توصیه‌های بهداشتی برای حضور در مساجد

اولین شرط ورود به مسجد آن است که کفش‌هایمان را درآوریم و به مسوول کفشداری بسپاریم، اما در برخی مساجد دیده می‌شود که برای حفظ کفش از کیسه‌های پارچه‌ای یا نایلونی مشترک که برای همراه بردن کفش در محل کفش‌کنی قرار دارد استفاده می‌کنند. نکته قابل توجه آن است که این کیسه‌ها به دلیل آن که به صورت عمومی و دائم استفاده می‌شوند، خود حاوی هزاران میکروب بیماری‌زا هستند که نه‌تنها می‌توانند کفش‌هایمان را آلوده‌تر کنند، بلکه لباس نمازگزار و حتی فرش‌های داخل مسجد را نیز آلوده کرده و این آلودگی را به افراد دیگر منتقل می‌کنند. در این مواقع استفاده از کیسه‌های نایلون یک بار مصرف گزینه مناسبی برای حمل کفش به داخل مسجد محسوب می‌شود.

در هر پا حدود 250 هزار غده عرق وجود دارد. بنابراین پا محل عرق کردن است. این عرق کردن در برخی معمولی و در برخی دیگر مشکل‌ساز است. در مواقعی که پا عرق می‌کند جوراب خصوصا نخی آن می‌تواند موجب جذب و تبخیر عرق در تماس با هوا شود، اما اگر بهداشت پا رعایت نشود یا پا به مدت طولانی در کفش محبوس بماند یا جنس جوراب و کفش نامناسب باشد، تبادل هوایی از طریق جوراب به حداقل رسیده و باکتری‌های موجود در پوست پا در شرایط بی‌هوازی بوی نامطبوعی را تولید می‌کند. بر این اساس لازم است در اماکن مقدسی مانند مسجد از جوراب‌های نخی، سفید و تمیز و کفش مناسب استفاده کنید. این کار می‌تواند به رفع خستگی و رفع بوی بد پا کمک کند. همچنین توصیه می‌شود در محیط‌هایی مانند مسجد که افراد متعددی تردد می‌کنند با پای برهنه راه نروید. استفاده از جوراب تا حد امکان انتقال بیماری‌های پوستی پا را به حداقل می‌رساند. زگیل‌ها و قارچ‌های کف پا و لای انگشتان ازجمله بیماری‌های شایعی هستند که می‌توانند به راحتی در اثر تماس پای برهنه با فرش یا زمین آلوده از یک فرد به فرد دیگر منتقل شود. از سوی دیگر جوراب می‌تواند از خراشیدگی، ساییدگی و بریدگی پا تا حد زیادی جلوگیری و محافظت کند که رعایت این امر خصوصا در افراد دیابتی که اختلال حس پا دارند از بریدگی‌ها و زخم شدن‌ پا جلوگیری می‌کند.

در اغلب مساجد چادرهایی موسوم به چادر نماز برای استفاده نمازگزاران در قفسه‌های خاصی قرار داده‌اند. این چادرها به دلیل آن که به صورت عمومی و مشترک استفاده می‌شوند مصرف آنها طبق قانون وزارت بهداشت ممنوع است. این چادرها می‌توانند منشأ انتقال آلودگی‌ها از افراد گوناگون باشند. بد نیست بدانید هنگام عطسه، سرفه و صحبت کردن به صورت ناخودآگاه قطره‌‌های مخاطی از دهان خارج و به این چادرها منتقل می‌شود. اگر افراد بیمار باشند می‌توانند بیماری‌هایی نظیر سل، آسم، سرماخوردگی و همچنین عفونت‌های گوشی، چشمی، پوستی و... را به دیگران انتقال دهند. اگر قرار است چادری برای استفاده عموم در مسجد گذاشته شود باید به صورت یک بار مصرف در پوشش‌های استریل ارائه شده و پس از مصرف شسته شوند.

فاخره بهبهانی 
جام‌جم