های روان‌شناختی تصمیم‌گیری می‌کنند. با توجه به اهمیت این موضوع و همچنین با در نظر گرفتن این که سالانه 6‌/‌1 تا 8‌/‌3 میلیون نفر از ورزشکاران در سراسر دنیا با عوارض ناشی از چنین پیامدهایی دست و پنجه نرم می‌کنند، گروهی از محققان آمریکایی با استفاده از نسل جدیدی از حسگرهای هوشمند و پیشرفته و همچنین طراحی الگوریتم‌های بسیار پیشرفته برای پردازش اطلاعات ثبت شده از طریق این حسگرها سیستمی را طراحی کرده‌اند که می‌تواند در میدان‌های ورزشی یا نظامی در تشخیص شدت آسیب وارد شده به مغز مورد استفاده قرار گیرد.

بر این اساس اگرچه بسیاری از علائم مانند اختلال در عملکرد شناختی یا تعادل جسمانی افراد تنها پس از گذشت یک هفته از وقوع این حادثه بهبود خواهد یافت، اما همچنان فعالیت الکتریکی مغز غیرعادی است و فرآیند بازگشت به وضعیت طبیعی گاهی تا یک ماه یا یک ماه و نیم ادامه خواهد داشت. محققان امیدوارند با استفاده از این روش علاوه بر تشخیص وضعیت عملکرد مغزی فردی که دچار مصدومیت شده است، بتوانند به یافته‌هایی درباره عوارض و پیامدهای ناشی از غیرعادی بودن فعالیت عصبی مغز و همچنین مفهوم هریک از الگوهای مغزی ثبت شده در بیماران دست یابند تا براساس آن نسبت به تجویز اقدامات درمانی مناسب تصمیم‌گیری کنند.

فرانک فراهانی