درمان اختلالات روانی با برق

شایع‌ترین مورد مصرف ECT اختلال افسردگی اساسی است؛ برای بیمارانی که از درمان‌های دارویی نتیجه‌‌ای نگرفته‌اند، دارو را تحمل نکرده‌اند، علائم شدید یا روانپریشانه دارند،‌ به شکل حادی میل به خودکشی پیدا کرده‌اند یا علایم برجسته‌ای از سر آسیمگی یا بهت دارند،‌ باید ECT را در نظر گرفت.

علاوه بر آن این روش درمانی در حملات شیدایی، اسکیزوفرنی و چندین بیماری دیگر کاربرد دارد. بیماران و خانواده آنها اغلب از ECT می‌ترسند ولی باید دانست که این هم یک روش درمانی است که تاثیرپذیری آن به اثبات رسیده است.

همچنین ولتاژ الکتریکی در محدوده متعادلی حفظ می‌شود تا کمترین آسیب جانبی را متوجه بیمار کند. ECT را معمولا به صورت 3ـ2 بار در هفته تجویز می‌کنند؛ اگر دوبار در هفته انجام شود، اختلال حافظه کمتری در مقایسه با سه بار در هفته می‌دهد. البته این نوع درمان هم مانند روش‌‌های دیگری می‌تواند با عوارض جانبی همراه باشد. اثرات جانبی شایع ECT عبارتست از تهوع، استفراغ، سردرد، سردرگمی و دلیریوم، امامهم‌ترین نگرانی در مورد ECT از دست دادن حافظه است. به هم خوردن حافظه در یک دوره درمان با ECT تقریبا همیشگی است، اما داده‌های به‌دست آمده از پیگیری‌های انجام شده حاکی از آن است که تقریبا همه بیماران در عرض 6 ماه به وضعیت شناختی قبلی خود باز می‌گردند. هیچ دلیلی برای ایجاد صدمه مغزی براثر ECT در دست نیست. این روش درمانی همانند هر درمان دیگری با مزایا و عوارضی همراه است. تصمیم برای شروع این نوع درمان به تشخیص پزشک و رضایت بیمار یا ولی قانونی او بستگی دارد.

دکتر آزاده شیروانی