شاهزاده پارس و ارتش سلیمان

وقتی سازنده‌های سری شاهزاده پارس متوجه شدند با کم‌رنگ کردن مولفه‌های سکوبازی در نسخه 2008، طرفداران حسابی از آنها ناامید شده‌اند، تصمیم گرفتند سکوبازی‌های مشکل و پیچیده را دوباره به سری شاهزاده پارس برگردانند. در نتیجه «شن‌های فراموش‌شده» یک بازی بسیار خوب است که مدت‌هاست نظیر آن‌را ندیده‌ایم. تمرکز به سکوبازی و طراحی مرحله، بزرگترین نقطه ضعف و نقطه قوت بازی شن‌های فراموش شده است. با گشت‌وگذار در مراحل بازی به این نکته پی خواهید برد که بازی‌سازها هدفی جز طراحی موانع پلتفرمینگ نداشته‌اند. مبارزه‌ها بسیار ساده شده‌اند، گرافیک اصلا در حد و اندازه‌های بازی‌های روز نیست و از داستان می‌شود به‌راحتی چشم‌پوشی کرد. این موضوع باعث شده یک سری کامل از مراحل سکوبازی پیش روی شما باشد که واقعا عالی هستند. روند بازی با شیب خوبی از ساده به سخت می‌رود و با افزوده شدن المان‌های جدید برای سکوبازی، مراحل پایانی سخت و به یادماندنی می‌شود.

شاهزاده علاوه بر این‌که همه حرکات آکروباتیک قبلی‌اش را به‌خاطر دارد، حالا می‌تواند کارهای جدید بکند. دو قدرت جدید شاهزاده منجمد کردن آب و «به‌یاد آوردن» سکوهای فراموش شده است. این دو قدرت ویژه، به‌سرعت جای خودشان را در مسیرهای سکوبازی پیدا می‌کنند و به بزرگترین چالش‌های بازی تبدیل می‌شوند. چالش اصلی این قدرت‌ها به‌خاطر ورود دو کلید جدید به روند بازی است که همه چیز را مشکل‌تر کرده است، دقیقا برخلاف شماره قبل که همه کلیدها را حذف کرده بود!

طراحی مراحل با توجه به قدرت‌های جدید شاهزاده عالی است. اکنون برای این‌که بتوانید از ستون‌های آب و آبشارها به‌عنوان سکو استفاده کنید، باید کلید منجمد کردن آب را نگه دارید. همین‌طور که در بازی پیش بروید، این ستون‌ها و آبشارها تعدادشان زیاد می‌شود و بعضی وقت‌ها مجبور می‌شوید در کسری از ثانیه کلید انجماد آب را رها کرده و دوباره بگیرید تا بتوانید از یک آبشار منجمد شده عبور کنید. در مرحله آخر که  Final Climb نام دارد شاهد یکی از بهترین طراحی مراحل و مشکل‌ترین چالش‌ها در زمینه سکوبازی هستیم. قدرت برگرداندن زمان، دوباره بازگشته و مثل همیشه عملکرد خوبی دارد. اگر اشتباه کردید، می‌توانید زمان را برگردانید و اشتباه خود را تصحیح کنید. البته این برگرداندن زمان محدودی دارد و نمی‌شود همیشه از آن استفاده کرد. با برگشتن این قدرت، تعداد زیادی از موانع محیطی و موقعیت‌های تکراری سه‌گانه شن‌های زمان (مانند اره‌های متحرک در دیوار) هم برگشته‌اند و بعضی وقت‌ها این احساس را به شما القا می‌کنند که در حال بازی شماره‌های قبلی هستید.

در زمینه اکشن‌ها، شاهزاده پارس ساده‌ترین روش ممکن را برگزیده است. مبارزه‌ها بسیار ساده هستند. دشمن‌ها هیچ بهره‌ای از هوش نبرده‌اند و فقط با تعداد زیاد نفرات می‌خواهند شما را آزار بدهند. سیستم کسب تجربه بسیار ساده و ابتدایی است و جادوهایی که با آن می‌توانید بگیرید، نه از لحاظ بصری و نه از لحاظ گیم‌پلی جالب نیستند. راه رفتن شاهزاده و باقی ماندن در آتش ایده خوبی است اما به‌خاطر گرافیک ضعیف بازی آن‌قدر بد از کار در آمده که ترجیح می‌دهید از آن استفاده نکنید. سکانس‌های اکشن و غولآخرهای ساده فقط برای این در بازی تعبیه شده‌اند که روند بازی از یکنواختی خارج بشود.

در زمینه گرافیک، شاهزاده پارس مشکل دارد. گرافیک بازی بد نیست، اما باید خیلی بهتر از اینها می‌شد. ناگفته نماند که مراحل آن‌قدر ضرب‌آهنگ بالایی دارند که چشمتان به جزئیات گرافیکی نمی‌افتد، اما مطمئنا اگر یوبی‌سافت روی بخش گرافیکی هزینه بیشتری می‌کرد، شن‌های فراموش شده یک بازی به‌یادماندنی از سری شاهزاده پارس می‌شد. جای خالی نماهای نفس‌گیر در میان معماری قدیمی و مکان‌های استوره‌ای (مثل شهر جن‌ها) کاملا حس می‌شود.

در پایان بد نیست به داستان نیم‌‌بند این بازی هم اشاره کنیم که اگر آن‌را کلا حذف کنید هم آسیبی به شن‌های فراموش شده نمی‌رسد. داستان کلا از چهار شخصیت تشکیل شده است: شاهزاده و برادرش و دو جن که از بقایای جن‌هایی هستند که با سلیمان صلح کرده بودند. داستان بسیار ضعیف و قابل پیش‌بینی است و هیچ نکته مثبتی ندارد.

«شاهزاده پارس: شن‌های فراموش شده» در آن ‌کاری که قصد انجامش را داشته، کاملا موفق بوده است. از نظر طراحی مرحله و طراحی معماهای سکوبازی این عنوان کاملا موفق است و هیچ رقیبی ندارد. اضافه شدن دو دکمه جدید برای سکوبازی ایده خوبی است و موانع سخت و در عین حال جذابی را به‌وجود آورده است. اما در زمینه‌های دیگر مانند گرافیک، داستان و اکشن، سازنده‌ها به پایین‌‌ترین حد استاندارد بازی‌های روز بسنده کرده‌اند. به همین دلیل است که شاهزاده فارس را نمی‌توانیم جزو بهترین‌های امسال بدانیم اما قطعا جزو بهترین بازی‌های سبک سکوبازی است.

سید طه رسولی