شهرستان‌ها تشنه سینما هستند

زندگی در تهران و اغلب شهرهای بزرگ سبک و سیاق خاص خود را دارد. بخش مهمی از زندگی مردم به کار اختصاص دارد و در ساعت‌های بیکاری تفریح‌های مختلفی از رفتن به شهربازی گرفته تا پیست‌های ورزشی، نقاط خوش آب و هوا و مطالعه، گزینه‌های پیش‌روی مردم است. اما در شهرهای کوچک وضعیت به شکل دیگری است. مردم اوقات فراغت زیادی دارند. حضور در خانه برای صرف ناهار و تعطیلی چند ساعته در وسط روز موضوعی عادی است. در چنین شرایطی است که گذران اوقات فراغت به مساله‌ای مهم و اساسی تبدیل می‌شود. رسانه‌های تصویری این روزها درصد بالایی از اوقات فراغت مردم را به خود اختصاص می‌دهند. در چنین شرایطی ماهواره به عنوان یک تفریح بسیار ارزان‌قیمت در بسیاری از شهرهای ایران مورد توجه قرار می‌گیرد. برخلاف کشورهای خارجی که در آنها برای استفاده از هر شبکه ماهواره‌ای باید هزینه‌ای مشخص پرداخت کرد، در ایران با صرف هزینه‌ای حدود 100 هزار تومان می‌توان بیش از 400 شبکه تلویزیونی را دریافت کرد. متاسفانه در سال‌های اخیر میزان اقبال به شبکه‌های ماهواره‌ای فارسی‌زبان که برنامه‌های نمایشی نشان می‌دهند، بسیار زیاد شده است. نکته جالب توجه این که در اغلب این سال‌ها توجه به سینما به عنوان یک تفریح بومی که طرفداران زیادی در میان مخاطبان دارد، کمتر مورد توجه قرار گرفته است. یکی از پخش‌کنندگان سینمای ایران تعریف می‌کرد، هنوز فیلم‌های اکشنی که در سال‌های دهه 60 ساخته شده‌اند در شهرستان‌ها مشتری دارد و در اکران‌های مختلف می‌فروشد، اما مشکل اصلی در بیشتر شهرستان‌ها کمبود سالن‌هایی است که سبب می‌شود برای مدتی طولانی تنها یک فیلم بر پرده نمایش باشد و عملا این عدم تنوع، مخاطبان را به سمت بهره‌برداری از جنس خاصی از تفریح‌ها سوق می‌دهد که ممکن است در ظاهر بی‌ضرر باشند، اما به مرور آسیب‌های زیادی را برای مخاطبان در پی دارند. ساخت سالن‌های سینما ضرورتی است که تاکید بر آن از سوی معاونت سینمایی، می‌تواند جدی گرفته شدن آن را در پی داشته باشد.