حسرتی ‌40‌ ساله ، ‌نتیجه ‌‌بلاتکلیفی

همه آرزوی اهالی فوتبال این است که در عرصه بزرگی مثل المپیک لندن جای فوتبال ایران دوباره خالی نباشد، ولی آیا در شرایط موجود نام امید واقعا برازنده این تیم است و می‌توان به آن امید چندانی داشت؟ غلامحسین پیروانی به امید شکستن طلسم ناکامی‌های ایران در ورود به المپیک پا جای مربیانی چون بگوویچ، مایلی‌کهن، فرکی، سیموئز، کوردس، حبیبی و ... گذاشته است، اما به نظر نمی‌رسد شاغلام حتی به اندازه حمایت‌های نصفه و نیمه‌ دوره‌های پیشین از دلگرمی مسوولان برخوردار باشد.

پیروانی که تا 3 ماه دیگر به عنوان سرمربی این تیم قرارداد دارد، هفته گذشته هشتمین اردوی امیدها را هم با دعوت از 36 بازیکن برگزار کرد و به فاصله‌ای کمتر از یک سال تا بازی‌های آسیایی گوانگ‌جو به کار خود ادامه می‌دهد، ولی او هر روز زمزمه‌ای از کنار رفتن خود به گوش می‌شنود که بی‌شک نقشی دلسردکننده و تاثیرگذار بر عملکرد او و تیمش برجای خواهد گذاشت.

مخالفت بهرام افشارزاده، دبیرکل کهنه‌کار کمیته ملی المپیک با حضور پیروانی به عنوان سرمربی تیم امید به هیچ‌وجه مخفی و محرمانه نبوده و افشارزاده به عنوان یکی از اصلی‌ترین مسوولان کسب نتایج این تیم، معتقد به حضور یک مربی خارجی با پیشینه‌ای قوی‌تر از پیروانی است، در حالی که هیچ نام معتبری از سوی او معرفی نشده است.

به هر حال، در شرایط کنونی که پس از انجام تحولات در راس ورزش کشور، نوبت به انجام جابه‌جایی در سطوح دیگر رسیده و تقریبا کمتر مدیر ورزشی نسبت به ثبات در مسند خود اطمینان دارد، موجی از بی‌ثباتی و شایعه‌های مختلف در مورد تغییر مدیران و بعضا مربیان به گوش می‌رسد که آفتی در کامیابی تیم‌های فوتبال بخصوص تیم‌ امید ایران محسوب می‌شود.

در حال حاضر برگزاری رقابت‌های لیگ و جام حذفی، مانع انجام اردوهای بلندمدتی است که برگزاری آنها برای تیم‌ ملی نوجوانان نقش انکارناپذیر خود را به اثبات رساند. هرچند طبق برنامه‌های پیروانی، امیدهای فوتبال ایران در هر ماه حداکثر طی 12 جلسه، جمع می‌شوند تا با برنامه‌ها و اهداف سرمربی شیرازی خود کاملا آشنا شوند، اما با این حال، کمبود دیدارهای تدارکاتی جدی و قوی، مشکل بزرگ این تیم برای آمادگی مطلوب تلقی می‌شود.

انتظار می‌رود با مشخص شدن هرچه سریع‌تر وضعیت مدیریت‌های ورزشی و مدیران فدراسیون‌های مختلف ورزش و فوتبال ایران بویژه نهال جوان و شکننده تیم امید فوتبال از بلاتکلیفی خارج شوند و حسرت 36 ساله المپیکی شدن فوتبال ما را به آهی 40 ساله تبدیل نکنند.

مجید عباسقلی